Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

курка сăмах пирĕн базăра пур.
курка (тĕпĕ: курка) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр виҫе курка квас ӗҫрӗм, — пурӗпӗр ҫунтарать!

Кружки три кваса выпил, — всё равно жжет!

VI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Эпӗ ирхине хам та унран икӗ курка сӗт илсе ӗҫрӗм.

Я сам выпил у него две чашки утром.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Вӑл икӗ курка ӗҫрӗ те унӑн шуранка пичӗ хӗрелсе кайрӗ.

Он выпил две чашки, и лицо его порозовело.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

— Пӗр курка эрех ӑшӑт-ха, — терӗ вӑл тепӗр хут.

— Подогрей-ка чарку вина, — повторил он.

Кун И-цзи // Хӗветӗр Уяр, Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 3–12 стр.

Пӗр курка эрех ӑшӑт-ха!

Подогрей-ка чарку вина!

Кун И-цзи // Хӗветӗр Уяр, Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 3–12 стр.

Ҫур курка эрех ӗҫсенех Кун И-цзи шуранка пичӗ хӗрелсе каятчӗ.

Выпив полчашки вина, Кун успокаивался и становился таким же бледным, как всегда.

Кун И-цзи // Хӗветӗр Уяр, Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 3–12 стр.

Анчах вӑл хирӗҫ тавӑрса каламастчӗ, прилавка патне пырса: — Икӗ курка эрех тата пӗр тирӗк нимӗҫ пӑрҫи парӑр! — тесе хушатчӗ те ҫавӑнтах тӑхӑр пӑхӑр кӑларса хуратчӗ.

Но он, будто не слыша, молча подходил к прилавку: — Подогрей две чарки вина и порцию бобов! — и тут же выкладывал девять медяков.

Кун И-цзи // Хӗветӗр Уяр, Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 3–12 стр.

Кӑнтӑрла тӗлӗнче тата каҫпала, ӗҫ пӗтернӗ хыҫҫӑн, ӗҫлӗ халӑх эрех лавккисене пӗрер курка эрех ӗҫме кӗрсе тухать; пӗр ҫирӗм ҫул каялла эрех мӗн пурӗ те тӑватӑ пӑхӑр тӑратчӗ, халь акӑ —вунӑ пӑхӑр.

Около полудня, а то и к вечеру, после трудового дня, рабочие заходят в кабачок выпить чарочку-другую; лет двадцать назад она стоила всего четыре медяка, а теперь — все десять.

Кун И-цзи // Хӗветӗр Уяр, Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 3–12 стр.

Ачасем хӑвӑрт апатланчӗҫ те, вӗсене тата пӗрер курка вӗри чей, пӗрер татӑк джем сӗрнӗ ҫӑкӑр пачӗҫ; кусене те вӗсем хӑвӑрт ҫӑтса ячӗҫ те тав турӗҫ, тутисене шӑлса, сиксе тӑчӗҫ, боевой приказ парасса кӗтеҫҫӗ.

Мальчики быстро поели, получили по чашке горячего чаю и по куску хлеба с джемом, быстро справились и с этим, поблагодарили, вытерли рты и вскочили, ожидая боевых приказов.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Малтан тӑмран курка ҫыпӑҫтарса турӑм, ӑна хӗвелпе хӗртсе лайӑх типӗтрӗм, лампа хӑйӑвӗ вырӑнне кивӗ канат сӳсне пӗтӗрсе яврӑм.

Плошку вылепил собственноручно из глины и обжег ее хорошенько на солнце, а для фитиля взял пеньку из старой веревки.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

— Аслати-тӗк аслати-и! — терӗ такам палламан ҫын хулӑн сасӑпа, вара, пӗр курка эрех ӗҫсе янӑ чухнехи пек, ӗхлетсе илчӗ.

— Вот так гроза! — сказал какой-то незнакомый бас и крякнул так, как будто выпил хороший стакан водки.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Чӗнмесӗр-калаҫмасӑр пилӗк-ултӑ курка чей ӗҫсе ярсан, Кузьмичов сӗтеле тасатрӗ те мишукне илчӗ, унӑн кантрине салтрӗ, вара ӑна ӳпне тытса силлерӗ.

Выпив молча стаканов шесть, Кузьмичов расчистил перед собой на столе место, взял мешок, развязал на нем веревочку и потряс им.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Христофор атте сасартӑк тем аса илчӗ те кӗленче курка ҫине ӳпӗнсе пӗрӗхтерсе кулса ячӗ, ӳсӗрме пуҫларӗ.

О. Христофор вдруг что-то вспомнил, прыснул в стакан и закашлялся от смеха.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— М-да, — кӗленче курка ҫине шухӑшлӑн пӑхса ларнӑ май килӗшрӗ унпа Христофор атте.

— М-да… — согласился о. Христофор, задумчиво глядя на стакан.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Каҫхи апат вӑхӑтӗнче Огнянов сывлӑхӗшӗн курка ҫӗклерӗҫ.

За ужином пили за здоровье Огнянова.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халь вӑл виҫҫӗмӗш курка кофӗ ӗҫетчӗ, паҫӑрхи пекех чӑплаттарса сыпать те хушӑран ҫӑварӑнчен тапак тӗтӗмӗ кӑларать, тӗтӗмӗ ытла мӑкӑрланнипе ун сӑн-пичӗ палӑрса та каймасть, анчах пурте хӑй еннелле пӑхнине туйсах тӑчӗ вӑл.

Он теперь допивал третью чашку, по-прежнему шумно глотая кофе и беспрестанно выпуская изо рта клубы дыма, которые окутали все его лицо, но почувствовал, что все на него смотрят.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ганчо, тултар-ха эппин тарӑн вартине тепрер курка, карланкӑ та, тем, типсе каясса ҫитрӗ.

Ганчо, налей еще нижиереченского винца, а то у нас глотки пересохли…

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Манӑн ӗҫ халӗ акӑ епле: эпӗ хӗрлӗ эрех юрататӑп, ман умра питӗ лайӑх эрехпе тултарнӑ курка ларать; анчах мана ҫав эрехе наркӑмӑш янӑ пек туйӑнать.

Мое положение вот какое: я люблю вино, и передо мною стоит кубок с очень хорошим вином; но есть у меня подозрение, что это вино отравлено.

XVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Верочка, эсӗ фортепьянӑпа мӗн те пулин каласанччӗ, эпир Михаил Иванычпа итленӗ пулӑттӑмӑр! — тет Марья Алексевна, Верочка сӗтел ҫине иккӗмӗш курка лартсан.

— Верочка, ты сыграла бы что-нибудь на фортепьянах, мы с Михаилом Иванычем послушали бы! — говорит Марья Алексевна, когда Верочка ставит на стол вторую чашку.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Амӑшӗ ҫаван пекех тутлӑ чей тепӗр курка илсе пычӗ.

— Мать вернулась с другою чашкою такого же прекрасного чаю.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех