Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗрленӗ (тĕпĕ: йӗрлен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн сӑмахӗсем епле аталанса пынине йӗрленӗ май вара вӑл майӗпен ҫакна ӑнланчӗ: халӗ Лена хӑй мӗн туйни ҫинчен калать Воропаев, ҫав туйӑма вӑл халиччен асӑрхаман тата ӑна сӑмахпа каласа пама та пултарайман.

Но, следя за ходом речи, Лена постепенно поняла, что хотя Воропаев говорит именно то, что она сама сейчас чувствует, — до сих пор она этого чувства как-то не сознавала и не могла бы выразить.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Кунта король хушнипе Олассепа Повельсен господинсем килсе ӗҫленӗ, Тройль тишкерсе сӑнанӑ; французсен «Шырав» ятлӑ шхунипе Гайдмарпа Роберт господинсем организациленӗ ӑслӑлӑх экспедицийӗ килсе кайнӑ, кунсӑр пуҫне «Королева Гротензия» ятлӑ фрегат ҫинче ишсе килнӗ ученӑйсем тӗпчесе йӗрленӗ.

Работы Олафсена и Повельсена, произведенные по королевскому поручению, исследования Тройля, научная экспедиция Гаймара и Роберта на борту французского корвета «Поиски»6 и недавние наблюдения ученых, находившихся на фрегате «Королева Гортензия».

X сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Хут лентисем, йӗр йӗрленӗ лентӑсем вӗҫӗмсӗр шӑваҫҫӗ, кашниех: «нимӗнле черетсӗр… вӑрҫӑри приказ йӗркипе… халех ҫул тасатса хатӗрлемелле…» тесе хушаҫҫӗ.

Ползли бесконечные полосочки, крапленные черточками ленты, и в каждой из них было: «Вне всякой очереди… в порядке боевого приказа… немедленно освободить путь…»

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑхӑт ун питне ӑста тӗрӳҫӗ пекех йӗрленӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Амӑшӗ хаваспах пурӑпа йӗрленӗ чикке пусса каҫрӗ.

— Мама охотно перешагнула меловую черту.

Саккӑрмӗш вӑрттӑнлӑх // Ольга Фёдорова. Ордем, Г. Аньӑн вунӑ вӑрттӑнлӑхӗ: калавсем: [кӗҫен ҫулхи шкул ачисем валли] / Ордем Гали; [О. Л. Федорова куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательств, 2006. - 48 с. : ил.

Анчах кӗпер патне ҫывхарнӑҫемӗн Атӑл ҫийӗ кӑвакарса пырать; унта-кунта пӑр ҫурӑла-ҫурӑла кайнӑ, вӗсем е проливсем пек сарлака, е кӑмрӑкпа йӗрленӗ пек ҫинҫе.

Но чем ближе к обломкам моста, тем синее становился ее снежный покров, больше чернело в нем трещин, то узких, как линия, проведенная углем, то широких, как рукава, как проливы.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Полковник ун ҫине хӑйӗн хӗрлӗ йӗрсемпе йӗрленӗ кӗленче ҫаврашка евӗр куҫӗсемпе Зюсмильх тепӗр хут каларӗ.

Глаза полковника уставились на него тупо, как два стеклянных шарика, густо запотевших и разрисованных красными жилками, Зюсмильх повторил.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

«Ҫук», тесе каласшӑн пулчӗ, анчах: «Усӑсӑр. Ху ятна каларӑн пулсан, ывӑл пуррине тунсан, отряда пӗрле йӗрленӗ тесе калама пултараҫҫӗ», — тенӗ шухӑш пуҫӗнче вӗлтлетсе иртрӗ унӑн.

Хотел сказать: «Нет», да мелькнула мысль: «Бесполезно. Раз себя назвал, то отречься от сына — подать повод думать, что вместе отряд выслеживал».

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Старостӑна ларассине пӗлнӗ пулсан, паллах, эпӗ йӗрленӗ те пулӑттӑм…

Кабы знать дело, что старостой быть, выследил бы…

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Глаша уҫланкине ҫитиччен ман хыҫҫӑн йӗрленӗ, унтан… сан хыҫҫӑн…

 — За мной следили до Глашкиной, а потом… за тобой…

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл тепӗр хунне те ирех пырса кӗчӗ, хӑйсен хушшинче нимӗн те пулса иртмен пек, сывлӑх сунчӗ те, Дуняшкӑн кашни хусканӑвне куҫӗпе йӗрленӗ май, чӳрече умне кайса ларчӗ.

На следующий день утром он снова пришел, поздоровался как ни в чем не бывало, сел у окна, провожая глазами каждое движение Дуняшки.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ӑҫта эпир? — казаксен палланӑ сӑнӗсене сӳрӗккӗн йӗрленӗ май куҫӗсене тертлӗн мӗкӗлтеттерсе, аран илтӗнмелле ыйтрӗ Григорий.

— Где мы? — еле слышно спросил Григорий, с трудом ворочая глазами, обводя ими знакомые лица казаков.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сивӗ шыв тарлӑ ҫурӑма ҫатӑр пӗҫертсе кайнипе вӑл ахлатса илчӗ, тулхӑрнӑ пек турӗ, чӗн пӳшкӗнсем йӗрленӗ хулпуҫҫийӗсемпе ҫӑмлӑ кӑкӑрне чылайччен сӑтӑрса аппаланчӗ.

От холодной воды, обжегшей потную спину, ахнул, зафыркал, долго и крепко тер натруженные ремнями плечи и волосатую грудь.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун куҫӗ хыҫҫӑн йӗрленӗ май, пӗр сисмен ҫӗртенех ассӑн сывласа ярса, Романовский те ҫилсӗр ҫанталӑкра кантӑк пек йӑлтӑртатакан Днепр ҫине, кӗр умӗнхи черченкӗ сӑрӑсемпе эрешленнӗ хирсем ҫине йывӑр тунсӑхлӑн пӑхма пуҫлать.

Романовский проследил за его взглядом и сам, неприметно вздохнув, перевел глаза на слюдяной глянец застекленного безветрием Днепра, на дымчатые поля, покрытые нежнейшей предосенней ретушью.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тетрачӗ Шпонькӑн кирек хӑҫан та таса пулнӑ, линейкӑпа тӳп-тӳрӗ йӗрленӗ вӑл ӑна, чернил тумлатса варалани-мӗнӗ пачах ҫук.

Тетрадка у него всегда была чистенькая, кругом облинеенная, нигде ни пятнышка.

I. Иван Федорович Шпонька // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пирӗн передовоя ҫитме кунтан пӗр километртан та ытла мар ӗнтӗ, пур ҫӗртен те ҫав еннелле салтаксем йӗрленӗ кукӑр-макӑр сукмаксем тӑсӑлса выртаҫҫӗ.

До нашего переднего края отсюда оставалось не более километра, — повсюду, извиваясь, тянулись туда солдатские стежки.

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Нина минтер айӗнчен нумай пулмасть киле панӑ заданисене ҫыракан, халӗ ҫӗр айӗнчи пурнӑҫ ҫинчен ҫырма пуҫланӑ шкул тетрадьне кӑларчӗ те, шурӑ пукан ҫинчи хунар патне куҫса, йӗрленӗ, ҫӳл енне: «предметсем», «мӗн панӑ», «пӗлнине (отметка) паллӑ туни», «учитель алӑ пусни» тесе пичетленӗ страницисем ҫине кӑранташпа ҫырма пуҫларӗ.

Она вынула из-под подушки свой школьный дневник, куда недавно еще записывала задания на дом, а теперь заносила все события подземной жизни, подсела поближе к фонарю, стоявшему на белой тумбочке, и стала писать химическим карандашом на разграфленных страницах, где было напечатано сверху: «Предметы», «Что задано», «Оценка (отметка) успеваемости», а внизу «Подпись учителя».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Рачко хӑйне йӗрленӗ чух тарса хӑтӑлнӑ иккен те, сехри хӑпнипе чиркӗве чупса кӗнӗ, кӗл тӑвакан карчӑксем унран ӑҫта чупатӑн тесе ыйтнӑ та: — Килеҫҫӗ! — тесе кӑшкӑрса та янӑ.

Оказалось, что Рачко, убежав от погони, с перепугу кинулся в церковь и, когда какие-то старушки спросили, отчего он так бежит, крикнул: — Идут!

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Пирӗн паттӑр Стояна Икӗ ҫулпа йӗрленӗ, Виҫҫӗмӗш ҫулпа тытсан, Аллисене кантрапа Ҫыхса минӗретнӗ.

Бедный Стоян, бедняга! На двух дорогах следили, На третьей его схватили, Веревки свои размотали, Молодцу руки связали.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Елхово патӗнче тытӑҫнӑ чухне тӗрӗксем Муратлийские персе амантнӑ та, вӑл Стара-планина туне кайнӑ, тӗрӗксем ӑна унта та йӗрленӗ, йӗрлекенсем хушшинче хӑш-пӗр пӑлхарсем те пулнӑ; Муратлийский ҫав пӑлхарсенчен ҫӑкӑр ыйтасшӑн пулнӑ, тумтирне улӑштарса тӑхӑнасшӑн пулнӑ.

Муратлийский был легко ранен турками в небольшой стычке у Элхова и ушел на Стара-планину, преследуемый турецкой погоней и даже иными болгарами, к которым обращался с просьбой дать хлеба и крестьянское платье, чтобы переодеться.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех