Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сассӑр (тĕпĕ: сасӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Укахви тантӑшӗн чуна ҫӗклентерекен юррине пӗр сассӑр ӗнӗрсе тӑчӗ, — ҫӳле илет.

Куҫарса пулӑш

XVII // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Тимӗрҫӗсем ҫапла калаҫкаласа сунтал патӗнчен вӗркӗч патне, вӗркӗч патӗнчен сунтал патне чупкаласа ҫӳренӗ хушӑра алӑк умне пӗр сассӑр Нухрат ҫитсе тӑчӗ.

Куҫарса пулӑш

8. Ҫурхи кунсем // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Хан йӗннинчен хӗҫне кӑларса тӗрӗслерӗ те ӑна каялла-чиксе хурса пӗр сассӑр алӑкран тухрӗ.

Куҫарса пулӑш

9. Ӗмӗтри Кӑнтӑр ҫилӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Трахома шатрисене сӑтӑра-сӑтӑра ватнине шкул ачи пӗр сассӑр тӳссе ларчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Вӑл пуҫӗпе лаша мӑйӗ ҫумне тӗренчӗ те сассӑр макӑрса ячӗ.

Куҫарса пулӑш

17. Вилнӗ ӗнен сӗчӗ тутлӑ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Эрнепи кӗҫӗн алӑка пӗр сассӑр хупрӗ те шал енчен тӗкӗлесе хучӗ.

Куҫарса пулӑш

5. Тӑшман // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ахтупай пуҫне чикрӗ те сассӑр макӑрса ячӗ.

Куҫарса пулӑш

18. Туй // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ун хыҫҫӑн пичӗсене тутӑр вӗҫӗпе хупласа аппӑшсем те сассӑр макӑрма пуҫларӗҫ.

Куҫарса пулӑш

14. Урасмет хӗр ҫураҫать // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Пӳрте пӗр сассӑр Нухрат кӗчӗ, Урасмета курсан сӑн-питрен тӗксӗмленсе часрах тӗпелти пӳлӗме иртме васкарӗ.

Куҫарса пулӑш

8. Каҫхи калаҫу // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Тняккӑнӑн та ӗҫӗ нумай: кадилӑна сулласа «вечная память» юрласси — ҫӑмӑл мар, каҫчен сассӑр та пулса ларӑн.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

— Сирӗн сассӑр — эпӗ тӗлӗкре те итлеме юратнӑ сассӑр — мӗншӗн ҫапла иккенне халӗ ҫеҫ ӑнлантӑм! — терӗ Робод.

— Теперь, только теперь,— сказал Рабид, — я понял, почему у вас такой голос, что я любил слышать его даже во сне.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 114–118 с.

Кӗтесрен кӗтеселле утнӑ май ҫаврӑнчӗ те — сасартӑк тӳрех Ассоле курчӗ; пӳрте ӑнтӑлса, пӗр сассӑр кӗнӗскер — хӗрӗ ашшӗ умне нимӗн шарламасӑр пырса тӑчӗ.

Похаживая из угла в угол, он на повороте вдруг сразу увидел Ассоль; вошедшая стремительно и неслышно, девушка молча остановилась перед отцом.

VI. Ассоль пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Сассӑр юхакан куҫҫулӗ писевленӗ тути патне ҫитрӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

— Ӗнер хӑюллӑрахчӗ эсир, паян вара сассӑр чӗтревлӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Хыҫалтан ним сассӑр йӑпшӑнса пырса, вӑл аллине городовой ҫурӑмӗ ҫине хучӗ: городовой ҫилессӗн ҫаврӑнса пӑхрӗ, ҫав вӑхӑтрах Васька унран: — Тете. Деникин пирӗн пата килет тени тӗрӗс-и вӑл? — тесе ыйтрӗ.

Подкравшись сзади, он приложил руку к спине городового, тот сердито обернулся, а Васька спросил жалобным голосом: — Дяденька, а правда, что господин Деникин до нас приедет?

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Васька хӳме тӗлӗпе пӗр сассӑр утать, ун хыҫҫӑн хӑйӗн мӗлки шӑвать.

Васька бесшумно двигался мимо забора, за ним кралась его тень.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Вӑл сассӑр макӑрчӗ.

Он тихо плакал.

Шӑматкун, декабрӗн 18-мӗшӗнче Эмиль пӗтӗм Ленниберга ялне тӗлӗнтерчӗ, ҫакӑншӑн унӑн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарчӗҫ. Тӗрӗсрех каласан, вӗсем ҫинчен манса кайрӗҫ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Макҫӑм пӗшкӗннӗ, кукленнӗпе пӗрех хутланса алӑк хӑлӑпне шӑппӑн хыпаласа тупнӑ; алӑка хӑвӑрт уҫса янӑ та, хӑй кӗрсен, ҫаплах хӑвӑрт — пӗр сассӑр хупса хунӑ.

Максимка нагнулся, почти присел, чтобы без шума нащупать скобку, и, нащупав, быстро распахнул дверь, вошел и так же быстро и без шума затворил ее за собою.

IX // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Эпир пӗр сассӑр тӗттӗмлӗх ӑшнелле тата шаларах ишсе кӗрсе каятпӑр.

Мы всё глубже скользим в безмолвные недра тьмы.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Таврара пӗр тӗттӗмлӗх хуллен шуса пыни кӑна курӑнать, вӑл ҫырансене курӑнми тунӑ, пӗтӗм ҫӗр ун ӑшӗнче ирӗлсе кайнӑ пек, вӑл тӗтӗмле шӗвӗ япала пулса, пӗтӗм талккишӗпе таттисӗр, вӗҫӗмсӗр таҫта аялалла, пушӑ, пӗр сассӑр ҫӗре, хӗвел те, уйӑх та, ҫӑлтӑрсем те ҫук ҫӗрелле юхнӑ пек туйӑнать.

Всё вокруг — только медленное движение тьмы, она стёрла берега, кажется, что вся земля растаяла в ней, превращена в дымное и жидкое, непрерывно, бесконечно, всею массой текущее куда-то вниз, в пустынное, немое пространство, где нет ни солнца, ни луны, ни звёзд.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех