Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пуҫӗсене (тĕпĕ: пуҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫавӑнпа та, мана чугун ҫул ҫинче пуҫӗсене бояр ҫӗлӗкӗсем, хӑйсем ҫине кӗҫҫе йӗмсем тӑхӑннӑ тӗксӗм трансильванецсем киркасемпе кӗреҫесем тытса тӑни ҫинчен Лида пӗлтерсен, тӑвансемпе тӗл пулнӑ чухнехи пекех пӑлханса кайрӑм эпӗ.

Вот почему я волновался, как при встрече с родными, когда Лида сказала мне, что вдоль железной дороги стоят вооруженные кирками и лопатами смуглые трансильванцы в своих боярских шапках и в войлочных штанах.

VII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Пултаратпӑр, майор юлташ! — мӑйӑхлӑ хресченсем пуҫӗсене сулма пуҫларӗҫ.

— Управимся, товарищ майор! — энергично закивали усатые крестьяне.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Музыка выляма пуҫларӗ те, вӗсем, мӑнкӑмӑллӑ та хӑюллӑскерсем, пуҫӗсене каҫӑртса, пусмапа ҫӳлелле улӑхма тытӑнчӗҫ.

Заиграла музыка, и вот они, гордые и смелые, с высоко поднятыми головами, стали подниматься по лестнице вверх.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Пуҫӗсене аялалла пӗксе, урисем ҫине пӑхсан, вӗсем хӑйсем тӑракан ҫӗре кураҫҫӗ, пуҫӗсене ҫӳлелле каҫӑртса пӑхсан, хӑйсем ҫинче тӳпене кураҫҫӗ.

Если они опустят голову вниз и посмотрят себе под ноги, то увидят землю, на которой стоят, а если задерут голову кверху, то увидят над собой небо.

Пӗрремӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Колоннӑри тыткӑна лекнӗ тӑшман салтакӗсем пуҫӗсене усса, никам ҫине пӑхмасӑр, сӗнксе пыраҫҫӗ.

Немцы брели в колоннах, опустив головы, ни на кого не глядя.

XXIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Мадьярсем пуҫӗсене сулма пуҫларӗҫ: тӗрӗс, тӗрӗс.

Мадьяры закивали головами: правду, правду.

XX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӗсен кирек мӗнле условисенче те, ҫулла та, хӗлле те, пӗр-пӗрин пуҫӗсене хырса ярас йӑла пулнӑ.

У них был обычай брить друг другу голову в любых условиях, летом и зимой.

XVIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӗсем пур ҫӗртен те пуҫӗсене кӑлара-кӑлара пӑхаҫҫӗ: темӗнле ҫӗтӗк-ҫурӑксен купи хыҫӗнчен, мамӑк тӳшексем хыҫӗнчен, виҫӗ ретпе сарса тунӑ нарсем ҫинчен тӑрса пӑхаҫҫӗ.

Они выглядывали отовсюду: из груды каких-то лохмотьев, из-за пуховиков, поднимались на нарах, настеленных в три ряда.

XIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пуҫӗсене хунӑ юлташсемшӗн…

За товарищей, сложивших голову…

XIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ачасем пуҫӗсене кӑвакал аҫисем пек шыва чике-чике кӑларчӗҫ.

Ребята нырнули, как селезни.

VII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Майора палласа илсен, разведчиксем ҫӳлтен аялалла груша пекех тӑкӑнчӗҫ, замполит умне пуҫӗсене усса, йӗркеленсе тӑчӗҫ.

Узнав майора, разведчики посыпались сверху, как груши. До пояса обмокшие в вине, становились перёд замполитом, опустив головы.

VII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Мӗншӗн тесен Олекса та, Штефан та, Прокоп та пуҫӗсене хунӑ…

Потому что Олекса, и Штефан, и Прокоп сложили головы…

VI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пуҫӗсене пӗр майлӑн хуса, ӗнесем иртсе кайрӗҫ.

Коровы прошли, медленно качая серьезными мордами.

Мӑн асламӑшне пытарни // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Ачасем пӗр самантрах пылчӑкланса кайнӑ ҫул тӑрӑх чупрӗҫ, чӗреслетсе ҫӑвакан ҫумӑр айӗнче вӗсем пуҫӗсене пӗксе, хутланса чупаҫҫӗ, ҫиҫӗм пӗтӗм пӗлӗте ҫурать, аслати кӗмсӗртетме чарӑннӑ хушӑра пӗчӗк Виктор макӑрни илтӗнет…

Ребята побежали, скользя в мгновенно образовавшейся грязи, ливень сек их и пригибал вниз, молнии прыгали по всему небу, и сквозь грохот и раскаты грозы был слышен плач маленького Виктора…

Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Танксем, танксем! — ҫухӑрашаҫҫӗ вӗсем хӑйсен чӗлхипе; пуҫӗсене пӗксе, килхушши урлӑ ним курмасӑр вӗҫтерсе пыраҫҫӗ.

— Танки, танки! — орали они по-своему и мчались через двор вслепую, пригнув головы.

XXIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӗсем умӗнче урисене типӗ чӳвекки, пуҫӗсене румынсен шӗвӗр ҫӗлӗкне тӑхӑннӑ кӗтӳҫсем аран сулланса пыраҫҫӗ.

А перед ними плетутся чабаны в сухих чувяках и острых румынских шапках.

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӗвелпе ӗнсе кайнӑ курӑксем тытӑнса тӑраймасӑр усӑнса анаҫҫӗ, сурӑх кӗтӗвӗсем аран утса пыраҫҫӗ, вӗсем пуҫӗсене уснӑ, шыв шыраҫҫӗ.

Никнут в бессилии сожженные солнцем травы, бредут отары овец, опустив головы в поисках водопоя.

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Аманнисем пуҫӗсене ҫӗклеҫҫӗ, чавсисем ҫине тӗренеҫҫӗ, хӑйсен пуҫӗсем тӑрринчи стенасем ҫумне урнӑ пек пырса ҫапӑнакан пульӑсем ҫине пӑхмасӑр, вӗсем чӗтренекен хӗрлӗ шевлесем патнелле туртӑнаҫҫӗ.

Раненые подняли головы, опирались на локти, тянулись к колеблющимся красным отблескам, не обращая внимания на пули, бешено застучавшие в стены над их головами.

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Боецсем, пуҫӗсене пытарса, аллисене ҫеҫ кӑларчӗҫ те гранатӑсем пӑрахрӗҫ.

Бойцы, пряча головы, высунули одни только руки а опустили гранаты.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Штабра ӗҫлекенсем капитуляци тӑвакан ҫарсем пирӗн ҫарсене вырӑнтан вырӑна куҫса ҫӳремелли хатӗрсене панине хут ҫинче епле палӑртасси ҫинчен пуҫӗсене ҫӗмӗрнӗ хушӑра, — капитуляци актӗнче ун ҫинчен калани те пур, — ҫул ҫинчи сӑрӑ тусанпа витӗннӗ пехотинецсем, савӑнӑҫлӑн кӑшкӑрса, тӗлӗннипе хытса кайнӑ кавалеристсем ҫине ыткӑнчӗҫ.

Пока где-то там в штабах ломали себе головы, как оформлять в бумагах передачу капитулирующими войсками средств передвижения нашим частям (такая передача была предусмотрена в акте о капитуляции), — серые от дорожной пыли пехотинцы с радостными криками накинулись на остолбеневших кавалеристов.

XII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех