Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑшӑлтатни (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл, пуҫне алли ҫине хурса, вӗри сывлӑшне пусарма тӑрӑшса йывӑр шухӑша путнӑ хушӑра уйӑх каллех пӗр пӗлӗтсӗр тӳпене хӑпарчӗ; унӑн ҫутипе пӗрле павильон енчен — е ку Фабие ҫапла туйӑнчӗ ҫеҫ-ши? — ҫӑмӑл та ырӑ шӑршӑллӑ варкӑш ҫил вӗрни сисӗнчӗ… акӑ пӗр майлӑ вӗрин пӑшӑлтатни илтӗнчӗ…

Пока он, положив голову на руку и сдерживая горячее дыхание, предавался тяжелому раздумью — луна опять взошла на безоблачное небо, и вместе с ее лучами, сквозь полупрозрачное стекла окон, со стороны павильона — или это почудилось Фабию? — стало вливаться дуновение, подобное легкой, пахучей струе… вот слышится назойливое, страстное шептание…

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Малти пӳлӗмрен пӑшӑлтатни илтӗнчӗ.

Из горницы слышался шепот:

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Уҫланкӑра кӑмӑлсӑр пӑшӑлтатни илтӗнсе кайрӗ.

По поляне пробежал ропот.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫине тӑрсах пӑшӑлтатни илтӗне пуҫларӗ.

Шепот становился настойчивей.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тепӗр минутран каллех пӑшӑлтатни илтӗнчӗ:

Через минуту опять послышался шепот:

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Колоннӑра шӑпах, ҫурма-сассӑн пӑшӑлтатни илтӗнет:

А в колонне тихо, вполголоса:

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вите алӑкӗ шартлатса хупӑнчӗ, унтан тахӑшӗн асӑрхануллӑ сасси пӑшӑлтатни илтӗнчӗ:

Хлопнула дверь конюшни, и чей-то сдержанный голос шепотом крикнул:

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫӗр пӳртре хуллен кӑна ӳсӗркелесе илни, ассӑн сывлани, пӑшӑлтатни илтӗнчӗ…

В землянке послышались тихий кашель, глубокие вздохи, шепот…

XII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Николай Петрович, эсир ҫывӑрмастӑр-и-ха? — илтӗнчӗ вӑрттӑн пӑшӑлтатни.

— Николай Петрович, вы еще не спите? — послышался таинственный шепот.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Шыв ҫинчи тӗтӗм сирӗле пуҫласан, пур енчен те пӑшӑлтатни, унтан калаҫни илтӗне пуҫларӗ; кӑшт тӑрсан, пурте савӑнса хытӑ кӑшкӑрса ячӗҫ.

Но когдa дым рaзошёлся нaд водою, со всех сторон послышaлся снaчaлa тихий ропот, потом ропот этот стaл сильнее, и, нaконец, со всех сторон рaздaлся громкий, рaдостный крик.

Акула // Евстафий Владимиров. Лев Толстой. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 19–22 стр.

Анчах пӑшӑлтатни усӑсӑр пулчӗ: пӗр ҫекунд та иртмерӗ, халӗ ҫеҫ вӗсем хӑварнӑ пусӑ тӗпнелле, пусӑ аяккинчи картлашкасене тӗкӗне-тӗкӗне, темскер тӑнкӑлтатса анчӗ те, хӑлхана ҫурса яракан взрыв ачасем пытаннӑ галерея стенине ялт! ҫутатса илчӗ.

Но было поздно: не прошло и секунды, как за ними по стволу колодца, откуда они только что выскочили, пронеслось что-то, резко гремя о неровности камня, и оглушительный взрыв бросил слепящий отблеск на стены галереи, за поворотом которой успели укрыться мальчики и девушка.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫав вӑхӑтра медпункта штрекран уйӑракан чаршав хыҫӗнче пӑшӑлтатни илтӗнчӗ:

В это время из-за занавески, отделявшей медпункт от проходного штрека, донесся тихий шепот:

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Палаткӑсенчен пӗринче шӑппӑн пӑшӑлтатни ӑна ирӗксӗрех чарӑнса тӑмашкӑн та итлесе пӑхмашкӑн хистерӗ.

Шепот в одной из палаток заставил его остановиться и прислушаться.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Йӗкӗт ҫывӑрма выртрӗ-и? — тепӗр минутран Пантелей пӑшӑлтатни илтӗнчӗ пӳртре.

— Парнишка лег? — послышался через минуту шёпот Пантелея.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

«Анне! анне!» — тесе пӑшӑлтатни кӑна ӑна кӑштах ҫӑмӑллӑх панӑн туйӑнчӗ.

И только когда он шептал: «мама! мама!» ему становилось как будто легче…

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Давыдов килет! — тесе пӑшӑлтатни илтӗнчӗ.

Давыдов! — послышался тревожный шепот.

28-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Александр Анисимыч патне… — пӑшӑлтатни илтӗнчӗ тул енчен.

— К Александру Анисимовичу… — шепот из-за двери.

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Анчах, Гаврила намӑслӑн йӑлӑнса пӑшӑлтатни чӑрмантарнипе, ҫапма ӗлкӗреймерӗ.

Но он не успел ударить, остановленный стыдливым и просительным шепотом Гаврилы:

III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Унӑн гранит хӳми хыҫӗнче ҫын сассисем, шыв пӑшӑлтатни, такам юрлани тата ҫӑмӑллӑн шӑхӑрашнисем илтӗнеҫҫӗ.

За ее гранитной стеной слышались людские голоса, плеск воды, песня и тонкие свистки.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Ҫенӗх стени витӗр ачасем пӑшӑлтатни илтӗнет.

За бревенчатой стенкой сеней шептались мальчишки.

30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех