Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

такамӑн (тĕпĕ: такам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Давенант хӑйӗншӗн тӑрӑшнине пӑлхануллӑ туйӑмпа ӑнланать, — такамӑн кӑнттам алли ун кӗлетки тавра тӗрме утиялне хӗрхенсе ҫавӑрса чикрӗ тейӗн.

Давенант испытал покорное чувство заботы, как будто грубая рука хмуро подоткнула вокруг него тюремное одеяло.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Унӑн арӑмне такамӑн тӗрлӗ хӑтланӑвӗ кӑсӑклантарман, ҫавӑнпа та вӑл ҫиллессӗн каласа хунӑ: вӑл, упӑшки ӗнтӗ, чулҫӑпа ӗҫсе лартнӑ та — мӗн калаҫнине иккӗшӗ те япӑх ӑнланаҫҫӗ.

Его жене некогда было углубляться в человеческие причуды, она резко заявила, что, верно, он напился с каменщиком, поэтому оба плохо понимали, что говорят.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Эпир паллашрӑмӑр, вара вӑл манӑн укҫан ҫуррине кивҫенле илчӗ, мӗншӗн тесен ӑна хӑйне тепӗр кунне такамӑн миллион памалла-мӗн.

Мы познакомились, а он взял у меня взаймы половину моих денег, потому что сам должен был на другой день получить миллион.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

Хонс вӗтӗртетсе-тӗрткелешсе, хыпаланса, такӑна-такӑна, арпаша-арпаша мана хӑй мӗнле пуйса кайни пирки (такамӑн пайӗсене сутнӑ-мӗн) кӑштах чӑнах та шанчӑксӑртарах истори каласа кӑтартрӗ, эпӗ таврана кӑсӑклансах сӑнаса пытӑм.

Пока Хонс с неестественной для него суетливостью, сбиваясь и путаясь, рассказывал мне действительно слегка подозрительную историю своего обогащения (перепродал чьи-то паи), я с любопытством осматривался.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 331–337 с.

Тӳпен тӗлӗнтермӗш, хӗрлӗ пушарӗ такамӑн ҫапма ҫӗкленнӗ ал тупанне аса илтерет.

Отвратительный, красный пожар неба напоминал чью-то огромную, поднятую для удара ладонь.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

Шухӑша кайса утать: Кароле паянах шыраса пӑхмалла-ши е ырана хӑвармалла-ши; унччен те пулмарӗ — такамӑн йӑрӑ алли ӑна хул пуҫҫинчен ҫатӑрласа тытрӗ.

Задумчиво шел он, не зная, сейчас ли искать Кароля, или отложить на завтра, как вдруг быстрая рука схватила его плечо.

Вӑрӑ вӑрманта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 243–251 с.

Ҫак вӑхӑтра кантӑк леш енчи ҫутӑлакан сӗмлӗхрен такамӑн шӑтарасла вӗри куҫӗ арҫын ачана ӗнсинчен тӑрӑнчӗ; вӑл ҫаврӑнчӗ те айлӑм хӗрринче ҫулӑмланса хӑпаракан хӗрлӗ пӗкке курчӗ.

Между тем в просветлевшей тьме за окном чей-то пристальный, горячий взгляд уперся в затылок мальчика, он обернулся и увидел красный сегмент, пылающий за равниной.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 85–91 с.

Тарӑн ту хушӑкӗнчи такамӑн шӑмми-шакки…

Чей-то скелет среди глубокого ущелья…

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Горизонтра кӑна темӗскер, тиркевлӗ пӗлӗт евӗрлӗскер, шурӑ, кахал ҫумӑр пӗлӗчӗсен хушшинчи тӗтре татӑкӗ пек малалла тӑсӑла-тӑсӑла куҫать — ҫак тӗтрене сӑнарлава кӑштах вӑйлатсан такамӑн сухалӗ вырӑнне ним мар йышӑнаятӑп.

Только на горизонте нечто, подобное прихотливому облаку, быстро двигалось среди белых, ленивых туч с вытянутым вперед обрывком тумана, который, при некотором усилии воображения, можно было счесть похожим на чью-то бороду.

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Эстамп — ҫулланнӑ ҫын, ҫав тери шуранка, сӑрӑ куҫлӑ, куҫ харшисем хӗрлӗ, калаҫма кӑмӑлламасть; Рениор — вӑрӑм хура ҫӳҫлӗ, чармак куҫлӑ, такамӑн тумне тӑхӑннӑ манаха аса илтерет; Чинчар — кукӑр, йӑрӑ старик, шӑлӗсем хуралнӑ, кӑвак куҫӗсем тунсӑхлӑ, тӑрӑхлавлӑ.

Эстамп был пожилой, очень бледный, сероглазый, с рыжими бровями, неразговорчивый человек; Рениор, с длинными черными волосами и глазами навыкате, напоминал переодетого монаха; Чинчар, кривой, ловкий старик с черными зубами и грустным голубым глазом, отличался ехидством.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Такамӑн кӑмӑлӗ ыйтнине пӑхӑннӑн вӑл выртнӑ ҫӗртен тӑрса ларчӗ, хӑлхине ҫӗр ҫумне тытрӗ; унтан… виле ӳте хунӑ вӑрттӑн шӑтӑкран пурнӑҫӑн уҫӑмсӑр пӑшӑлтатӑвне, чӑшӑлтатӑва, сисӗни-сисӗнми хусканӑва тата аякран-аякран килекен сасса илтрӗ; ҫак сасӑ, ахӑртнех, тупӑк тӑвӑрлӑхӗнче ухмаха ернӗ ҫын ҫухӑрӑвӗпе янӑрать.

Она приподнялась, движимая как бы чужой волей, приникла ухом к земле, и там, из таинственной глубины праха, услышала темные звуки жизни, шорох и неясное трение, и глухой отзвук голоса, который, может быть, оглашал тесноту гроба воплем, близким к безумию.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Кунта такамӑн чаплӑ ӑйӑрӗ ҫӳретчӗ ӗнтӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Уҫӑ кантӑкран сӗтел ҫинчи кӗленче курӑнать; ҫавӑнтах такамӑн вараланчӑк алли ҫурма кӑвак мӑйӑхне сӑвать.

В раскрытом окне, на столе, виднелась бутылка; возле нее чья-то грязная рука доила полуседой ус.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫенӗхе халӑх лӑк тулсан, хӗсӗнсе ларнӑ Пашка пулӑ шӑрши кӗрекен такамӑн тӑлӑпӗ ҫумне таянчӗ те, кӑтӑш пулчӗ.

Когда сени мало-помалу битком набились народом, стиснутый Пашка припал лицом к чьему-то тулупу, от которого сильно пахло соленой рыбой, и вздремнул.

Таркӑн // Николай Степанов. Чехов А. П. Таркӑн: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 16 с.

Такамӑн ирсӗр алли завода хӗрлӗ ялав кӑларса ҫакнӑ.

Чья-то преступная рука вывесила на заводской трубе красный флаг.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пӳрт тӑрринчи шӑтӑк витӗр кӗрекен уйӑх ҫутинче такамӑн сӑнӗ курӑнчӗ те каллех ҫухалчӗ.

В яркой полосе лунного света, падавшего сквозь дыру в крыше, показалось чье-то лицо и снова скрылось.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Курмастӑр-и эсир шурӑ ҫивиттиллӗ Петроград каҫӗн кӑвак сӗмӗ витӗр такамӑн улӑпла мӗлки ҫӗртен пуҫласа пӗлӗте ҫити ҫӗкленнине?..»

В голубом мерцании белой петроградской ночи не замечаете ли вы, как чья-то исполинская тень поднимается от земли к небу?..»

6 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Чӑхсем ниҫта кайса кӗрейми кӑтиклетнине курса тӑрсан такамӑн та чӗри ыратмалла.

Куры так отчаянно кудахтали, что просто сердце разрывалось.

Ытларикун, августӑн вуннӑмӗшӗнче Эмиль шапана ирхи апат карҫинккине ячӗ, ун хыҫҫӑн ҫав тери лайӑх мар хӑтланчӗ, кун пирки каласа та парас килмест // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Ку страница пӗтӗмпех вараланса пӗтнӗ, ун ҫине такамӑн куҫҫулӗ тумланӑ тейӗн.

Листок этот был весь в пятнах, словно на него капали слёзы.

Тунтикун, декабрӗн ҫирӗм улттӑмӗшӗнче, Эмиль Катхультра пысӑк тӑкак туни, Коямнадиршӑ кашкӑр шӑтӑкне кӗрсе ӳкни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Феня коридора та тухма ӗлкӗреймен — такамӑн шӑкӑр-шакӑр шӑмӑллӑ сивӗ алли ӑна ҫӳҫӗнчен ярса тытнӑ та тӗттӗм ҫӗрте малалла сӗтӗрсе кайнӑ.

Не успела Феня повернуться и выйти в коридор, как чья-то холодная костлявая рука схватила ее за волосы и поволокла вперед в темноту.

III // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех