Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

виҫҫӗн (тĕпĕ: виҫҫӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Командирсем виҫҫӗн пулчӗҫ: сухалӗсене яп-яках хырса янӑ лӑпкӑ чех Голда, тӗксӗм унтер Сухарев, тата ҫирӗм виҫӗ ҫулхи савӑнӑҫлӑ йӗкӗт, хуткупӑс калама тата ташша та пит пӗлекен, ӗлӗк кӗтӳре пулнӑ Федя Сырцов.

Командиров было трое: бритый и спокойный чех Галда, хмурый унтер Сухарев и двадцатитрехлетний весельчак, гармонист и плясун, бывший пастух Федя Сырцов.

IV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Кӗлеткене никам асӑрхамасӑр виҫҫӗн сӗтӗрсе тухас тӑк картишрен хупланакан тепӗр метр талккӑш кирлӗ, анчах ун чухне те — ура айӗнче вак чул кӑчӑртатмалла мар, тӑватӑ ҫын пехлетсе сывлани тӗрме картишӗнчи шӑплӑхра янӑрамалла мар, татах мӗнле те пулин «мар».

Тащить тело втроем оказывалось таким действием, которое требовало еще одного метра скрытого от глаз надзирателя пространства, и то при условии, что гравий не хрустнет, а усиленное дыхание четырех человек не нарушит тишину тюремного двора.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Унта вӗсен йышшисем тепӗр виҫҫӗн; унта вӗлереҫҫӗ.

Там есть такие же трое по другим делам, там будут казнить.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫак каҫ ун патне яланхи йӳтӗмпе виҫҫӗн кӗрсе тухрӗҫ: надзиратель арӑмӗ табак пачкипе карт тӗркемӗ туянчӗ; хаҫат валеҫӳҫӗ — ӳсӗрскер, Стомадор ӑна нимӗн хирӗҫлемесӗр кивҫенле эрех парасса пачах кӗтменскер, — ҫавна кура чунне уҫса калаҫса ларас кӑмӑлӗ те пурччӗ унӑн, анчах хуҫа ӑна татӑклӑнах кӑларса ячӗ; тата кӳршӗ пахчаҫӑ — мӗн тума килнине маннӑскер.

За этот вечер были к нему три посещения обычного рода: жена надзирателя, купившая пачку табаку и колоду карт, пьяный разносчик газет, никак не рассчитывавший, что Стомадор охотно даст ему в долг вина, а потому хотевший излить свои чувства, но прогнанный очень решительно, и сосед-огородник, забывший, за чем пришел.

ХIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Сӗтел умӗнче виҫҫӗн юлчӗҫ: Давенант, Сногден тата Ван-Конет.

У покинутого стола находились трое: Давенант, Сногден и Ван-Конет.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ун ҫине виҫҫӗн пырса та ларнӑ.

На ней уже сидели трое.

VII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Унтан пӗрисене ҫаратса кайрӗҫ, тепри суя халал хучӗпе усӑ курма хӑтланчӗ, виҫҫӗн, ӑссӑрскерсем, хӗресле урамра баррикада купаларӗҫ те — хӑйсен ҫӗр лаптӑкне туртса илесрен алла пӑшал тытса ҫапӑҫрӗҫ; вӗсенчен пӗри шӑлӗпе ҫирӗп ҫыртса лартнӑ сигарӑпах вилсе выртнӑ терӗҫ.

Потом были кражи, подлог завещания, баррикада на перекрестке, когда трое безумцев защищали права на свой участок с магазинками в руках; один из них, убитый, был поднят с крепко стиснутой зубами сигарой.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 339–344 с.

Миххине вырӑн ҫине пӑрахрӗ те Батль — пуҫне ҫӗклерӗ; ун умӗнче виҫҫӗн тӑраҫҫӗ, ҫӗнӗ ҫын ҫине попугайла куҫӗсемпе шӑтарасла тирӗннӗ; ыйхӑллӑ сӑнлӑ, вӑрӑм ҫӳҫлӗ, тӳсмелле мар шӑрӑха пула ҫурма ҫарамас; пӗр ури ҫинчен теприн ҫине кахаллӑн пускалаҫҫӗ; Батлӗн ҫӗнӗ обмундированийӗ вӗсене полкри унчченхи пурнӑҫа тӗтреллӗн аса илтерет-тӗр…

Когда Батль бросил мешок на койку и поднял голову, то увидел, что перед ним стоят трое, рассматривая новичка пристальным взглядом попугаев; заспанные, обросшие волосами и полуголые в силу нестерпимого зноя, они лениво переминались с ноги на ногу; новое обмундирование Батля смутно напоминало им прежнюю жизнь в полку.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 321–325 с.

Ашшӗ вилнӗ хыҫҫӑн унӑн аллинче виҫҫӗн: хӗр ача тата икӗ арҫын ача.

После смерти отца на его руках осталось трое: девочка и два мальчика.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 276–284 с.

— Пӗтӗмпе — тӑваттӑн, — майӗпен те хаяррӑн тӑсрӗ негр, — сирӗнтен пӗри — хӗрарӑм, эппин, эсир тӑваттӑн мар, виҫҫӗн

— Все — четверо, — вкрадчиво и грозно продолжал негр, — и один из вас — женщина, значит, вас не четыре, а три…

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Виҫҫӗн — кооператив кантурне, виҫҫӗн — почта кантурне кӗрсе кайрӗҫ, анранӑ ҫынсене пӑшалпа хӑратса, сейфсене тустара пуҫларӗҫ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Виҫҫӗн эпир, — терӗ ҫапах та.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Часах вӗсем виҫҫӗн икшер лашапа ку енне каҫрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫапах пӗччен пӗчченех ҫав, Антуна Валетпа тусӗсем хупӑрласа илчӗҫ ӗнтӗ, виҫҫӗн виҫӗ енчен пырса усӑнчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫапла виҫҫӗн пӗр-икӗ сехет те пулӗ катаччи чупрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Виҫҫӗн ҫеҫ пурӑнатпӑр-иҫ, эсӗ тӑвӑр тетӗн, — мӑшӑрне ӑнланмарӗ Саша.

Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Гришин ҫуммипех виҫҫӗн чупса иртеҫҫӗ.

Мимо Гришина пробежали трое.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Вӗсен пуҫӗсем ҫинчи вӗсен виҫҫӗн мар, пӗри кӑна ларса пынӑ пулсан, кунта Петя камит кӑтартать, тесе шутлама пулатчӗ ҫав.

Если бы их было не трое, а один, можно было бы подумать, что это Петя забрался в автомобиль и делает представление.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Автомобиль ҫинчех, малта, тата виҫҫӗн лараҫҫӗ, вӗсем нумай пулмасть Петя-пулеметчик юри тумланса кӑтартнӑ пек тӗлӗнмелле тумланнӑ.

В автомобиле сидели еще трое в черных горшках вместо шапок, они были одеты как в представлении, которое недавно показывал Петя.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Урайӗнче, стенасем ҫумӗнче тата виҫҫӗн, чӳрече анинче тепӗр ҫын — вӑрӑм ҫӳҫлӗ, питӗ ырхан та шуранка сӑнлӑ ҫамрӑк лараҫҫӗ.

На полу у стен ещё трое и на подоконнике один, юноша с длинными волосами, очень тонкий и бледный.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех