Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пурнӑҫри (тĕпĕ: пурнӑҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тата чи кирли акӑ мӗн, — мӗнле правӑ пур-ха ман пурнӑҫри ырлӑхсемпе усӑ курма?

И главное, какое я имею право на те блага, которыми пользуюсь сейчас?

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе сасартӑк тӳрленсе тӑчӗ те, лӑпкӑн йӑл кулса, кӑшт кулӑшларах пӑхса илчӗ, — Корнее ку тӗлӗнтерчӗ, — Аниҫҫе ҫапла туни вӑл тин ҫеҫ мӗн калаҫнипе те, унӑн яланхи чӗмсӗрлӗхӗпе те (вӑл пурнӑҫри йывӑрлӑхсемпе те, упӑшкин кӑмӑлӗ йывӑр пулнипе те килӗшнӗн туйӑннӑ ӗнтӗ) пачах ҫыхӑнмарӗ.

Анисья вдруг выпрямилась, и Корней удивился ее спокойному, улыбчивому и чуть насмешливому взгляду, так не вязавшемуся ни с тем, о чем она только что говорила, ни с усталой покорностью, с какой она, казалось, мирилась и с невзгодами, и с нелегким характером мужа.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Каҫалапа вара юрӑҫсем, савӑнӑҫлӑ шӑв-шав, ҫынсен тӗркешӗвӗ, ташӑ-тӗпӗртетӳ — чӑн-чӑн савӑнӑҫ евӗр курӑнса, пурнӑҫри урӑ та хаяр чӑнлӑха мантарма пултараканни пурте — каллех кирлӗ пулчӗҫ.

И к вечеру снова понадобились песенники, веселый гул голосов, людская томаха, пляска — все, что создавало иллюзию подлинного веселья и заслоняло собой трезвую лютую действительность.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗпӗртерӗ вӑл тӗлӗкӗшӗн, ӑна чӑн пурнӑҫри вырӑнне йышӑнчӗ.

И радовался сну и принимал его, как жизнь.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лӑпах ҫак тӗлелле палӑрса ҫитме пуҫлаҫҫӗ те ӗнтӗ унӑн шухӑш-кӑмӑлӗнче пурнӑҫри пулӑмсене хӑйне евӗр тӗшӗлесе ӑнланнинчен, кӑштах тата полкри пӗр офицерпа — Ефим Изварин сотникпа паллашса, унпа хутӑшма тытӑннинчен килнӗ улшӑнусем.

К этому времени можно приурочить и тот перелом в его настроениях, который произошел с ним вследствие происходивших вокруг событий и отчасти под влиянием знакомства с одним из офицеров полка — сотником Ефимом Извариным.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫав вӑхӑтра электростанци патӗнчи аслӑ ҫерем ҫинче ытла та шавлӑ пулнӑ, мӗн чухлӗ халӑх, машина, лаша, тачанка, ҫӑмӑл урапасем унта, кун чухлӗ чи пысӑк ярмаркӑна та нихҫан та пухӑнман; Кубань тӑрӑх тӗрлӗ калаҫу, шӳт туни, кулӑ, ача-пӑча ҫухрашни янӑраса тӑрать, ун пеккине туйра та курас ҫук, — пур ҫӗрте те юрӑ шӑратнӑ, купӑс ӑстисем ҫав тери тӑрӑшса, пӳрнисене пикенсех купӑс чӗлӗхӗсем тӑрӑх чуптарнӑ — вӗсем пӑрӑхран ӳкекен шыв шавне те хупланӑ, ҫерем талккӑшпех ялавсем вӗлкӗшнӗ, хӗрарӑм тутӑрӗсем, вӑрӑм ҫӳҫлӗ пуҫсем, тӗрлӗ тӗслӗ кубанкӑсем, — чечек ҫыххисем, пӗр сӑмахпа каласан, ҫав тери ула та шавлӑ пулнӑ; мӗн чухлӗ савӑнӑҫлӑ ҫынсем, хӗпӗртесе кулнисем, алӑ тытнисем, савӑнӑҫпа йӑлтӑртатакан куҫсем, — пурнӑҫри сӑрсемпе чи ӑста художник та ҫак ӳкерчӗке ӳкерме вӑй ҫитерес ҫук.

А в этот самый час вблизи гидростанции, на обширной поляне, раскинулся такой шумный табор, собралось столько народу, машин, лошадей, тачанок и линеек, что даже на самой большой ярмарке и то их бывает меньше; над Кубанью поднялся такой разноголосый говор, шутки, смех, щебетанье детворы, что и на свадьбе ничего подобного не увидишь и не услышишь, — повсюду разливались такие протяжные песни, а гармонисты с таким старанием припадали к мехам и так искусно перебирали пальцами, что даже заглушали плеск падающей на сбросе воды; по всей поляне пестрело такое обилие знамен, женских платков и косынок, чубатых голов, кубанок с разноцветными верхами, букетов цветов, — словом, было так пестро и шумно, что передать эту картину в натуральных красках было бы не под силу даже самому одаренному живописцу.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Казак ахаль сӑмахсемпех, пурнӑҫри ытла та ансат тӗслӗхсемпех ӑна кӗтессе хӗстерсе хучӗ.

Чувствовал, что несложными, убийственно-простыми доводами припер его казак к стене.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Кунта пурнӑҫри событисене тӗрлӗ енчен ӑнланнин уйрӑмлӑхӗ палӑрать.

 — Тут сказывается разница в восприятии событий.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӗрарӑмӑн сӑнӗ-пуҫӗпе пӳ-сине пурнӑҫри майлах ытла та илӗртӳллӗ те тӗрӗс тума пӗлнӗ иккен.

Столько непринужденного изящества и подлинной правды было в позе женщины.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑйӗн юлташ-танкисчӗсенчен вӑл шухӑш-кӑмӑлӗпе те, ҫиелтен пӑхсан та, хӑйӗн пурнӑҫри йӑлисемпе те — нимӗнпе те уйрӑм тӑман.

Ни внешним видом, ни душевным складом, ни привычками, ни чем-либо другим он не выделялся в среде своих друзей-танкистов.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Эсӗ пирӗн райсовет депутачӗ пулсан та, — вӑрҫӑччен, астӑватӑн-и, ҫынсем саншӑн аллисене кар тӑратрӗҫ, — анчах вӑхӑт нумай иртрӗ, халӗ эсӗ пирӗн мирлӗ пурнӑҫри йӗркесене пӗлсех каймастӑн, — каҫар, ку сӑмаха сана тӳрех калама тивет…

— И хотя ты депутат нашего райсовета, до войны, помню, люди дружно за тебя голосовали, но времени прошло много, и ты наших мирных порядков теперь не знаешь — извини, приходится тебе и это сказать…

V сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ҫапла, Сергей Тимофеевич, — терӗ вӑл, пӗр илтӗнми утӑмсемпе кабинет тӑрӑх утса ҫӳресе, — эсӗ ху кӗрсе тухни питӗ аван-ха, пурнӑҫри пур ыйтусем ҫинчен те халех калаҫса татӑлӑпӑр.

— Итак, Сергей Тимофеевич, — заговорил он, неслышно расхаживая по кабинету, — хорошо, что ты сам пришел, зараз мы решим все бытовые вопросы.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ку романра М. Шолохов уйрӑмах пирӗн пурнӑҫри тӗп вӑя — Коммунистсен партин организацилекен, массӑсене ҫул кӑтартса пыракан вӑйне, парти идейисем пӗтӗм халӑх пурнӑҫне улӑштарса, ҫӗнетсе пынине анлӑн кӑтартса панӑ.

В этом романе М. Шолохов особенно широко показал главную силу нашей жизни — силу, организующую Коммунистическую партию, указывающую путь массам, идеи партии преображающие и обновляющие жизнь всего народа.

М.А. Шолохов // Леонид Агаков. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 428–431 с.

Вӗсен батальонӗ передовойра тӑнӑ вӑхӑтра, Андрей хӑйӗн Ольховкипе тӑванӗсем ҫинчен час-часах аса илме ерҫеймен: иртнӗ мирлӗ пурнӑҫри пӗр-пӗр самант асне килнӗ те, снаряд ҫурӑлнӑ чухне ҫулӑм ялтлатса илнӗ пек, ҫавӑнтах сӳннӗ.

Когда батальон стоял на передовой, Андрею некогда было часто вспоминать об Ольховке и родных: мелькнет какая-нибудь картина из прежней мирной жизни — и сразу погаснет, точно вспышка при взрыве снаряда.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Тен пурнӑҫри паллӑ вӑхӑтсене начар пӗлетӗн?

Может быть, ты плохо знаешь известные события жизни?

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пурнӑҫри паллӑ вӑхӑтсене эпир хамӑр курни-илтни тӑрӑх пӗлетпӗр — калаҫӑва хутшӑнчӗ Фекла Ивановна, чылай ҫула ҫитнӗ типшӗмрех хӗрарӑм, — мӗншӗн тесен эпир хамӑр та, пирӗн ачасем те Сталинпа пӗр пурнӑҫра пӗрле пурнатпӑр, пӗрле ӗҫлетпӗр.

— Об известных вехах жизни мы знаем из того, что видим и слышим, — вмешалась в разговор Фекла Ивановна, худая женщина в годах, — потому что и мы и наши дети живут одной и той же жизнью, что и Сталин, вместе работаем.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Маскировка халатне тӑхӑнса, унӑн мӗнпур ҫыххисене — пакӑлчак патӗнчен те, хырӑм ҫинчен те, янах айӗнчен те тата ӗнсе ҫыххине те ҫирӗппӗн ҫыхса лартнӑ хыҫҫӑн, разведчик пурнӑҫри ӗҫсенчен — пысӑккисенчен те пӗчӗккисенчен те — уйрӑлать.

Надев маскировочный халат, крепко завязав все шнурки — у щиколоток, на животе, под подбородком и на затылке, разведчик отрешается от житейской суеты, от великого и от малого.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

«Ҫак ҫамрӑк ҫынсен пурнӑҫри задачи час-часах ытла та кӗске пулса тухать.

Жизненная задача этих молодых людей часто оказывается необычайно краткой.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Хӑш чухне, ӗҫрен пушӑ каҫсенче, вӑл хӑй боевой пурнӑҫри эпизодсене каласа пама тытӑннӑ.

Иногда в свободные вечера он сам начинал рассказывать эпизоды боевой жизни.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Тен, хама мӗн кӗтнине туйнӑ пиркиех, пурнӑҫри савӑнӑҫсемпе сывпуллашмаллине сиссех ҫапла киленсе пынӑ-и тата?

Или именно потому особенно наслаждался, что знал, что меня ожидает, и прощался с радостями жизни.

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех