Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗрӗнсе (тĕпĕ: йӗрӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кашни иртсе каяканӗ ман ҫине йӗрӗнсе пӑхнӑн туйӑнать, ахаль ҫеҫ каланӑ сӑмах та мана тӗртсе каланӑн илтӗнет.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Арҫын артистсем ахӑлтатса илчӗҫ, хӗрарӑмсем йӗрӗнсе ҫиме пӑрахрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Соня чылайччен йӗрӗнсе пычӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Тӗрӗссипе каласан, инкӗшӗ чӑвашсем ҫине йӗрӗнсе пӑхни сивӗнтернӗ ӑна.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Юратсах качча тухнӑ-и эс ҫав ҫынна, Софи? — йӗрӗнсе ҫӑварӗнчен тӗтӗм кӑларса каларӗ баронесса.

Куҫарса пулӑш

7 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Тьфу! — йӗрӗнсе сурчӗ Сарт Ҫеменӗ.

Куҫарса пулӑш

8 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ҫак шухӑшӑн пулма пултарайми тискер сӑмахӗсенчен мӗн пур вӑйран йӗрӗнсе, сехӗрленсе, вӗсен сивлев тапӑнӑвне тӗлкӗшме пикеннӗ пусмана чиксе хунӑн таптаса Джесси куҫӗсене хупрӗ, хӑлхисене хупларӗ те йынӑша-йынӑша кравать ҫине лаштах выртрӗ; ҫав шухӑш сӑмахсене ан ҫаврӑнтӑр тесе ӑсне мӗн килнӗ ҫавна чӗтре-чӗтре мӑкӑртатать…

Всей силой ужаса и отвращения к невозможным, диким словам этой мысли, отталкивая их мрачный напор, подобно тому, как затаптывают вспыхнувшую ткань, Джесси закрыла глаза, заткнула уши и со стоном повалилась ничком на кровать, судорожно бормоча первое, что приходило на ум, лишь бы та мысль не повернулась словами.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Лару-тӑрӑва пӗр евӗрлӗн хаклама кӑткӑс: Тренган Харитӑшӑн тӑкаклама юратни, ташӑҫӑ ҫакна йӗрӗнсе йышӑнни иккӗлентермест, анчах Тренган хӑй пӗлнӗ-ши ҫакна е ҫук-ши?

По обстоятельствам дела никак Нельзя было судить, знал Тренган о выказанном Харитой презрении к его любящей расточительности или не знал.

XIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Унӑн тутине суя йӑл кулӑ евӗр намӑс ункӑларӗ, анчах ҫак самантра киревсӗрлӗхшӗн аван марланса, хӑйӗнчен йӗрӗнсе хушса хучӗ:

Стыд свел ее губы в подобие фальшивой улыбки, но, стыдясь и презирая себя за подлость в эту минуту, она повторила:

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Сӑмахӗсене юриех шӑл витӗр сӑрхӑнтарса, тен, юриех ӳсӗре персе те, ҫав хушӑрах йӗрӗнсе, арӑмне ним вырӑнне те хуманнине уҫҫӑн палӑртса, куҫ харшине усаллӑн пӗркелентерсе каларӗ упӑшка.

Куҫарса пулӑш

VII // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Йӗрӗнсе пӑхса илчӗ ун ҫине Эверкки.

Куҫарса пулӑш

V // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Ку — шухӑшласа тӑмасӑрах тӗлсӗр сӑмахсемпе перкелешме тытӑннине пуҫ мими кӗтмен ҫӗртен йӗрӗнсе чарни пулчӗ ахӑр.

Это было внезапным мозговым отвращением к бесцельным словам, какие начал я произносить по инерции.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Сивӗ сывлӑшпа уҫӑлнӑскер — Горн тӳпен ҫӑлтӑр атласне чылай вӑхӑт тӗмсӗлсе тӗпчерӗ; авӑ Кӑнтӑр Хӗресӗ — ҫӗр ҫинче пурӑнакансен ӗҫӗнчен хӑватлӑн йӗрӗнсе ҫиҫекенскер.

Освеженный холодным воздухом, он долго рассматривал звездный атлас неба и Южный Крест, сияющий величавым презрением к делам земных обитателей.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Эпӗ аса илнӗ матрос Хирте маррине, юттине йӗрӗнсе те кураймасӑр йышӑнатчӗ, унпа кам та пулин тавлашсан нӗрсӗррӗн шурса каятчӗ, вӑл сехрене хӑпартмалла кулсан вара унпа тавлашас кӑмӑл тӳрех сӗвӗрӗлетчӗ.

Матрос, о котором я говорю, относился презрительно и с ненавистью ко всему, что не было на Пустыре, и, если с ним спорили, неприятно бледнел, улыбаясь так жутко, что пропадала охота спорить.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Вӑл кӑштах ҫеҫ хускалнинчен те йӗрӗнсе хускалмасӑр выртать, вӑхӑт-вӑхӑтӑн Аспер ҫырӑвӗ пирки уйлать.

Неподвижно, с отвращением к малейшему движению, лежал он, временами думая о письме Аспера.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

Вӑл ӳпкин пӗтӗм вӑйӗпе сывлать, ҫакӑ шанӑҫпа кисреннӗ чӗрине хӗссе тапма кансӗрлет; тӳссе выртаймарӗ: ури ыратнинчен йӗрӗнсе, — ыратни халӗ ниме тӑман пулӑм пек, ку пысӑкрах пӗлтерӗшлӗ ытти пулӑмсене сиен кӳме вӑй ҫитереймессӗн туйӑнать, — Тиррей тӑчӗ те форточка патӗнче чылайччен чӗлӗмне паклаттарчӗ.

Дыша всей силой легких, теснящих оглушенное надеждами сердце, Давенант, презирая боль в ноге, даже находя ее приятной, как незначительное обстоятельство, бессильное повредить другим, более важным обстоятельствам, встал и долго курил у форточки.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Гемас Тиррея йӗрӗнсе пӑхса ҫаврӑнчӗ те куркипе сулларӗ.

Гемас с презрением осмотрел Тиррея и помахал кружкой.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Сти-ильтон! — йӗрӗнсе чӗнчӗ самӑр джентльмен хӑйӗн тӑсланкӑ юлташне; вӑл ҫӗрте выртакан ҫынна пӑхма пӗшкӗннӗ.

— Стильтон! — брезгливо сказал толстый джентльмен высокому своему приятелю, видя, что тот нагнулся и всматривается в лежащего.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 253–258 с.

Кӑсӑкланнӑ Гриф Пончика вӗҫертрӗ, ҫавӑнпа лешӗ кофе кӳлленчӗкне шаплатрӗ; арӑслан енчӗке йӗрӗнсе шӑршларӗ.

Заинтересованный Гриф выпустил Пончика, отчего тот брякнулся в кофейную лужу, и презрительно обнюхал бумажник.

IV. Сысна. Икӗ «арӑслан» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Гриф чарӑнса тӑчӗ, питне хускаткаларӗ, малти урисемпе карӑнчӗ те йӗрӗнсе елпӗрчӗ.

Гриф остановился, сморщился, вытянулся на передних лапах и улыбнулся.

II. Хуралҫӑ йӑнӑшӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех