Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗлте сăмах пирĕн базăра пур.

кӗлте (тĕпĕ: кӗлте) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Виҫҫӗшӗ пӗрле кайса кӗлте пушатрӗҫ.
Втроем они быстро разгрузили воз со снопами.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ильяспа иккӗшӗ кӗлте турттарма хире кайрӗҫ, час таврӑнмалла, тесе пӗлтерчӗ инкӗшӗ.
Они с Ильясом поехали в поле свозить снопы, скоро должны вернуться.

Халӑх тырӑ вырса пӗтернӗ, кӗлте турттарнӑ, тӗллӗн-паллӑн ҫеҫ хӗвел ҫутатнӑ вӑхӑтра шурӑхнӑ суратсемпе тӗксӗм пӑрҫа анисем, типӗтме сарса хунӑ така тирӗсем пек, ула-чӑпаррӑн курӑнаҫҫӗ.
Жатва закончена, снопы свезены с полей, и жечь там костры некому, лишь белесые гороховые поля, похожие на расстеленные для просушки белые овчины, высвечиваются в лучах заходящего солнца.

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗлтӗр эс, кӗлте турттарма кайсан, ҫав Хемитсен ани ҫинчен икӗ ҫӗмел ыраш кӗлти вӑрласа килтӗн, хам куҫпа хам куртӑм.
— Так вот ты в прошлом году у Хемита украл две копны ржаных снопов, я своими глазами видел!

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӗлте лавӗ тӳннӗ вырӑн.
Новая улица.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей астӑвать-ха, хӑй ҫамрӑк чух ҫакӑнтан кӗлте лавӗпе иртсе пыратчӗ те, каҫрӑм-каҫрӑм тенӗ ҫӗртен, лавӗ тӳнчӗ кайрӗ, хӑй аран сиксе ӗлкӗрчӗ.
Шерккей вспомнил, как в детстве опрокинулся с берега в этот овраг с полным возом снопов, едва успел тогда спрыгнуть с воза, иначе бы придавило насмерть…

Тимрукпа Ильяс кӗлте турттарнӑ хушӑра Селимепе Тухтар пӗр кас ҫамрӑкӗсемпе пӗрле ыттисем патне те тырӑ вырма кӗрӗшсе ҫӳрерӗҫ.
Пока Ильяс с Тимруком свозили снопы, Селиме с Тухтаром вместе с молодежью подрядились на одни сутки жать поле другим хозяевам.

XV. Чун патӗнчи сӑмахсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тенкел патне икӗ утӑм та ярса пусаймасӑр эпӗ кӗлте пек урайне тӗшӗрӗлсе антӑм.
Я свалился, как сноп, на пол, не дойдя даже двух шагов до скамейки.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

— Эсир кӗлте типӗтмелли ҫӗре илсе каятӑр, — ответлеҫҫӗ ачасем, — пирӗн шкула каймалла.
— Подвезёте в ригу, — отвечали ребята, — а нам надо в школу.

Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Курӑк чӗпӗтсе йӑлӑхса ҫитнӗ те, вӗсем халӗ кӗлте типӗтмелли сарай патне йӑпшӑнса килчӗҫ, тырӑ астивсе пӑхасшӑн.
Надоело им щипать траву, они и подобрались к риге, хотели попробовать хлеба.

Тантӑшсем тырӑ кӑшӑлне хураллама пулӑшаҫҫӗ // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Кӳршӗ Марье молотилкӑна кӗлте парать.
Соседка Марья подавала снопы в молотилку.

Йӗтем ҫинче // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Йӳрӗк хӗр Варя Соколова кӗлте парса тӑрать, Кузьма пичче вӗсене капана хурса пырать.
Проворная девушка Варя Соколова подавала снопы, а дядя Кузьма их укладывал.

Кӗлте типӗтмелли ҫӗрте виҫӗ капан ларать.
Около риги стояли три копны.

Лав уйпа вӑраххӑн иртрӗ те кӗлте типӗтмелли ҫӗрелле ҫаврӑнчӗ.
Воз медленно проехал через поле и повернул к риге.

Кӗлте тиеме тата виҫӗ урапа килчӗ.
Для погрузки снопов приехали еще три телеги.

Инҫетри уйра // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Хӗрарӑмсем кӗлте ҫыхаҫҫӗ, пӗр-пӗринпе савӑнӑҫлӑн калаҫкаласа илеҫҫӗ, тӗмсем лартаҫҫӗ.
Женщины вязали снопы, весело перекликались друг с другом, ставили стойки.

Лаша кӗлте тиенӗ лава вырӑнтан тапратрӗ.
Лошадь осторожно тронула воз со снопами.

— Ак сана Алюна! — кулса ячӗ Елена Дозорова колхозница, ҫавӑнта кӗлте ҫыхса тӑраканскер.
— Вот тебе и Алёнка! — засмеялась колхозница Елена Дозорова, которая тут же вязала снопы.

Тӗмсем айӗнче пытанмалла выляни // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

— Сирӗн ҫурт халӗ уя кӗлте кӳме каять, — терӗ те амӑшӗ, лашана турта хушшине кӗртме тытӑнчӗ.
— Ваш дом сейчас в поле за снопами поедет, — ответила мать и стала вводить лошадь в оглобли.

Урапа айӗнчи ҫурт // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Ҫула май Василипе Петр ҫамрӑксен бригадин участокне, лобогрейкӑпа вырнӑ хыҫҫӑн кӗлте ҫыхса пыракансем патне кӗрсе тухрӗҫ.
По дороге Василий и Петр заглянули на тот участок молодежной бригады, где работали лобогрейка и вязальщицы.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика