Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

килӗнчен (тĕпĕ: кил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Господа, пирӗн инкек сиксе тухрӗ: сирӗнпе пӗр класра вӗренекен Спагин килӗнчен тухса тарнӑ.

«Господа, у нас случилось несчастье: ученик вашего класса Спагин убежал из дому.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Франк кайма пултаратӑп тесе хӑйне хӑй ҫирӗплетмелли чирлӗрех кӑмӑлтан тухса кайнӑ килӗнчен.

Франк ушел из болезненного желания доказать самому себе, что может уйти.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫав ҫын — вун пӗр ҫул каялла килӗнчен ют ҫӗре пуйма, килне улпут пек таврӑнма тухса кайнӑскер, урӑх ҫук.

Того человека, который одиннадцать лет назад ушел из дома, чтобы разбогатеть в чужих краях и приехать назад богачом, больше нет.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Килӗнчен тухиччен чылай маларах сӑрӑ костюмне тӑхӑнса чӳрече умне вырнаҫрӗ, иртен-ҫӳрене пӑхкалать.

Задолго до выхода из дома, надев серый костюм, он сел у окна, рассматривая прохожих.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл килӗнчен вӑтӑр мильӑра асӑрханӑ тискер кайӑк ҫамрӑк ҫӳлевӗҫчӗ; унпа Ганэль пульли пӗр еннелле кайса ҫухалчӗҫ.

Зверь, так неудачно замеченный им милях в тридцати от дома, был молодой рысью; рысь и пуля Ганэля скрылись в одном направлении.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Вӗсем пысӑках мар саквояжӗсене йӑтрӗҫ те килӗнчен тухрӗҫ.

Они вышли, взяв лишь по небольшому саквояжу.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Вӑл килӗнчен тухмасӑр чылай вӑхӑт шӑппӑн пурӑнать, кунсене тӗлсӗр-усӑсӑр, хуйхӑ-суйхӑсӑр, чун йӑпатмӑшӗсӗр, кӑсӑк шухӑшсемсӗр, ӗҫсӗр-мӗнсӗр ирттерет, кивӗ ҫырусене уҫа-уҫа вулать, вӗсемпе сӗмленсе хӑйне хальхи пурнӑҫран уйӑрать; ӑна нимӗн те илӗртмест, унӑн нимӗн те тӑвас килмест, унӑн апат лайӑх анать, вӑл туйми ҫывӑрать!

С некоторых пор ему доставляло тихое удовольствие сидеть дома, проводя бесцельные дни, лишенные забот и развлечений, интересных мыслей и дел, смотреть в окно, перебирать старые письма, отделяя себя ими от настоящего; его никуда не тянуло, и ничего ему не хотелось; у него был хороший аппетит, крепкий сон.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Амӑшӗ вӑл ҫуралнӑ хыҫҫӑн нумай пурӑнайман, ашшӗ ӑна хӗненӗ, килӗнчен пӗр вӑтӑр хутчен хӑваласа кӑларса янӑ, ӗҫсе супсан вара кашнинчех каҫару ыйтнӑ.

Его мать умерла скоро после его рождения, отец бил и тридцать раз выгонял его из дому, но, напиваясь, прощал.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Килӗнчен Пуслӑх Мишшипе иккӗшӗ пычӗҫ вӗсем, унтан тӳрех кунта килтӗмӗр.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Мӗнле пек, сасартӑк арӑмӗ килӗнчен ҫухалсан, Калюков ӑна шырама тытӑнӗ-и?

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Калюковсен тӗп килне ҫитесси инҫе юлманччӗ, ҫырма хӗрринчи тимӗрҫӗ лаҫҫисем патнелле ҫывхарса пыратчӗҫ ӗнтӗ, ҫак самантра Апликан Хӗлипӗн килӗнчен тухнӑ пӗр ушкӑн хӗрӗнкӗ ҫынсене тӗл пулчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫавна пула Тарье, чӑн та, пиччӗшӗн килӗнчен уйрӑлса тухман-ха.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Чӑтса лараймасӑр Ассоль килӗнчен тухрӗ те Лисс еннелле утрӗ.

Не усидев, она вышла из дома и пошла в Лисе.

VI. Ассоль пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Кӗркунне, пурнӑҫӗн вун пиллӗкмӗш ҫулӗнче, Артур Грэй килӗнчен вӑрттӑн тухса кайрӗ те тинӗсӗн ылтӑн хапхинчен пырса кӗчӗ.

Осенью, на пятнадцатом году жизни, Артур Грэй тайно покинул дом и проник за золотые ворота моря.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Пан улми ҫиекен хӗрӗ шӑппӑн тӑрмашса-ӗнӗрлесе ларнине курсан Лонгренӑн тӳсӗмлӗхӗпе тавлашас килни сӗвӗрӗлеҫҫӗ те — вӑл йӳнӗрех сутма килӗшет, приказчик чаплӑ та кервен теттесене карҫинккине тултарать те — савӑнӑҫлӑ куллине мӑйӑхӗ хушшине пытарса Лонгрен килӗнчен тухса утать.

Тихая возня девочки, мурлыкавшей над своим яблоком, лишала Лонгрена стойкости и охоты спорить; он уступал, а приказчик, набив корзину превосходными, прочными игрушками, уходил, посмеиваясь в усы.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫакӑ, паллах, аслисем ӑс панипе, хӑтӑрса вӗрентнипе вӑраххӑн пулса пычӗ, хӑрушӑ чару тӗсне куҫрӗ, унтан вара, ял ҫинчи калаҫупа, ырӑ мар сӑмах-юмахпа вӑйланнӑскер, ачапча ӑсне матроспа унӑн килӗнчен хӑрама хистекен туйӑм пулса кӗрсе юлчӗ.

Совершилось это, разумеется, постепенно, путем внушения и окриков взрослых приобрело характер страшного запрета, а затем, усиленное пересудами и кривотолками, разрослось в детских умах страхом к дому матроса.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Хӑнасене тӳсме пултараймасть, килӗнчен сапӑррӑн кӑларса ярать, вӑйпа мар, шухӑшласа кӑларнӑ тӗрлӗ сӑлтавпа, систерӳпе.

Гостей он не выносил, тихо спроваживая их не силой, но намеками и вымышленными обстоятельствами.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Анчах хӑй ҫӑткӑнлӑхне пула вӑл ниепле те парӑнасшӑн пулмарӗ, килӗнчен ҫӗнӗрен-ҫӗнӗ обойӑсем илсе пычӗ, Выляса янӑ май вӑл тавлашрӗ, йӗртен пӗр утӑм мала тухса пеме ирӗк ыйтрӗ, мӗншӗн тесен Васька унтан ҫӳлерех тата унӑн урисем те вӑрӑмрах.

Но он надеялся выиграть, жадности в нем не было предела, Проигрывая, Илюха приносил из дому все новые и новые обоймы, желая отыграться, Илюха нахально спорил, требовал права переступать за черту, потому что у Васьки ноги длиннее.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Халех акӑ ӑна килӗнчен илӗртсе тухасчӗ те сарайне сӗтӗрсе кӗртесчӗ, сӑнчӑрласа лартасчӗ — ан тив кӑшкӑртӑр.

Выманить бы его сейчас из дому, затащить в сарай и заковать, пусть бы орал.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Тата вӑл ҫакна та ӑнланать, хӑй килсе кӗнӗ хуторӑн хуҫине — ҫак кутӑн та кӑмӑлсӑр хресчене ҫил-тӑманлӑ ҫанталӑкра килӗнчен илсе тухма ҫӑмӑлах пулмӗ.

Он знал, что не так-то просто вытащить этого упрямого и не больно-то услужливого крестьянина в метель из дома.

Шӑматкун, декабрӗн 18-мӗшӗнче Эмиль пӗтӗм Ленниберга ялне тӗлӗнтерчӗ, ҫакӑншӑн унӑн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарчӗҫ. Тӗрӗсрех каласан, вӗсем ҫинчен манса кайрӗҫ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех