Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрнӑ (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Лена, Лена! — тесе кӑшкӑрнӑ Коля, ӑна хулпуҫҫинчен силлесе.

— Лена, Леночка! — кричал Коля и теребил её за плечо.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Ан юл! — тесе хаваслӑн кӑшкӑрнӑ ертсе пыракан ҫын, — васкарах ут!

— Не отстава-ай, — весело кричал проводник, — поторапливайся!

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Выртӑр! — кӑшкӑрнӑ каччӑ.

— Ложись! — кричал он.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Хӗрсене кала — мана ан манччӑр! — кӑшкӑрнӑ тантӑшне пӗр ҫамрӑк хӗр.

— Девчатам скажи — пусть не забывают меня! — кричала подруге подруга.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Эпӗ нимӗн те ӑнланмарӑм! — кӑшкӑрнӑ Лена.

— Я ничего не поняла! — кричала Лена.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Асанне! — кӑшкӑрнӑ Кольӑпа юнашар утакан арҫын ача.

— Бабушка! — кричал мальчик, шедший рядом с Колей.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Илтетӗп, илтетӗп, — кӑшкӑрнӑ хӑлхасӑр старик, хӑй ним илтме те пултарайман ӗнтӗ.

— Слышу, слышу! — кричал глухой старик, который, наверное, ничего не слышал.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Анне, анне! — кӑшкӑрнӑ Ленӑпа юнашар чупса пыракан пӗчӗк арҫын ача.

— Мама, мама! — кричал мальчишка, бегущий почти рядом с Леной.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Коля! — тесе кӑшкӑрнӑ вӑл, — Коля!

— Коля, — кричала она, — Коля!

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Эсир таврӑнӑр, — тесе кӑшкӑрнӑ вӑл амӑшӗпе аппӑшне, — эсир часрах таврӑнӑр, унсӑрӑн эпӗ кунта пӗр-пӗччен пӗтетӗп!

— Вы вернитесь, — кричала она сестре и матери, — вы вернитесь, а то я тут пропаду одна!

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Асатте, — тесе кӑшкӑрнӑ вунтӑватӑ ҫулсене ҫитнӗ пӗр арҫын ача, — атте таврӑнас пулсан, пӗтӗмпех каласа парӑр, вӑл мана ҫӑлма Германие пытар!

— Дедушка, — кричал мальчик лет четырнадцати, — если батя придёт, вы ему расскажите, пусть идёт в Германию меня отбивать!

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Анне, анне! — тесе кӑшкӑрнӑ ушкӑнри хӗр пӗр карчӑка, виҫ-тӑват ҫулхи арҫын ачана ҫавӑтса пыраканскере.

— Мама, мама! — кричала девушка, шедшая в караване, старушке, тащившей за руку маленького мальчика трех или четырех лет.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Часрах, хӑвӑртрах, вакла вӗсене! — тесе кӑшкӑрнӑ вӑл.

— Быстрей, быстрей руби их! — кричала она.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Ачасем, ачасем! — кӑшкӑрнӑ такам хыҫалтан.

— Дети, дети! — кричал кто-то сзади.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Мӗнле ҫӳллӗ ҫуртсем! — тӗлӗннипе хӗпӗртесе кӑшкӑрнӑ Лена.

— Какие высокие дома! — восторгалась Лена.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Лена шарт сиксе илнӗ, унтан кулса ярса темскер кӑшкӑрнӑ.

Лена вздрогнула, а потом засмеялась и что-то кричала.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Каҫхи апат ҫиме! — кӑшкӑрнӑ Лена, крыльца ҫине тухса.

— Ужинать! — крикнула с крыльца Лена.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Унтан виҫӗ хутчен уйӑп пек кӑшкӑрнӑ.

И трижды громко крикнул иволгой.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Анчах кулӑ часах ҫухалчӗ: кӗрлесе, харӑс — «ура» кӑшкӑрнӑ сасӑ хӑлхана пырса ҫапрӗ.

Но улыбка сошла с губ мгновенно: до слуха дошло раскатистое, дружное «ура».

XXXV сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Ыйту кӑшкӑрнӑ пек тухрӗ.

Вопрос вырвался вскриком.

XXXII сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех