Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ахӑртне (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ахӑртне, халӗ тутарсем вырӑссенчен уйрӑлса уйрӑм патшалӑх тӑвас шухӑша тапратни «Ылтӑн орда» вӑхӑтӗнче пулнӑ вӑй-хӑвата аса илтермест-ши вӗсене?

Куҫарса пулӑш

6 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

— Ҫӗрле эпӗр кунта тепӗр енчен килнӗ ахӑртне, — пӑшӑлтатрӗ Хветӗр.

— Ночью мы, как видно, пришли из другого конца, — шепнул Федор.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

— Санаторире выртнисем ахӑртне — пӑшӑлтатсах каларӗ Михеев.

— Это наверно санаторцы, — почти шопотом сказал Михеев.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Тин вӑл асӑрхарӗ: халӑх хушшинче нимӗҫ салтакӗсем тӑраҫҫӗ, пралукра ҫар повозки, ахӑртне ҫӑкӑр илме килнӗскер пулмалла.

Только теперь он заметил в толпе нескольких немецких солдат, а в переулке военную повозку, по-видимому, приехавшую за хлебом.

Улттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Вӗсенчен пӗри кӗскӗ хӳреллӗ лаша ҫине утланнӑ, брезент витрине ҫапкалантарса пырать — ахӑртне лаша шӑварма анать пулас.

Один из них ехал верхом на куцехвостой лошадке, помахивая брезентовым ведром, — видимо, поить лошадь.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Киле каҫас пуль, кукаҫи те таврӑнчӗ ахӑртне

— Пора домой, может, дедушка вернулся…

Лешкас ачисем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

— Вунпилӗк ҫул чиркӳре юрларӑм, пӗтӗм Луганск завочӗпе те манӑнни пек сасӑ ҫукчӗ пуль ахӑртне, кайран, шуйттан пуҫӗ, икӗ ҫул каялла пӗрре Донецра шыва кӗтӗм те ҫавӑнтанпах ӗнтӗ пӗр нотӑна та тасан илме пултараймастӑп.

— Пятнадцать лет был в певчих, во всем Луганском заводе, может, ни у кого такого голоса не было, а как, чтоб его шут, выкупался в третьем году в Донце, так с той поры ни одной ноты не могу взять чисто.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ахӑртне, карчӑкӑм, шалкӑм ҫапрӗ пулас, мур илесшӗ!

— Не иначе, старая, меня паралик стукнул, язви его!

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ахӑртне, ҫапӑҫура пӗтнӗ пулас.

Где-нибудь с головой увяз в кровавой тогдашней мешанине.

Намӑссӑрсем // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 36–46 стр.

— Амӑшӗ пултарнӑ таран йӑлӑнса мар, ӳкӗтлесе калаҫма тӑрӑшрӗ — ӑнланчӗ вӑл: ку калаҫу, ахӑртне, юлашки.

— Мать старалась говорить не просительно, как можно убедительней — понимала; разговор, наверно, последний.

Пур енчен те тӗсесе // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 19–28 стр.

Пӗлместӗп, Ахӑртне, ҫапла шутлатӑп, шӑп та лӑп фраер пулманшӑн.

Не знаю, именно потому, что я не был фраером.

Пур енчен те тӗсесе // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 19–28 стр.

Пӗр ҫӗре пухсан, ахӑртне, пӗр яла ҫулталӑк тӑрантарма ҫитет пуль.

Собрать ба весь, наверно, с год все село кормить можно было.

Пур енчен те тӗсесе // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 19–28 стр.

— Ну, мӗн туса пурӑнмалла, тет-ха? — Иван, ахӑртне, тин кӑна амӑшӗпе ларса калаҫнӑ.

— Ну а что делать-то? — Иван, видно, только что так говорил с матерью.

Пур енчен те тӗсесе // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 19–28 стр.

Вӑл, ахӑртне, яланах ҫакнашкал саманта кӗтнӗ, ҫав самантшӑн савӑннӑ.

Он, наверно, ждал такого момента, радовался ему, потому что дальше все случалось само собой.

Касса татрӗ // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 11–18 стр.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех