Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

килменнине (тĕпĕ: кил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку ӑсурник ыр хыпарпа килменнине чун сиснӗччӗ-ха та, чӑнах та ҫапла пулса тухрӗ.

Ведь чувствовал, что это страшилище залетело к нам не к добру, так оно и вышло.

Мерекке // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 9–13 с.

Трубкӑра хуллен ҫатӑртатнине илтсен ҫеҫ вӑл хӑйсен калаҫӑвне татманнине, секретарӗн унпа урӑх калаҫас килменнине ӑнланса илчӗ.

И, только, услышав тихое потрескивание, поняла, что их не прервали, а просто секретарь не захотел больше с нею разговаривать.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Малтан аслӑ ывӑлӗ Никодим ялта юлас килменнине пӗлтернӗ — госпиталь хыҫҫӑн тӳрленсе ҫитнӗ те хулана тухса шутарнӑ.

Вначале не захотел остаться в деревне старший сын Никодим — отлежался после госпиталя и подался в город.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Прохор Зыков 1-мӗш дивизин утлӑ чаҫӗсем халӗ те килменнине пӗлчӗ те хӑйӗн сотнине Базкинче кӗтсе илме шутларӗ.

Прохор Зыков, узнав о том, что конные части 1-й дивизии еще не прибыли, решил дождаться своей сотни на Базках.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казаксемпе казак мар ҫынсем, хӑйсен кӑмӑлӗсем пӗрешкел килменнине кура, ик еннелле уйрӑлса кайма пултараҫҫӗ…

Боюсь, что на стыке интересов казачества и иногородних и может произойти разрыв…

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫак самантра вӑл хӑех те ӗненчӗ Григорий ҫумне вӑйпа ҫыхланма килменнине; анчах та Дон хӗррипеле займищене чупса килнӗ чух, мӗн пуласса чухлаймасӑрах, урӑхла шутланӑччӗ вӑл: «Ӳкӗтлесе пӑрахтаратӑп. Ан авлантӑр. Кампа ҫыхӑп-ха пурнӑҫа?!»

В эту минуту она сама верила, что не затем пришла, чтобы навязываться Григорию; но когда бежала над Доном в займище, думала, не отдавая себе ясного отчета: «Отговорю. Нехай не женится. С кем же жизнь свяжу?!»

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Анчах пачах ун пек мар, ҫавӑнпа Виктор, ӑшӑ вырӑн ҫинче ҫаврӑнкаласа, ҫакӑн пек йывӑр кун хыҫҫӑн мӗншӗн ыйӑх килменнине, чӗрере савӑнӑҫ пулас вырӑнне унта мӗншӗн пӑшӑрханупа кичемлӗх пулнине ӑнланма пултараймарӗ.

Но ничего этого не было, и Виктор, ворочаясь в нагретой постели, не мог понять: почему же после такого трудного дня нет сна и почему вместо радости на сердце у него лежали тревога и тоска?

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сергее уйрӑмах ҫакӑ килӗшнӗ: пурнӑҫ хӑех — санӑн ун пек тӑвассипе тӑвас килменнине пӑхмасӑрах — кӗркунне ҫеҫ мар, ҫулӑн кирек епле вӑхӑтӗнче те итогсемпе пӗрле пачах ҫӗнӗ задачӑсем те кӑларса тӑратма пӗлет; ҫав задачӑсем час-часах ҫӑмӑл мар, ӑсра ҫеҫ палӑракан йӗр айне кӗме ӗлкӗрнисенчен йывӑртарах пулаҫҫӗ.

Сергею особенно нравилось следующее: жизнь сама — несмотря на то, хотелось тебе это сделать или нет — не только осенью, в любой период года умеет вместе с итогами выставить совсем новые задачи; и те задачи часто не легки, могут быть куда сложнее тех, что остались за воображаемой линией.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эх, ывӑлӑм, ывӑлӑм, — терӗ вӑл, ун ҫумне пӑчӑртанса, — сирӗн Иринӑпа иксӗрӗн ачасем пулсан, вара вӗсем патне каяс килнипе килменнине хӑвӑрах ӑнланса илӗр.

— Эх, сынок, сынок, — сказала она, — вот когда у вас с Ириной будут дети, тогда и будешь удивляться.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Штурмласа партизансене пӗтерме май килменнине курса, гитлеровецсем вӗсене каменоломньӑна пур енчен те хупласа хума шут тытнӑ пулас.

Очевидно, убедившись в том, что штурмом партизан не одолеть, гитлеровское командование решило наглухо замуровать партизан в каменоломнях.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Сирӗн кунти офицерсемпе ҫывӑх пулас килменнине эпӗ ӑнланатӑп.

Я понимаю, что вам не хочется сближаться с здешними офицерами.

XXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫав ирсӗр этемсем утрав ҫине хӑйсене мӗн кирлине шырама нихҫан та килменнине ӑнланса илтӗм.

Дикари, как я убедился, никогда не приезжали на остров за добычей.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

— Ашшӗн мана курас килменнине пӗлместӗн-и вара?

— Разве ты не знаешь, что ее отец видеть меня не хочет?

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эсир, паллах, хӑвӑр хӗрпе ун: упӑшкине ерипен ҫунакан вут ҫинче шаритлеме хавас пулнӑ пулӑттӑр, анчах эсир ӗҫе вӑхӑтра ӑнланса илтер, ӑш вӑрканине ирттерсе ятӑр, эсир хӑвӑр вӗсене шаритлеме пултарас ҫуккине ӑнлантӑр; ҫакӑ вӑл, Марья Алексевна, ӗҫ тума май килменнине ӑнланса илме пӗлни пулать, ку вара ҫав тери пысӑк пахалӑх!

Вы, разумеется, рады были бы изжарить на медленном огне вашу дочь и ее мужа, но вы умели обуздать мстительное влечение, чтобы холодно рассудить о деле, и поняли, что изжарить их не удалось бы вам; а ведь это великое достоинство, Марья Алексевна, уметь понимать невозможность!

XXIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Тӗрӗссипе каласан, эпир халлӗхе Верочкӑн паллашас килменнине кӑна пӗлетпӗр: Верочка вӑл «тискер ҫынсене ҫӗнтерме» тата «ҫак упана алла вӗрентме» тӑрӑшаканнисен шайӗнче тӑман, — тата ун вӑхӑчӗ те пулман, вӑй хӑйне кансӗрлеменшӗн хавас пулнӑ; Верочка асапланса пӗтнӗ, кӑмӑлӗ хуҫӑлнӑ ӗнтӗ унӑн, вӑл выртрӗ те ӑна ҫав тери канлӗ пек туйӑнса кайрӗ, ӗнтӗ нимӗн те ыратнӑ пек туйӑнмасть, паллах, пур сыпӑксем те сурма пуҫласран хӑраса, вӑл пӗртте сиккеленмесӗр выртрӗ.

Впрочем, мы знаем пока только, что это было натурально со стороны Верочки: она не стояла на той степени развития, чтобы стараться «побеждать дикарей» и «сделать этого медведя ручным», — да и не до того ей было: она рада была, что ее оставляют в покое; она была разбитый, измученный человек, которому как-то посчастливилось прилечь так, что сломанная рука затихла и боль в боку не слышна, и который боится пошевельнуться, чтоб не возобновилась прежняя ломота во всех суставах.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Пӗтнӗ хӗрарӑм ятне илтсе пӑсӑлман эпӗ, хампа мӗн пулнипе, хам мӗн чӑтнипе, мӗнпе асапланнипе мар, ман ӳт-пӳрен ҫынсем мӑшкӑлласа кулнипе пӑсӑлман эпӗ, ӗҫсӗр пурӑнма, чаплӑ пурӑнма хӑнӑхнипе, хам пӗччен пурӑнма вӑй ҫитмен пирки ыттисем кирлӗ пулнипе, ҫынсене юрама тӑрӑшнипе, тӑвас килменнине тунипе пӑсӑлса кайнӑ, — вӑт ку аскӑнлӑх! —

Не тем я развращена, за что называют женщину погибшей, не тем, что было со мною, что я терпела, от чего страдала, не тем я развращена, что тело мое было предано поруганью, а тем, что я привыкла к праздности, к роскоши, не в силах жить сама собою, нуждаюсь в других, угождаю, делаю то, чего не хочу, — вот это разврат!

VI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Унтан Марья Алексевна хӑнана хӑйӗн пурнӑҫӗпе хӗрӗн чысне сыхласа хӑварнӑшӑн тав тума пуҫларӗ — Ара, эсир ахалех килменнине эпӗ малтанах туйса илтӗм, уроксем ҫинчен калаҫмалли пулӗ те-ха вӑл, ҫапах та тӗллевӗ кусен урӑх, тесе шутларӑм, анчах эп шутлани тӗрӗс пулмарӗ.

Потом Марья Алексевна стала благодарить гостя за спасение жизни ее и чести ее дочери — То-то, батюшка, я уж и сначала догадывалась, что вы что-нибудь неспросту приехали, что уроки-то уроками, а цель у вас другая, да я не то полагала.

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫав кӗтмен хӑнасем кил картине килсе кӗрсен эпӗ сире систертӗм вӗт, чӑн-чӑн сутӑн илекенсем килменнине эпӗ кайран тин тавҫӑрса илтӗм, вара вӗсен умӗнчен каялла чакрӑм: «Турӑ ҫырлахтӑрах сирӗнпе, тына пӑрӑва ахалех илӗр хӑть, хӑвӑртрах тухса кайсамӑрччӗ кӑна!»

Я же вас упредил, когда эти незваные гости заявились на баз, я только немного опосля смикитил, что не те покупатели явились, и подался от них задом: «Бог с вами, берите телушку хучь задарма, только поскорее уходите!»

XXVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Тата хӑвӑра юратни хур пулнине, Обломова ҫӑлма май килменнине, кӑштах йӗрес йӑлӑра аса илӗр-ха… йӗрмелӗх мӗн чухлӗ сӑлтав!

К этому прибавьте обманутое самолюбие, неудавшуюся роль спасительницы, немного привычки… сколько причин для слез!

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— «Манӑн унта каяс килменнине пӗлнӗ пекех калать вӑл».

Она как будто в мыслях прочла у меня, что я не хотел приходить».

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех