Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

манра (тĕпĕ: ман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вара, манра ытти вӑйсемпе пӗрлешсе кайса, ҫак вӑйсенчен кашниех хӑватлӑрах та вӑйлӑрах пулса тӑнӑ.

И, соединяясь во мне с другими силами, каждая из этих сил становится могущественнее и лучше от союза.

6 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

«Хӗр тасалӑхӗнче» мӗн-мӗн пулни манра Астартӑра тата Афродитӑра мӗн-мӗн пулнипе пӗтӗҫнӗ.

То, что было в «Непорочности», соединяется во мне с тем, что было в Астарте, и с тем, что было в Афродите.

6 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах вӗсем манра пӗри те вӗсенче пулнӑ пек мар, манра вӗсем вӑйлӑрах, туллирех, ҫӳлӗрех те хӗрӳллӗрех.

Но во мне все это не так, как было в них, а полнее, выше, сильнее.

6 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Манра тасалӑх умӗнче пуҫ таяс кӑмӑл, — ҫавӑн пек кӑмӑллӑ пулнӑ «Хӗр тасалӑхӗ» те.

Во мне благоговение перед чистотою, которое было в «Непорочности».

6 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Манра, Афродитӑри пекех, илемлӗхе курса киленнӗ хыҫҫӑнхи тулли кӑмӑл.

Во мне упоение созерцанием красоты, которое было в Афродите.

6 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Манра Астартӑра пулнӑ туйӑм киленӗвӗ — вӑл пирӗн, ун хыҫҫӑн ларнӑ хӗрарӑм-патшасен, йӑхне пуҫласа яраканни.

Во мне наслаждение чувства, которое было в Астарте: она родоначальница всех нас, других цариц, сменявших ее.

6 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Манра темле пысӑк пултарулӑхӑн пуҫламӑшӗ те пулин пулсан, эпӗ, Верочка, ҫак туйӑмпа аслӑ гений пулма пултарӑттӑм.

Если бы, Верочка, во мне был какой-нибудь зародыш гениальности, я с этим чувством стал бы великим гением.

XV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Ҫакна манра асӑрхамарӑн-и-ха эсӗ?

— Уж не на мне ли ты это замечаешь?

XV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпир пӗр-пӗрин патне темиҫешер йӗрке ҫеҫ ҫыркалани манра та, санра та тӑмсайлӑх самаях пулнине кӑтартса памасть-ши; кӑтартса парать те пулмалла: эпир пӗр-пӗринчен вӑтаннӑ пек хӑтланатпӑр.

Не доказывается ли присутствие порядочной дозы тупоумия как во мне, так и в тебе, тем, что и ты мне, и я тебе пишем лишь по нескольку строк; кажется, доказывается, будто мы с тобою несколько стесняемся.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Тен, эпӗ санпа ытлашши кӳрентермелле калаҫрӑм, анчах эсӗ, тӑванӑм, каҫар мана, манӑн пысӑк хуйхӑ: сив чир ҫумне, таҫтан шуйттанран, тата ӳпке чирӗ тупрӑм, вӑл халӗ манра пӗтӗм вӑйпа алхасать, уҫҫӑн хӗстерет.

— Может быть, я с тобой говорил излишне грубовато, но ты меня извини, брат, у меня большое горе: к малярии, черт его знает где, подцепил еще туберкулез, и сейчас он во мне бушует вовсю, в самой что ни на есть открытой форме.

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Санпа татах икӗ минут калаҫсан, манра чӗрӗ вырӑн та юлас ҫук.

Мне с тобой ишо две минуты поговорить, и на мне живого места не останется.

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Хӗрарӑмсене тата… хӗрарӑмсене кӗлетсен уҫҫисем манра иккенне мӗншӗн каларӑн?

— А женщинам… ты почему сказал женщинам, что ключи от амбаров у меня должны быть?

38-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Кӗлетсен ҫӑра уҫҫисем манра ҫук, граждансем.

— Ключей от амбаров у меня нет, граждане.

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Манра ӗҫ тӑмасть.

За мной дело не станет.

21-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Анчах хӗвелпе ӗннӗ сан ҫепӗҫ аллуна ак ҫакӑнта чуптӑватӑп та тупа тусах калатӑп сана: нихҫан та, — ни яшлӑх вӑхӑтӗнчи юратӑвӑн малтанхи асапӗсемпе тертленнӗ чухне те, ни мухтавӑм ӳссе сарӑлнӑ кунсенче те, — ман чӗрем нихҫан кунашкалах чарса чарӑнман ҫулӑмпа ӗрӗхсе ялкӑшман, сан пӗртен-пӗр куллу, сан вут-кӑварлӑ кӑтрусем пӗр хут сӗртӗнниех, сан йӗпкӗн-хӗрлӗ тутун пӗр авӑнчӑкех вӑратса хускатать ҫак туйӑма манра!

Но вот на этом месте я целую твою милую руку, опаленную солнцем, и клянусь тебе, что еще никогда: ни в пору первых любовных томлений юности, ни в дни моей славы, не горело мое сердце таким неутолимым желанием, которое будит во мне одна твоя улыбка, одно прикосновение твоих огненных кудрей, один изгиб твоих пурпуровых губ!

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ҫак ҫын ҫул туйине ҫавӑнтах юлташӗсенчен пӗрне тыттарнӑ та: — Иегова умӗнче пӗлтеретӗп, ылтӑн манра мар, — унра! — тенӗ, тупа тунӑ пек, аллисене ҫӳлелле ҫӗклесе.

Человек же этот, передав свой дорожный посох одному из товарищей, сказал, подняв руки кверху, как бы для клятвы: — Свидетельствую перед Иеговой, что золото не у меня, а у него!

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ҫапла пулса тухать — манра хамра темле ырӑ мар япала пур…

Выходит — во мне самом что-то неладно…

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Ҫук манра ҫав пӗр япала — мӗн тӑвӑн!

Ну, нет во мне одной штуки — и всё тут!

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Хӗрарӑмсем манра ҫак кӑмӑл пуррине лайӑх ӑнланаҫҫӗ — кӳрентерес те мӑшкӑлласа кулас ҫуккине кураҫҫӗ.

Женщины это хорошо во мне понимают — видят, что не обижу, не насмеюсь над ней.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Ҫук вӗсем манра.

Нет его у меня.

3-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех