Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑшлатса (тĕпĕ: мӑшлат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак картишӗнче вара уйрӑм хуҫалӑх куҫ кӗретех вӑй илсе пынӑ: ӑратлӑ ҫамрӑк ӗне мӑшлатса ҫӳренӗ, ун ҫумне пушмак тынашки те пулнӑ, пилӗк-ултӑ сурӑх, вун пилӗк-ҫирӗм чӑх, пӗррехинче Выселка ҫыннисем Спиридон картишӗнче хур какаланине те илтнӗ.

Во дворе том уже завязывался вполне явственно единоличный жирок: коровенка молодая, породистая объявилась, а в придачу к ней — телка-полуторница, пяток овец, десятка два-три кур, а как-то по весне услышали высельчане на Спиридоновском подворье гусиный гогот.

Шӑпчӑк Ванюшӗ // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Анчах Полозов мӑшлатса та пуҫне сулласа ҫеҫ ларчӗ, мӗншӗн суллать-ши вӑл пуҫне — ырласа е хурласа, — куна вара шуйттан хӑй те пӗлес ҫук.

Но Полозов только хмыкал и головой покачивал — одобрительно ли или неодобрительно — этого, кажется, сам черт бы не разобрал.

XXXVII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Санин вара ҫапла шутларӗ: Полозов тутисем каллех ҫыпҫӑнса ларчӗҫ, вӑл мӑшлатса, чӗнмесӗр тайкаланса пычӗ, — Санин ҫапла шутларӗ: епле май килнӗ-ха ҫак пуленкене илемлӗ те пуян арӑм ҫаклатма?

И думалось Санину — губы Полозова опять склеились, он сопел и переваливался молча, — думалось Санину: каким образом удалось этому чурбану подцепить красивую и богатую жену?

XXXI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Вӑл Джеммӑна, Санина курчӗ, — вара, ӑшӗнче темле мӑшлатса, каҫӑрӑлса илчӗ те, вӗсене хирӗҫ вӗҫкӗнле утса пычӗ.

Он увидал Джемму, увидал Санина — и, как-то внутренно фыркнув и перегнув назад свой гибкий стан, щегольски пошел им навстречу.

XXVIII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Шӑпах ҫак самантра Джим мӑшлатса сывлама тытӑнчӗ, часах хӑрлаттарса ҫывӑрса кайрӗ, манӑн вара пур ҫӗрте те пӗр тӑруках кӗҫӗтме пӑрахрӗ.

И тут как раз Джим начал громко дышать, потом захрапел, и у меня все сразу прошло.

Иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Павел хыҫӗнче темӗнле мӑнтӑр кӗлетке мӑшлатса тӑрать.

За спиной Павла сопела какая-то жирная туша.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Арҫын ача мӑшлатса каялла чакрӗ.

Мальчишка засопел, попятился.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

— Ди-мка, мана та пар! — терӗ Топ, мӑшлатса.

— Ди-мка, мне! — плаксиво захныкал Топ.

2 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Улӑм ури айӗнчен чаваланса тухрӑм та уйӑх ҫутинче туссем мӑшлатса ҫывӑрнине курах кайрӑм.

Я выполз из-под стога соломы и увидел в лунном свете друзей — они крепко спят.

Вӗҫсе курни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 63–67 с.

Лузгин тӗксӗмленчӗ, йывӑррӑн мӑшлатса сывлама пуҫларӗ, анчах Дымшаков мӗн ҫинчен каланине илтменҫи турӗ, Мрыхин ҫине пӑхса илсе систерчӗ те, лешӗ, вӑранса кайнӑ пек, графина кӗленче пӑккипе шаккама пуҫларӗ, вӑрӑм аллисене сулса ячӗ.

Лузгин нахмурился, тяжело засопел, но сделал вид, что не расслышал, о чем говорит Дымшаков, дал знак Мрыхину, и тот словно очнулся, застучал стеклянной пробкой по графину, замихал длинными руками.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Председатель мӑшлатса тӑчӗ-тӑчӗ те ирӗксӗрех хӑй калаҫма пуҫларӗ:

Председатель посопел, посопел и вынужден был начать разговор первым:

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Костя ҫывранҫи пулнӑ, ерипен мӑшлатса сывланӑ.

Костя притворился спящим, тихо засопел.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрлӗ куҫ харшилли ҫилӗллӗн мӑшлатса атӑ тӑхӑнни ҫеҫ илтӗнчӗ.

Слышно было только, как рыжебровый, сердито сопя, натягивает сапоги.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗвӗпе малалла ӳпӗнсе, куҫ харшисене ыратнӑ чухнехи пек чалӑштарса пӑхать Пантелей Прокофьевич нимӗҫ учӗсен чӗрнисем казаксен ҫӗрне ҫӗнтерӳллӗн ташла-ташла таптанине, унтан вӑрахчен, кӗлеткине пӗкӗртсе, салхуллӑ шухӑшсемпе сӗмленет, сарлака ҫурӑмӗпе чӳречене хирӗҫ ларса, йывӑррӑн мӑшлатса сывлать.

Клонясь вперед, страдальчески избочив бровь, глядел Пантелей Прокофьевич, как копыта немецких коней победно, с переплясом попирают казачью землю, и долго после понуро горбатился, сопел, повернувшись к окну широкой спиной.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аттине хывнӑ хушӑра вӑрахчен мӑшлатса сывларӗ, ҫурма сасӑпа темскер мӑкӑртатрӗ.

Долго сопел, разуваясь, бурчал что-то вполголоса.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл чылайччен тапкаланса выртрӗ, хӑркӑлтатса сывларӗ, обмоткӑллӑ урисемпе ҫӗре кукалерӗ, сарса пӑрахнӑ аллисем ҫине тӗревлесе ури ҫине тӑчӗ те мӑшлатса илчӗ, унтан, юлашки сывлӑшне кӑларса ярса, пуҫӗпе ҫӗр ҫине чикеленсе тӗршӗнчӗ.

Он долго бился и хрипел, колотил землю ногами в обмотках и под конец, опираясь на разбросанные руки, привстал, покряхтел, ткнулся лицом, в последний раз выдохнув воздух.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эсир кунта мӑшлатса тӑнӑ хушӑра хамӑра хупӑрласа илеҫҫӗ акӑ!..

Покеда вы тут муздыкаетесь, — нас окружут!..

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Представитель шӑши тирӗ тӗслӗ йӑпӑрти куҫӗсемпе ӳкерчӗк ҫине пӑхса, хӑрушшӑн мӑшлатса ячӗ.

Представитель обежал рисунок расторопно-мышастыми глазами, страшно засопел.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Иккӗшӗ те пӗр-пӗрин ҫине пӑхса чӗнмесӗр лараҫҫӗ, хӑйсен асапне мӑшлатса ларнипе тата аллапписемпе шӑнасене ҫапнипе палӑртаҫҫӗ.

Оба глядят друг на друга, молчат и выражают свои мучения пыхтеньем и хлопаньем ладонями по мухам.

Философ // Хӗветӗр Уяр. Антон Чехов. Философ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 135-137 с.

Таҫтан пӗр этем кӗлетки мӑшлатса тухса ун патнелле ыткӑнчӗ.

Со стороны, сопя, к нему вдруг бросилась человеческая фигура.

XVIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех