Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йытти (тĕпĕ: йытӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ытти тӗлӗшпе вӑл пур енчен те путсӗр старик пулнӑ, кирек мӗнле ачашлӑхсенчен те хаяррӑн мӑшкӑлласа кулнӑ тата хӑйне хӑй ҫӳлти студири икӗ ҫамрӑк художницӑна сыхлама лартнӑ хурал йытти вырӑнне шутланӑ.

А в остальном это был злющий старикашка, который издевался над всякой сентиментальностью и смотрел на себя, как на сторожевого пса, специально приставленного для охраны двух молодых художниц.

Юлашки ҫулҫӑ // Николай Степанов. О. Генри. Юлашки ҫулҫӑ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 113-118 с.

Йытти те ҫук вӗт, йытӑ вара унӑн яланах пулнӑ!

Даже собаки нет, а уж собака-то у него была всегда!

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Йытти ҫӗкленнӗ те арӑслан умӗнче кайри урисем ҫине тӑнӑ.

Собачка вскочила и стала перед львом на задние лапки.

Арӑсланпа йытӑ // Евстафий Владимиров. Лев Толстой. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 13–16 стр.

Йытти хӳрине хӗснӗ те читлӗхре пӗр кӗтессе лӑпчӑнса ларнӑ.

Собачка поджала хвост и прижалась в угол клетки.

Арӑсланпа йытӑ // Евстафий Владимиров. Лев Толстой. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 13–16 стр.

Йытти ним шарламасӑр лупашкари шыва ӳксе ҫаврӑнкаласа илчӗ, анчах ҫавӑнтах сиксе тӑчӗ, ним силленмесӗр-тумасӑрах хаяррӑн хамлатса илсе, лашасем ҫинелле ыткӑнчӗ.

Собачонка молча перевернулась в луже, но тут же вскочила и, не отряхиваясь, злобно тявкнув, бросилась на коней.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Карти ҫине улӑхсан тин астуса илчӗ: Лопуховсен йытти пек хаярри ялӗпе ҫук.

И только когда уже взобрался на нее, вспомнил, что у Лопуховых самый злой на деревне кобель.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Шупка чӗлхине йӑлкӑштарса, ҫулпа хӑйсен хура йытти, Черня чупать иккен.

По дороге, поблескивая розовым языком, бежал Черня.

VIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӗсем хыҫҫӑнах хура йытти пычӗ.

Следом за ними плелся Черня.

VIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Чи малтан хӑй ӗҫе ҫинчен хура йытти астуса илчӗ.

Первым спохватился пес Черня.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Карташне сыхлакан хура аҫа йытти те, пӑхма усал пек туйӑнаканскер, хӑйӗн ӗҫӗ ҫинчен манса кайсах, кӗпӗрленсе тӑракан ҫемье тавра вӗрсе, чупкаласа ҫӳрет.

Даже черный дворовый кобель, злой на вид, позабыв о своем долге, с визгом носился около столпившейся семьи.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Ырӑ марра сисет ку, чӗмере йытти, — шухӑшларӗ юлашкинчен комиссар, — кунтан ачасене кӑларма юрамасть.

— Чует, собачий сын, пес чертов, что-то неладное, — решил в конце концов комиссар, — нельзя тут ребят выпускать.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Тахҫан эс Фирсов пулнӑ, халӗ фрицсен йытти пултӑн».

Був ты колысь Фирсов, а став Фрицов, собака».

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Аялти горизонтра пурӑнакан комиссарӑн Пират ятлӑ йытти валли шӑмӑ тата апат юлашкисене пухма та манман Манто пичче.

Не забывал он собирать объедки и мосольчики для Пирата, комиссарова легаша, которого держали на нижнем горизонте.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ӗшеннӗ йытти те аялта усӑнса тӑракан ҫупкамсене сӗлекеллӗ ҫӑварӗпе хушӑран яра-яра илчӗ.

Зарьявшая собака тоже иногда схватывала слюнявым ртом низко висевшую кисть.

XXXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хӑйӗнчен хӑй вӑтанса кайрӗ: халтан кайнӑ хашкакан йытти канаври сивӗ шыва чупса кӗчӗ те ӑна лаклаттарса ӗҫме пуҫларӗ.

Ему стало стыдно себя; зарьявшая собака, тяжело дыша, бросилась в холодную воду канавы и стала лакать ее.

XX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вара хӑйӗн черкески ҫумне ҫыпҫӑннӑ чикенсене хӑйпӑтса пӑрахма та ӗлкӗреймерӗ, унӑн йытти, малалла чупса кайнӑскер, икӗ фазана шуйхатса та хӑпартрӗ.

И еще не успел отодрать колючек, зацепившихся ему за черкеску, как собака его, побежавшая вперед, подняла уже двух фазанов.

XX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Кушаксене эпӗ, сулӑ ҫине лартса, ҫырана илсе тухрӑм; йытти эпӗ малтанхи хут карап ҫине кайсанах шыва сикрӗ те ман хыҫҫӑн ҫырана ишсе тухрӗ.

Кошек я перевез на берег на плоту; собака же еще во время моей первой поездки сама спрыгнула в воду и поплыла за мной.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Хайхи Соколов чарӑнасса чарӑннӑ та, ҫав пӑлхар йытти чарӑнма хушнӑ ҫӗрте мар, Сарафов хапхи умне ҫитсе чарӑннӑ.

И Соколов остановился, но не там, где ему предлагал усердный болгарский служака, а дальше, перед воротами дома Сарафова.

XII. Пӗр пӑлханман хула историйӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Йытти те ҫук.

— Ни одной собаки.

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӑнастирӗн икӗ паттӑр йытти каҫхи хӑнана сиксе ӳкрӗҫ, анчах вӗсем палласа илсенех хӳрисене пӑлтӑртаттарма тытӑнчӗҫ.

Два сильных монастырских пса накинулись на ночного гостя, но, узнав его, завиляли хвостами.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех