Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

бай сăмах пирĕн базăра пур.
бай (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Тавтапуҫ, Марко бай

— Благодарю вас, дядюшка Марко…

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Пит инҫетрен, Марко бай, — аран илтӗнмелле пӑшӑлтатрӗ каҫхи хӑна.

— Из очень далекого места, — едва слышно прошептал ночной гость.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Инҫетрен, Марко бай….

— Издалека, дядюшка Марко…

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Пӗтӗмпе каласа парӑп, Марко бай, — шӑппӑн пӑшӑлтатрӗ килнӗ ҫын.

— Я все тебе расскажу, дядюшка Марко, — ответил пришелец глухо.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Марко бай, ан хӑра, эпӗ хамӑр ҫын!

— Дядюшка Марко, не бойтесь, я свой!

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Марко бай, — пӑшӑлтатрӗ лешӗ.

— Дядя Марко, — послышался шепот.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ача-пӑча пӑхса ӳстерессине Марко бай хӑйне евӗр, пурнӑҫра мӗнле кирлӗ пулас пек курать.

Дядюшка Марко смотрел на воспитание детей со своей собственной, практической точки зрения.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак йӗркене арӑмӗ питех мухтамасть, вӑл сиввӗн пӑхкаласа мӑртӑхать, анчах Марко бай ун еннелле ҫаврӑнать те каласа хурать:

Когда жена его неодобрительно нахмурила брови, Марко, обернувшись к ней, проговорил строгим тоном:

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марко бай ачисене уҫӑ кӑмӑллӑн эрех сӗнет.

Дядюшка Марко передавал миску детям,

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марко бай хӑй, унӑн ватӑ амӑшӗпе арӑмӗ, вӗсемпе пӗрле тата пӗр кӗтӳ ача-пӑча, пысӑккинчен пуҫласа пӗчӗккине ҫити, пурте аллисене ҫӗҫӗ те сенӗҫке тытса ҫӑвар тулли ватаҫҫӗ, апатланаҫҫӗ.

Вместе с дядюшкой Марко, его старухой матерью и женой за столом сидела целая стайка детей, больших и маленьких; вооруженные ножами и вилками, они мгновенно опустошали все, что появлялось на столе,

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эх, Кандов бай, ӗҫӗ тӗшне тӑмасть…

— Эх, Кандов, не стоит труда…

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Паян каҫхине, Мичо бай патӗнче.

— Да, у дядюшки Мичо.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марко бай пырсан ӗнтӗ Климент Белчева Раҫҫей мӗнле асли ҫинчен те Бонапарт ҫинчен калаттарасшӑн пулать…

Но Марко предпочитал, чтобы Климент Белчев рассказывал ему о величии России и о Бонапарте…

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Нечо бай та курчӗ, унран ыйтса пӗлӗр.

Спросите Нечо.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Марко бай, — терӗ вӑл чӗререн шантарса, — ӗмӗр-ӗмӗр тав тӑвӑп сана.

— Дядюшка Марко, — проговорил он растроганно, — я вечно буду тебе благодарен.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эс-и, Марко бай? — ларнӑ ҫӗртен сиксе тӑчӗ тухтӑр.

— Ты, дядюшка Марко? — крикнул доктор, вскочив с места.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗн тейӗн эс, Марко бай?

Скажи, что ты об этом думаешь, дядюшка Марко!

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗнле пархатарлӑ ҫын вӑл, Марко бай!

Что за благородная душа, дядюшка Марко!

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫуртри ҫынсенчен кунта хуҫаран урӑх никам та ҫуккине асӑрхасан, сӑмахне малалла тӑсрӗ: — Николчо бай мана хӑйпе шантарса илчӗ, вӑлах мана, киле таврӑнма, лашине те парса ячӗ.

Убедившись, что поблизости никого из домашних нет, он продолжал: — Николчо поручился за меня, и он же дал мне своего коня — вернуться домой.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Калам сана, Марко бай, хаҫатне пӑхрӑм та хам куҫӑма хам шанми пултӑм: «Зорница» хаҫат пулчӗ кайрӗ!

Гляжу я на нее, дядюшка Марко, и глазам своим не верю: да это же «Зорница»!

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех