Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пыра (тĕпĕ: пыр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сасартӑк эпӗ кӑштах пыра ҫӗрулми лартаттӑм; тул енчен шӑхӑрни илтӗнчӗ.

И вдруг я чуть не подавился картошкой: за окном раздался свист.

V сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Хӑвӑртрах ӗҫе тытӑнас тесе васкаса ҫинипе эпӗ сӗтпе пӗҫернӗ хуратул пӑттине кӑшт кӑна пыра лартмарӑм.

Я чуть не подавился гречневой кашей с молоком — так не терпелось поскорее начать работу.

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

Ҫакӑр татӑкӗ пыра тӑвӑлса ларчӗ, шӑнкӑртатса, алӑран кашӑк тухса ӳкрӗ.

Кусок хлеба застрял в горле, звякнув, из рук упала ложка.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл ҫак сӑмаха итлекенӗн хӑлхи йӳҫӗхсе йӗрӗнесрен, ҫавна пула сӑмахӗ те пыра тӑвӑлса ларасран хӑракаччӗ.

Что застрянет это слово в горле, неприятно царапнет слух того, к кому впервые будет обращено?

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Шаритленӗ пулӑ ҫиес килет пулсан, вӗтӗ шӑмӑ пыра ларасран хӑрамалла мар.

— Если жареную рыбу есть хотим, то нечего бояться, что мелкой косточкой подавимся.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иван Алексеевич тепӗр вунӑ минут пулӗ калаҫрӗ, хӑйӗн ыйтӑвӗ ҫине хуравлас вырӑнне Штокман хӗрсех харлаттарнине илтрӗ те тинех тавҫӑрса илчӗ, пыра килсе капланнӑ ӳслӗке чарма хӑтланнипе куҫҫулӗ тухиччен хӗрелсе кайнӑскер, чӗрне вӗҫҫӗн утса пӳртрен тухрӗ.

А Иван Алексеевич еще минут десять продолжал говорить, опомнился, когда на вопрос Штокман ответил храпком, и вышел, ступая на цыпочках, багровея до слез в попытках удержать рвущийся из горла кашель.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑлӑпран ҫапакан сурӑх тир шӑрши те, хыркӑчламан утсен килти сӑн-сӑпачӗ те, слободара пӗр-пӗр нӳхреп ҫинчен пыра ҫурас пек авӑтса яракан автан та — пурте ӑна ҫурри манӑҫа юлнӑ ӗлӗкхи пурнӑҫне аса илтерсе тӑчӗ.

Все напоминало ему полузабытую прежнюю жизнь: и запах овчин от тулупа, и домашний вид нечищеных лошадей, и какой-нибудь петух в слободе, горланящий с погребицы.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шыври тымарсем ҫине пырса капланнӑ хыр кӗрешне Прохор малтан «ула шуйттан» тесе ятларӗ, пӗрене ҫӑмӑл кӑна кимӗпе юнашар чӳхенсе пыра пуҫласан, Прохор ҫилли иртсе кайрӗ, йӗпе хуйӑра аллипе лӑпкаса, вӑл кӑмӑллӑн каласа хучӗ:

Толстую сосну, так застрявшую в корчах, что ее с трудом оттуда вытащили, Прохор вначале назвал «чертом полосатым», а когда дерево уже ласкалось у борта лодки, гнев у Прохора прошел, и он, поглаживая рукой жесткую мокрую кору, сказал:

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Лашасене хуса ҫитсен, ӑйӑр юртма чарӑнчӗ, ташласа пыра пуҫларӗ, Сергей ӑна аран-аран инҫерех тытса пычӗ.

Догнав лошадей, жеребец перестал бежать рысью и начал пританцовывать, Сергей еле-еле держал его подальше.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Улансен ушкӑнӗнчен пӗр офицер уйрӑлчӗ те пыра хӑйракан сасӑпа темӗн хыттӑн кӑшкӑрчӗ, вара вӗсен пӗчӗк отрячӗ пирӗн еннелле тапса сикрӗ.

Офицер, отделяясь, что-то крикнул резким гортанным голосом, и их отрядик поскакал по направлению на нас.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Тухса кайрӗ вӑл, — пыра капланса килнӗ тип куҫҫульне ҫӑтса ярса, ӗсӗклесе илчӗ Наталья, унтан, ҫӑмӑллӑн тайкаланса, ашшӗ умне чӗркуҫҫи ҫине ӳкрӗ.

— Ушел он, — глотая сухмень рыдания, икнула Наталья и, мягко качнувшись, упала перед отцом на колени.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл тимӗр таканлӑ атӑ кӗллисем чӑрӑш вутти ҫуннӑ пек ҫатӑртатса шӑвӑннине тата ӳсӗр хӑнасем пыра хырса кӑшкӑрашаканнисене кӑна илтсе ларать.

Он слышал лишь текучий треск кованых каблуков, словно сосновая доска горела, да взвинчивающие крики пьяных гостей.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эпӗ санротӑна каятӑп, куратӑн-и, пыра мӗнле питӗрсе лартрӗ?

Я в санроту пошел — видишь, как давит?

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ун чухне те чӗре ҫакӑн пекех ырататчӗ, пыра темскер йӗплетчӗ.

И тогда ее сердца болело также, а в горле першило.

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унта, бригадӑра ӗҫлесе, колхозницӑсемпе калаҫнӑ чухне те, бригадӑшӑн тӑрӑшса, пӗрмаях хыпса ҫуннинче те вӑл хӑйне хӑй лӑпкӑллӑх тупнӑ, хусах арӑм пулнишӗн хурланасси майӗпен пӗтсе пыра пуҫланӑ.

Там, работая в бригаде, находила утешение в разговоре с колхозницами, в постоянных хлопотах, в заботах о бригаде, и вдовье горе стало постепенно забываться.

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ӑна хӑй сӗтел ҫине кӑларса хунӑ колбасапа пулӑ консервисен шӑрши те йӗрӗнтерчӗ; вӑл каллех чыхӑнчӗ, чӗри васкавлӑн тапрӗ, пыра йӗрӗнтерекен сурчӑк юха-юха анчӗ.

Запах колбасы, рыбных консервов, которые она положила на стол, был тоже неприятным.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Анчах ҫаксене вӑл пурне те куҫкӗретӗн ырӑ мар, сивӗ кӑмӑлпа тунӑ, ҫавна пула вара чӑмланӑ татӑк та пыра капланнӑ.

Но все это — с таким недружелюбием, что кусок не лез в горло.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

— Пысӑк татӑк вӑл часрах пыра ларать!

— Большим куском скорее подавится!

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Сасартӑк вӑл, пыра капланса ларнӑ хӑрушла сасса пӑчӑртаса чарасшӑн пулнӑ пек, икӗ аллипе хӑйне мӑйӗнчен ҫавӑрса тытрӗ.

И вдруг схватила себя обеими руками за шею, словно что есть силы стиснув в пальцах подступивший к горлу, готовый вырваться крик.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хӑрӑм ура тупанне ҫыпҫӑннӑ, тумтире витӗр ҫапнӑ, пыра, ӳпкене кӗрсе тулнӑ.

Сажа прилипала к подошвам, пропитывала одежду, проникала в горло, в легкие.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех