Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пырать (тĕпĕ: пыр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шурӑ пӑс айӗнче ыйха путнӑ шыв ҫуталсах пырать, ҫӳлте вара пӑтранчӑк кӑвак сӗм палӑрать.

Под белым паром просвечивала заспанная вода, а вверху наметился мутный голубой тон.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Вӗсем масартан тухнӑ чухне, — Пьер вӑй ҫукран сулланса, хӗрӗн хул пуҫҫинчен тӗршӗнсе пырать, — хӗвел йӑлкӑшса ҫутататчӗ.

Когда они уходили с кладбища и Пьер, шатаясь, опирался о плечо девушки, над кладбищем ярко горело солнце.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Чӗри таппи тертлӗн те уҫӑмсӑррӑн кӗскелсех пырать.

Все глуше, все тягостнее сокращалось сердце.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Истори урокӗ пырать.

Идет урок истории.

Тӑлӑх турат… // Аҫтахар Плотников. https://t.me/senkapkan/31

Ҫапах та вӑл хӑй каяс мар терӗ; ҫирӗплӗхӗ халӗ ӑна пӑхӑнмасть; Нока ирӗксӗрлемесӗр — пӗтӗмпех ӑсӗ йӗркелесе пырать.

Он все-таки хотел сам не пойти; теперь воля его была ни при чем; им распорядилась, без принуждения, его память.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Пурнӑҫ хаклансах пырать, эпӗ вара — хамӑн сӑмахӑмсен ҫирӗп хуҫи.

 — Жизнь дорожает, а я хозяин своему слову.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Аслатиллӗ ҫумӑр лӑпланса пырать.

Гроза стихала.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫыранти тӗмсен ҫӳлти ҫулҫисем тӳлек хӗлхемсемпе йӑсӑрланаҫҫӗ, юхан шыв ҫуталсах пырать, нӳрлӗ ҫил курӑкпа пулӑ, йӗпе ҫӗр шӑршине сапалать.

Верхние листья береговых кустов затлелись тихими искрами, река яснела, влажный ветерок разливал запах травы, рыбы и мокрой земли.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Нок тепре асӑрхаттарасран сыхланса руле ӗшеничченех тимлӗ тытса пырать, ҫыранӑн тӗксӗм кӳлепине куҫӗнчен вӗҫертмест.

Стараясь избежать новых замечаний Нока, она до утомления добросовестно водила рулем, не выпуская глазами темный завал берега.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Каҫхине хӗвел анӑҫ енче вӑйлӑ канонада кӗмсӗртетет — унта лӑпланми ҫапӑҫу пырать тейӗн.

Ночью слышалась сильная канонада в западной стороне, как будто там шло бесконечное сражение.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Хӑшӗ-пӗри Брамс пире кӑштах улталать, вӑрҫӑ халӗ те пырать тесе ӗнентересшӗн.

Некоторые уверяли, что Брамс нас слегка обманывает и что война, вероятно, продолжается.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Янкӑр таса кун сӳнсе пырать ӗнтӗ, хӗвел сӑрт ӑшне чаваланса кӗнӗпе пӗрех; шӑпах ҫак вӑхӑталла Фукпа Сигби шӑрӑхра типсе кушӑхнӑ чӗлхисене ӗшенчӗклӗн ҫула-ҫула «Карап масарӗн» путхах хӑйӑрӗ ҫине ярса пусрӗҫ.

Прозрачный день гас, и солнце зарывалось в холмы, когда Фук и Сигби, с присохшими от жары языками, вступили на вязкий песок «Кладбища кораблей».

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

— Кунти кашни ӗҫ тӑвансен хӑйсен кӑмӑлӗпе пулса пырать.

— Здесь делается все по доброму желанию братьев.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Пер аллинче унӑн салтак пӑшалӗ, — ӑна тарнӑ чухне конвойран туртса илнӗччӗ, тепринпе патакран ҫыхнӑ вӑрман сыснине сӗтӗрсе пырать.

В одной руке он держал солдатское ружье, отнятое у конвоя в момент побега, другой тащил привязанную к палке небольшую дикую свинью.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Хайхискер шыв хӗррине пырать те сивӗ шыв ӗҫет.

И побежал к ручью пить холодную воду.

Тӑхтама пӗл // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 19–21 с.

Сӑрӑ ҫӑмлӑ куянӗ те хӑйӗн питне-куҫне ҫумашкӑн ҫырма хӗрринелле чупса пырать.

Серенький зайчик бежал к ручью умыть свою мордочку.

Вӑрманти ачасем // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 7–11 с.

Пӗтӗмӗшле — эпӗ тӗлӗнмеллерех япаласем сӑнарӑм: тӗтре йӑсӑрланать, саланса уҫӑмланать, пӗтӗрӗнет, ман паталла пырать те каллех айккинелле вӗҫет, — ман умра нумай-нумай парӑс вирхӗнсе пырать тейӗн.

Вообще, я испытывал какие-то странные вещи: туман клубился, разрывался, свертывался, надвигался на меня и вновь отходил в сторону, как будто множество парусов бежало передо мной.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Пырать!

Куҫарса пулӑш

I // Эселе Петӗрӗ. «Капкӑн», 1931, 2№, 12–13 с.

Вӑл шӑппӑн куҫать; унра мӑка та хытӑ ырату ӳссе пырать, вӑл шанӑҫ пӗтнипе тулса ларчӗ, шалта темӗн хӗссе-ҫурса ыратма пуҫларӗ.

Он двигался тихо; тупая, жесткая боль росла в нем, наполняя отчаянием.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян уҫӑмсӑр хаярпа тулса пырать.

Глухой гнев наполнял Аяна.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех