Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

енчӗке (тĕпĕ: енчӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ротӑра ҫак енчӗке пурте ӑмсаннӑ.

И служивший предметом зависти всей роты.

Разведчиксем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 46–54 с.

Унтан вӑл сарӑ енчӗке тепӗр хут силлесе пӑхрӗ.

И еще раз, словно не веря, вытряхнул желтый кожаный мешочек.

Пролог // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ну, эпӗ хам та ӑна, йӗксӗке, хамӑн енчӗке пӗтӗрсе чиксе кӗсьене пытарма пултаратӑп.

Ну, а я и сам его, шельму, в свой кисет уложу и в карман спрячу.

II // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Хӑна енчӗке аяккалла сирчӗ.

Гость кисет отвел рукой:

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Митька савнийӗ тӗрленӗ хӳхӗм енчӗке икӗ пӳрни хушшине хӗстерсе тытнӑ; урисене чармакласа, чикаркка ҫавӑрать.

Митька, отставив ногу, вертел папироску, богато расшитый любушкой кисет держал меж двух пальцев.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Енчӗке тыт…

Держи кисет…

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Володя компасне пӗчӗк замша енчӗке чиксе ҫӳрет, кирлӗ-и, кирлӗ мар-и, кашни утӑмрах кӑларса пӑхать, компасне вӑл нихҫан та хӑйӗнчен уйӑрман, уйӑрма та шухӑшламасть.

..» Володя носил компас в маленьком замшевом чехольчике, сверялся с ним на каждом шагу, надо не надо, вообще никогда не расставался с ним, да и не собирался расставаться.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Сан ятупа уйӑрнӑ укҫама эпӗ каллех симӗс енчӗке хуратӑп, ун пирки эс ан пӑшӑрхан.

А назначенные тебе деньги я снова положу в зеленую сумку, — об этом не беспокойся.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Паҫӑр та ҫаплах: е картуса тупаймастӑп, е енчӗке, е аҫама…

А въяве что было: то картуз не найду, то кисет, то зипун…

XVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ну, тур пулӑшрӗ, енчӗке те тупрӑм, халӗ кайма та юрать…

Ну, слава богу, сыскал-таки и кисет, теперь можно ехать…

XVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑт хӑямат, енчӗке тупаймастӑп шуйттан: Трофим ҫӑтса яман вӗт-ха ӑна?

Вот оказия, не найду кисета, и крышка: не Трофим же его проглотил?

XVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Пушӑ енчӗке эпӗ унтах, ҫул ҫине, пӑрахрӑм та хам шырлана сикрӗм — тыт мана!

Порожний кошелек я бросил тут же, на дороге, а сам сигнул в яр — и был таков!

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Антон Пафнутьич куҫне уҫрӗ те, кӗрхи ирӗн имшер ҫуттинче хӑй умӗнче Дефорж тӑнине курчӗ: француз хӑрах аллипе пӗчӗк пистолет тытнӑ, тепринпе енчӗке вӗҫертет.

Антон Пафнутьич открыл глаза и при бледном свете осеннего утра увидел перед собой Дефоржа: француз в одной руке держал карманный пистолет, а другою отстегивал заветную суму.

X сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Укҫа усрамалли хӗрлӗ шкатулки пушӑ тесе тупа тусах ӗнентерекен Антон Пафнутьич суя суйса ҫылӑха кӗмен-мӗн, — шкатулки чӑнахах та пушӑ пулнӑ; ун ӑшӗнче упраннӑ укҫийӗ юлашки вӑхӑтра хуҫа хӑй хӗвне ҫакса янӑ сӑран енчӗке куҫнӑ иккен.

Антон Пафнутьич, призывая господа в свидетели в том, что красная шкатулка его была пуста, не лгал и не согрешал: красная шкатулка точно была пуста, деньги, некогда в ней хранимые, перешли в кожаную суму, которую носил он на груди под рубашкой.

X сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫивӗч ыйту татӑлтӑр тесе ял ҫыннисем пӗрлехи «енчӗке» пысӑк тӳпе хывнӑ, ҫавӑн пекех республика тата вырӑнти бюджетсенчен укҫа-тенкӗ уйӑрнӑ.

Куҫарса пулӑш

Ял хӑтлӑхӗшӗн // Ирина ЯКОВЛЕВА. Ҫӗнтерӳ ҫулӗ, 2019.07.24

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех