Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

палӑрмалла (тĕпĕ: палӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку тӗлте, темӗншӗн ӗнтӗ, пӗчӗк сӗтел умӗнче улшӑну пулса иртрӗ, вара иккӗмӗш стенографистка, кӑранташсемпе тетрадьсем хатӗрлесе, кӑштах палӑрмалла йӑл кулса, Сергей ҫине пӑхса илчӗ, — ҫавӑн пек пианист-аккомпаниаторсем чаплӑ юрӑҫӑсем ҫине пӑхаҫҫӗ; ҫавӑн пек пӑхнипе вӗсем: «Ну, лӑплантӑн-и? Пуҫлама юрать-и?» — тесе ыйтнӑн туйӑнаҫҫӗ.

В этот момент, как ни странно, перед маленьким столом произошла перемена, и вторая стенографистка, приготовив карандаши и тетради, посмотрела на Сергея с едва заметной улыбкой, — таким образом смотрят пианисты-аккомпаниаторы на известных певцов; таким взглядом они говорят, и, казалось, вопрошают: «Ну, успокоились? Можно начинать?»

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Виктор тӳссе тӑраймарӗ, Хворостянкин ҫине пӑхса илчӗ, унӑн пӗшкӗртнӗ пысӑк куҫне курчӗ, кӑшт палӑрмалла йӑл кулса, сӑмахне малалла тӑсрӗ:

— Виктор посмотрел на Хворостянкина, увидел его большую, низко склоненную голову и не очень заметно улыбнувшись продолжал:

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Анчах сад лӑпкӑ тӑрать — юр ҫинче ҫеҫкесем выртмаҫҫӗ, шултра та вӗте туратсен чӑпар мӗлкисем уҫҫӑн палӑрмалла ӳкеҫҫӗ.

Но сад стоит спокойно — на снегу не лежат лепестки, а отчетливой тенью печатается рябчатое сплетение веток и веточек.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Прохор, кучер ҫакӑн пек уҫҫӑнах мухтани уншӑн нимех те маррине кӑтартасшӑн пулса, уссине якаткаларӗ, палӑрмалла мар кулса илчӗ; кунта унӑн усси ҫине кӗтмен ҫӗртех эрешмен карти ҫыпӑҫрӗ — вӑл лачлаттарсах сурчӗ те тутине ҫаннипе шӑлчӗ.

А Прохор, делая вид, что такая откровенная похвала кучера мало его трогает, поглаживал усы и усмехался; тут неожиданно на ус ему прилипла паутинка, он смачно сплюнул и вытер рукавом губы.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Янаххипе алли ҫине таянса, Кондратьев е кӑшт ҫеҫ палӑрмалла кула-кула илчӗ, е куҫне канлӗ хупса итлерӗ, е ыйту парса Алешӑна вулама чаркаларӗ…

Опершись щекой на руку, Кондратьев то чуть заметно улыбался, то закрывал глаза и прислушивался, то перебивал Алешу вопросом…

XXVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев кӑшт палӑрмалла кулса илчӗ, нимӗн те шарламарӗ.

Кондратьев лишь для виду усмехнулся, но ничего не сказал.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ку мана килӗшет: устьневинецсем пур енӗпе те палӑрмалла!

Вот это по-моему: устьневинцы во всем должны отличаться!

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑйӗн чӑннипех палӑрмалла улшӑннӑ питне курсан, вӑл ирӗксӗрех йӑл кулса илчӗ, вара ӑна хӑйшӗн темле аван мар пек тата кӳренӳллӗ пулса тӑчӗ…

Она грустно улыбнулась, увидев свое заметно изменившееся лицо… и ей стало немного не по себе и обидно за себя.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Нарыжный куҫӗсене ҫурӑк йӗр ҫеҫ палӑрмалла хӗстерсе, пуҫне сулкаласа илчӗ.

Нарыжный кивал головой, сощурив так глаза, что между веками образовались чуть приметные щелочки.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Хворостянкин, темле пит кирлӗ япала ҫинчен каласшӑн пулса, Татьяна еннелле пӗшкӗнчӗ те унӑн ҫӳҫӗнчен кӑштах палӑрмалла духи шӑрши пуррине туйрӗ.

Хворостянкин, захотев сказать что-то важное, чуть наклонился к Татьяне и почувствовал, что от ее волос исходит еле заметный аромат духов.

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл каллех кӑштах палӑрмалла йӑл кулчӗ.

Он опять улыбнулся еле заметной улыбкой.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ҫавӑнта, Татьяна Николаевна, — Кондратьев каллех тимлесе итлерӗ те кӑшт ҫеҫ палӑрмалла йӑл кулчӗ.

— В том, Татьяна Николаевна, — и Кондратьев снова прислушался и лишь незаметно улыбнулся.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сережа валли ҫак тӗрленӗ кӗпене хур: театра каятӑр-и унта, уҫӑлса ҫӳреме-и — ҫынсем хушшинче палӑрмалла пултӑр.

Для Сережи положи эту вышитую рубашку: чи там в театр пойдете, чи там на какое гулянье, чтоб меж людьми выделялись.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эх, Иринушка, Иринушка! — кӑштах палӑрмалла хурланса каларӗ Наталья Павловна.

— Эх, Иринушка, Иринушка! — сказала Наталья Павловна заметно погрустнев.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Пит аван, — тӗттӗмре палӑрмалла мар кулкаласа илчӗ Озеров.

— Отлично! — Озеров незаметно усмехнулся в темноте.

VIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Анчах йӑл кулкаланӑ чух вӑл, ӗлӗкхи пекех, сулахай питҫӑмартипе ҫеҫ, чалӑшшӑн, кӑшт кӑна палӑрмалла кулкаласа илет.

Но улыбался он, как и прежде, криво, едва заметно, одной левой щекой.

VI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Сасартӑк Лозневой кӑшт ҫеҫ палӑрмалла, хӑрах питҫӑмартипе йӑл кулса илчӗ.

И вдруг Лозневой улыбнулся — чуть приметно, одной левой щекой.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Унта, ҫыран мӗлкинче, тӳперен пӑхсан палӑрмалла мар ҫӗрте, зениткӑллӑ машинӑсем вырнаҫтарнӑ.

Там, скрытые тенью выемки, незаметные для авиации, притаились машины с зенитными установками.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хӗр, урай варрине тухса тӑрсан, ӑна курать те — унӑн куҫӗсем кӑшт ҫеҫ палӑрмалла ӑшшӑн йӑлкӑшса илеҫҫӗ, вара Олениншӑн хавас та хӑрушӑ пулса каять.

Выйдет она на середину хаты, увидит его, — и глаза ее чуть заметно ласково улыбнутся, и ему станет весело и страшно.

XXVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Куҫӗсене вӑл е хӑраса каймалла, е ачашланӑ та мухтанӑ пеклӗн тӑва-тӑва хучӗ, йӑнӑш юрлакансене чашкӑра-чашкӑра илчӗ, ытла хӗрекенсене, тӑснӑ ал лаппине аран палӑрмалла чӗтӗретсе, чара-чара пычӗ.

Он делал то страшные, то ласковые и одобрительные глаза, шипел на тех, кто пел неверно, и едва заметным трепетанием протянутой ладони сдерживал увлекающихся.

XIX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех