Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑмахӗсемпе (тĕпĕ: сӑмах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Адам, Францискӑн наркӑмӑш пек сӑмахӗсемпе касалнӑскер, хӗрне тӳрккесӗн вӑратма пуҫларӗ.

Адам, отравленный словами Франциски, грубо будил дочь.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Мана мӗншӗн-ха, пане ҫар ҫынни? — терӗ старик, чех сӑмахӗсене поляк сӑмахӗсемпе хутӑштарса.

— Пане военный, за что же меня? — мешая чешскую речь с польской, залепетал старик.

Улттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Пирӗн юна шур ҫырли сӗткенне кӑларнӑ пекех пӑчӑртаса кӑлараҫҫӗ! — тет вӑл хӑйӗн кӗмсӗркке сӑмахӗсемпе.

— Из нас жмут кровь, как сок из клюквы! — падали на головы людей неуклюжие слова.

XXVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫавӑнтах хӑшӗсем: Павела часах кӑларса яраҫҫӗ, тесе лӑплантарчӗҫ, теприсем унӑн хурлӑхпа тулнӑ чӗрине хӗрхенсе каланӑ сӑмахӗсемпе хускатрӗҫ, виҫҫӗмӗшсем директора, жандармсене хаяррӑн вӑрҫрӗҫ, вӑл сӑмахсене итлесе, амӑшӗн чӗринче те ҫавӑн пек туйӑмах ҫӗкленчӗ.

И одни утешали, доказывая, что Павла скоро выпустят, другие тревожили ее печальное сердце словами соболезнования, третьи озлобленно ругали директора, жандармов, находя в груди ее ответное эхо.

XV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Юррӑн хыттӑн илтӗнекен сӑмахӗсем тата унӑн хаяртарах кӗвви амӑшне килӗшсех каймасть, анчах унӑн сӑмахӗсемпе кӗввинче темле пысӑк япала пур.

Резкие слова и суровый напев ее не нравились матери, но за словами и напевом было нечто большее.

VII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Калаҫасса вӗсем украина чӗлхипе калаҫнӑн туйӑнать, анчах вӗсен чӗлхи хӑйне уйрӑм, Волынь тӑрӑхӗнчи вырӑспа поляк сӑмахӗсемпе хутӑш чӗлхе, тахҫан вӗсем грекла-униатла (католикла) тӗне ӗненнӗ, каярахпа, тӗрлӗрен улшӑнусем хыҫҫӑн, вӗсене православи приходне ҫырса хунӑ та кивӗ чиркӗвне хуптарнӑ, чиркӗвӗ вара вӑраххӑн ишӗлсе аннӑ…

Говорили как будто по-малорусски, но на особом волынском наречии, с примесью польских и русских слов, исповедовали когда-то греко-униатскую веру, а потом, после некоторых замешательств, были причислены к православному приходу, а старая церковка была закрыта и постепенно развалилась…

I // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Ун ҫине Леноре фрау, хуйхӑллӑн та ӳпкелешсе пулсан та, пӑхкалама пуҫларӗ, анчах паҫӑрхи пек ҫиллес те кураймасӑр мар; унтан вӑл Санина хӑй патне пыма ҫеҫ мар, хӑй ҫумне ларма та чармарӗ (Джемма тепӗр енче ларчӗ); унтан вӑл ӑна ӳпкелеме пуҫларӗ — пӑхнипе ҫеҫ мар, сӑмахӗсемпе те, ку ӗнтӗ ун чӗри кӑштах ҫемҫелнине пӗлтерчӗ; вӑл хытӑрах калаҫма пуҫларӗ, ун сӑмахӗсем ерипенех шӑпланса, ҫемҫелсе пычӗҫ; вӗсем е Санина, е хӗрне панӑ ыйтусемпе черетленсе пычӗҫ, унтан вӑл Санина хӑй аллине тытма ирӗк пачӗ, ҫийӗнчех каялла туртса илмерӗ… каллех йӗрсе ячӗ, анчах ку пачах та урӑх куҫҫуль пулчӗ…

Фрау Леноре начала взглядывать на него, хотя все еще с горечью и упреком, но уже не с прежним отвращением и гневом; потом она позволила ему подойти и даже сесть возле нее (Джемма сидела по другую сторону); потом она стала упрекать его — не одними взорами, но словами, что уже означало некоторое смягчение ее сердца; она стала жаловаться, и жалобы ее становились все тише и мягче; они чередовались вопросами, обращенными то к дочери, то к Санину; потом она позволила ему взять ее за руку и не тотчас отняла ее… потом она заплакала опять — но уже совсем другими слезами…

XXIX // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Вӑл ҫывӑрчӗ; анчах вӑл хӑй ҫинчен поэт сӑмахӗсемпе ҫапла калама пултарнӑ: Эп ҫывӑратӑп… анчах сисӗмлӗ чӗрем ҫывӑрмасть…

Он спал; но он мог сказать про себя словами поэта: Я сплю… но сердце чуткое не спит…

XXVI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Андрюша вӗренме тытӑннӑ, анчах ашшӗ ӑна унта та куҫран вӗҫертмен; вӑл, яланах пансиона ҫӳресе, унӑн хуҫине хӑйӗн канашӗсемпе тата сӑмахӗсемпе йӑлӑхтарса, ҫитернӗ; кӗтмен хӑна надзирательсене те чӑрмав кӳнӗ: вӑл, вӗсем каланӑ тӑрӑх, пӗрмаях ачасене пӑхса ҫитӗнтересси ҫинчен ҫырнӑ темле ӑслӑ кӗнекесем пыра-пыра панӑ.

Андрюша стал учиться, но из-под родительского присмотра не вышел: отец навещал его беспрестанно, надоедая содержателю своими наставлениями и беседами; надзиратели также тяготились незваным гостем: он то и дело приносил им какие-то, по их словам, премудреные книги о воспитании.

X // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Тахҫанах ыйтасшӑнччӗ эп санран, — пуҫларӗ Саша хӑйӗн юратнӑ сӑмахӗсемпе, — епле шухӑшлатӑн эсӗ, фронт инҫе-и кунтан?

— Я все хочу спросить тебя, — начал Саша со своей любимой фразы, — как ты думаешь, фронт далеко отсюда?

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Майор, Паганель, Роберт, Вильсон, Мюльреди тата Ольбинет Гленарван сӑмахӗсемпе питех килӗшрӗҫ.

Майор, Паганель, Роберт, Вильсон, Мюльреди и Ольбинет подтвердили слова Гленарвана.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Мюльреди матроссен тӗреклӗ сӑмахӗсемпе ылханса кӑшкӑрмасӑр чӑтса тӑраймарӗ.

Мюльреди не мог сдержать крепкого матросского проклятия.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Юрать хӗрлӗ кашкӑрсен йӑлисем ҫинчен Гленарван кӗнекесем ҫинче вуланӑ, атту пулсан, Талькав сӑмахӗсемпе аллипе кӑтартнисене тем тусан та ӑнланас ҫукчӗ.

К счастью, Гленарван знал из книг нравы красных волков, иначе ему ни за что бы не понять слов и жестов Талькава.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вара Паганель татах хӑйӗн тараватлӑ сӑмахӗсемпе калаҫма пикенчӗ.

И Паганель начал снова свои любезности.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Тавлашу тесен тавлашу пулмарӗ ку, Паганелӗн ҫак сӑмахӗсемпе калаҫу та пӗтрӗ.

Этими словами Паганеля закончился спор, если можно так назвать разговор.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл калани ҫав тери ӗненмелле пулчӗ, унӑн сӑмахӗсемпе Павка та, Климка та килӗшрӗҫ.

Доводы его были настолько убедительны, что с ним сразу согласились и Павка и Климка.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Кӗтерне сӑмахӗсене куҫарса парсан вӑл та ун сӑмахӗсемпе килӗшрӗ.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Кавӗрле сӑмахӗсемпе вӑл ывӑлне аслӑ пӗлӳ илме хистет, тӳлевсӗр вырӑна лекеймесен тӳлесе те пулин вӗрентесшӗн.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Настя ашшӗн сӑмахӗсемпе тӳрех килӗшрӗ.

Настя согласилась со словами отца.

Настьӑн кӑсӑкланӑвӗсем // Ара Мишши. Ара Мишши. Пӗрремӗш утӑмсем: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 38 с. — 24,26,28 с.

Ухмаха ернӗ Поприщин сӑмахӗсемпе Гоголь чинпа укҫа ҫинче тытӑнса тӑракан отношенисен тӗрӗсмарлӑхне питлет, бюрократиллӗ стройра «пӗчӗк ҫын» хӑйне нимпе хӳтӗлеме пултарайманнине, унта Поприщин пеккисене ним вырӑнне те хуманнине уҫса парать.

Куҫарса пулӑш

Н. В. Гоголь ҫырнӑ «Петербург повеҫӗсем» // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 147–158 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех