Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

выльӑхсем (тĕпĕ: выльӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Боцман йӑнӑшмарӗ, юпаланнӑ тусан ҫывхарсах килет, часах ҫулҫӳревҫӗсене хӑлхана ҫуракан сасӑ: сурӑхсем макӑрни, выльӑхсем мӗкӗрнипе кӗҫенни, вӗсемпе пӗрлех ҫынсем кӑшкӑрса хыттӑн шӑхӑрнисем илтӗнме пуҫларӗ.

Боцман не ошибся; столб пыли приближался, и вскоре путешественники услышали оглушительный хор из ржущих, блеющих и мычащих голосов, к которому примешивались отдельные человеческие выкрики и резкие свистки.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫынсемпе выльӑхсем кӑпӑкланса ҫавӑрӑнакан шыв ӑшӗнче ҫухалчӗҫ.

Люди и животные исчезли в пенящемся водовороте.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫав тискер кайӑксем пӗтӗм эстанцисене сехӗрлентерсе тӑраҫҫӗ, мӗншӗн тесен вӗсем выҫӑ чухне мӑйракаллӑ шултра выльӑхсем ҫине тапӑнма хӑраса тӑмаҫҫӗ, ҫапла вӗсем кӗтӳсене питӗ нумай ҫӗмӗрсе тухаҫҫӗ.

Эти хищники наводят ужас на эстанции, так как, будучи голодными, они не боятся нападать даже на крупный рогатый окот и производят большие опустошения в стадах.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Лашасене ҫаптарма кирлех те мар — мӗскӗн выльӑхсем ахаль те мӗнпур вӑйран супса пыраҫҫӗ.

Не нужно было подстёгивать лошадей: бедные животные и так мчались изо всех сил.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Анчах мӗскӗн выльӑхсем, Таукӑсӑр пуҫне, нумая ҫитейменнине часах палӑра пуҫларӗ.

Но скоро стало очевидным, что бедных животных, исключая разве Тауку, ненадолго хватит.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫак ытарма ҫук выльӑхсем ҫыннисем ӑҫта васканине ӑнланаҫҫӗ темелле.

Эти замечательные животные как будто понимали, куда торопятся всадники.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Пампассенчи мӑйракаллӑ выльӑхсем питӗ йӑваш кӑмӑллӑ, хӑйсен Европӑри тӑванӗсем пек, мӗнле те пулсан хӗрлӗ ҫӗтӗк татӑкне курнипех сехӗрленсе ӳкмеҫҫӗ.

Рогатый окот пампасов обладает весьма кротким нравом и, в отличие от своих европейских родичей, не приходит в ярость при виде какой-нибудь красной тряпки.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫула май ҫӳревҫӗсем тем пысӑкӑш выльӑх кӗтӗвӗсене тӗл пулса иртеҫҫӗ; меслетсӗр шӑрӑх тӑнипе ҫиме пултараймасӑр халтан кайнӑ выльӑхсем курӑк ҫинче йӑваланаҫҫӗ.

По дороге путешественникам часто попадались на глаза огромные стада; животные в изнеможении валялись на траве, не имея сил пастись из-за страшной жары.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Анчах шуралса кайнӑ шӑмӑсем купи-купипе сапаланса выртмаҫҫӗ, ҫул ҫинче нумай ҫӳренӗ выльӑхсем пӗрин хыҫҫӑн тепри вилсе пырсан ҫеҫ ҫапла пулать.

Однако побелевшие кости не были разбросаны кучками на небольших расстояниях, как это бывает, когда изнеможенные долгим переходом животные гибнут в пути одно за другим.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Выльӑхсем ҫӗршерӗн, тен пиншер те пулӗ, сывлӑш мӗнле сайра пулсан та, вӗсем шавланипе хӑлха питӗрӗнсе ларать.

Животных были сотни, может быть, даже тысячи, и, несмотря на разреженность воздуха, они производили оглушительный шум.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Ҫук, ӑна выльӑхсем мӗкӗреҫҫӗ! — хирӗҫлерӗ Паганель.

— Нет, это рёв животных! — возразил Паганель.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл выльӑхсем апат-мӗн тиркесе тӑрасси ҫук, кунне пӗрререн ытла ӗҫмеҫҫӗ, сакӑр сехет хушшинче вунӑ льене ҫӑп-ҫӑмӑлах каяҫҫӗ, вунтӑватӑ арроб йывӑрӑшне ирӗккӗнех йӑтса пыраҫҫӗ.

Эти животные не взыскательны к пище, пьют только один раз в день, легко проходят десять лье в восемь часов и свободно несут поклажу в четырнадцать арробов.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Эй, тавах Турра, иккӗшӗмпех кӗрейменччӗ,» — тутӑрне майласа ҫыхрӗ те выльӑхсем патне тухма хатӗрленчӗ.

Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Пӑхаҫҫӗ — выльӑхсем пӗр пек те яка.

Глядят — скотина ровная, гладкая.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Настьӑпа Мӗтри пиртен пӗр килӗ урлӑ пурӑнатчӗҫ, ирхине вӗсен карташӗнче выҫӑ выльӑхсем мӗкӗрнине илтсен, ачасен мӗнле те пулин инкек пулман-ши тесе пӗлме эпир чи малтан пытӑмӑр.

Настя и Митраша жили от нас через дом, и когда утром заревела у них на дворе голодная скотина, мы первые пришли посмотреть, не случилось ли какой беды у детей.

XII // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Выльӑхсем начар, лашасем те сиенленсе пӗтнӗ.

— Скот плохой, и лошади разбитые.

IX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Вӑйсӑрланнӑ выльӑхсем мӗскӗннӗн курӑннипе ҫак ҫурхи илемлӗ кунрах куҫсем умне вӗҫӗмсӗр хӗлӗн хавассӑр шурӑ мӗлки — ҫил-тӑмансемпе, шатӑр сивӗсемпе, юрсемпе тухса тӑрать.

И, вызванный жалким видом обессиленных животных, среди весеннего красного дня, вставал белый призрак безотрадной, бесконечной зимы с ее метелями, морозами и снегами…

III // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Желтухинӑра каллех выльӑхсем вилме тапратнӑ, — терӗ мелник арӑмӗ, — Иван аттемӗрӗн икӗ ӗни те кӑнса выртнӑ.

— В Желтухиной опять падеж, — говорила мельничиха, — у отца Ивана обе коровы свалились…

Ермолайпа мелник арӑмӗ // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 132–142 с.

Выльӑхсем патӗнче пуҫтарать.

Скотину убирает.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каҫхине выльӑхсем патӗнче пуҫтаркаларӑм та, картишӗнчен кӗрсен, ыйтрӑм ҫакӑнтан: «Анне, — тетӗп, — каҫхи апат мӗн те пулин пӗҫермӗпӗр-и?»

А вечером убрала скотину, пришла с надворья и спрашиваю у ней: «Маманя, вечерять будем, чево варить?»

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех