Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

асӑрхаман (тĕпĕ: асӑрха) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрӗ те, шухӑша кайнипе, нимӗн те асӑрхаман пек туйӑнчӗ ӑна; анчах та хӑй пӗлекен юррӑн кӗввине илтсен вара, унӑн ватӑ шӑнӑрӗсем хускалчӗҫ: икӗ аллипе пилӗкне ярса тытса, чавсисене тулалла туса, мӑнаҫлӑн утса тухрӗ те вӑл урай варринелле, хӑйӗн нумаях пулмасть пулса иртнӗ ӗҫӗсене мансах, яра пачӗ ташша, ларсах ташлама тытӑнчӗ.

Девушка, задумавшись, не примечала, казалось, ничего; но когда же услышал знакомые звуки песни — жилки в нем зашевелились; гордо подбоченившись, выступил он вперед и пустился вприсядку, позабыв про все дела свои.

XIII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Нимӗн те асӑрхаман!

— Ничего не замечала!

X // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ытла хӗрӳллӗн тавлашнипе Кондратьев килсе тухнине хӗрарӑмсем те, юланутҫӑсем те асӑрхаман, вӗсем ҫаплах хыттӑн та ҫине тӑрсах калаҫаҫҫӗ-ха.

Ни женщины, ни кавалеристы, увлекшись горячим спором, не заметили появления Кондратьева и продолжали разговаривать громко и бойко.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Анчах машина ҫумӑра та, шыв кӳлленчӗкӗсене те асӑрхаман пек туйӑнать, вӑл пылчӑк сирпӗнтерсе хӑвӑрт малалла чупать, пылчӑк сирпӗнчӗкӗсем капотпа умри кантӑк ҫумне ҫыпӑҫа-ҫыпӑҫа лараҫҫӗ, машинӑн малти пайне хытӑ силленипе шӗвек пылчӑк машина ӑшне кӗмеллех сирпӗннӗ чухне шофер пӗр самантлӑха куҫне хупа-хупа илет, вара никам асӑрхамалла мар йӑл кулса, рычаг ҫине урипе шоферсем калашле «пӗтӗм тимӗрне хупламаллах» пусать.

А машина, казалось, не замечала ни дождя, ни калюжин и мчалась так, что только грязные брызги заливали капот и смотровое стекло, в те моменты, когда из-за сильной тряски передней части машины жидкая грязь разбрызгивалась попадая внутрь машины, шофер на минуту закрывал глаза и незаметно ни для кого улыбался, и нажимал ногой на рычаг нажимая, как говорят шоферы, «чтобы закрыть все железо».

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак докладсен тезисӗсене аван ҫырнӑ пулмалла, мӗншӗн тесен Кондратьев питӗ интересленсе листа хыҫҫӑн листа тимлӗн вуланипе Сергейпе Виктор тӳсӗмсӗр сӗтел патне пыра-пыра тӑнине те, кабинет тӑрӑх уткаласа ҫӳренине те асӑрхаман; вӗсен хӗрсе кайнӑ тата хумхануллӑ пит-куҫӗсенчен, нумай та ҫӑткӑннӑн туртнинчен Кондратьевӑн пӗр сӑмахне те пулсан илтессе тӳсӗмсӗр кӗтни курӑннӑ…

Видимо, тезисы этих докладов были составлены хорошо, ибо Кондратьев читал лист за листом с интересом и с таким вниманием, что не замечал, как Сергей и Виктор нервничали и то подходили к столу, то расхаживали по кабинету; по их взволнованным лицам, по тому, как много и с какой жадностью они курили, было видно, что им не терпелось скорее услышать хоть одно слово Кондратьева…

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Травкин пирваях Бражников ҫуккине те, Аникановпа Семёнов аманнине те асӑрхаман.

Травкин вначале нe заметил отсутствия Бражникова, как не заметил и того, что Аниканов и Семенов ранены.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Фонарь ҫути Травкинӑн пичӗ ҫине тенӗ пекех ӳкнӗ, анчах та ыйхӑллӑ нимӗҫ ӑна-кӑна асӑрхаман.

Свет фонаря был направлен чуть ли не в самое лицо Травкина, но заспанный немец ничего не заметил.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ҫак пӑтрашӑва асӑрхаман пӗртен-пӗр ҫын — Травкин хӑй ҫеҫ пулнӑ.

Единственный, кто не замечал всей этой кутерьмы, был сам Травкин.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ман курайманлӑхӑн тапхӑрӗсем пирӗн юрату тенин тапхӑрӗпе пӗр виҫеллӗ те тӗрӗс пулса пынине эпӗ ун чухне асӑрхаман.

Я не замечал тогда, что периоды злобы возникали во мне совершенно правильно и равномерно, соответственно периодам того, что мы называли любовью.

XVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

— Паллах, шел, — Лозневой усаллӑн тӑрӑхласа калаҫнине асӑрхаман пек пулса хирӗҫ тавӑрчӗ Ерофей Кузьмич.

— Понятно, жалко, — словно не замечая язвительности и озлобленности Лозневого, просто ответил Ерофей Кузьмич.

V // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫакӑн пек йывӑр шухӑшсемпе тертленнӗ минутсенче Ерофей Кузьмичӑн нумайранпа тураса якатман сухаллӑ пичӗ ҫинче хӑй пысӑк хуйхӑпа асапланни палӑрать, Алевтина Васильевна вара унччен, хӑйсем пӗрле пурӑнма пуҫланӑранпа нихҫан та, чи йывӑр вӑхӑтсенче те унӑн сӑнӗ ҫакӑн пек пулнине асӑрхаман.

В минуты тяжкого раздумья лицо Ерофея Кузьмича, с помятой, давно не чесанной бородой, принимало страдальческое выражение, какого Алевтина Васильевна не замечала у него никогда прежде, даже в самые трудные годы их совместной жизни.

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Виктор ҫак вӑхӑтра Усть-Невинскинелле утнӑ, вӑл нимӗн те курман, ниме те асӑрхаман.

Виктор в это время направлялся в Усть-Невинскую и ничего не видел и не замечал.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл, крыльца ҫинче тӑракан Татьянӑна вуҫех асӑрхаман пек кӑтартасшӑн пулса, кула-кула илчӗ, хӑйне мӗнле ярса тытнине туйма ӗлкӗреймен ачана чуптума та хатӗрччӗ вӑл.

Он готов был расцеловать оторопевшего мальчугана, делая при этом вид, что вовсе не замечает стоявшую на крылечко Татьяну.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Мӗнле-ха эпӗ ҫакна халиччен асӑрхаман?

«Как же я этого раньше не замечала?

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вара вӑл ракетӑсене асӑрхаман пирки халь-халь черет кӑларса яма хатӗрленнӗ Андрее хулӗнчен тытрӗ:

И он схватил за плечо Андрея, который, не заметив ракет, целился, готовясь дать первую очередь из своего пулемета.

XXV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Андрей ҫав самантрах чухласа илчӗ: нимӗҫ ӑна асӑрхаман иккен, хӑй ӑҫталла пенине хӑй те пӗлмесӗр перет-мӗн, ҫав секундрах вара, хӑвӑрт сиксе илсе, вӑл ӑна винтовка приклачӗпе туртса ҫапрӗ.

Андрей мгновенно понял, что гитлеровец не заметил его, а бьет, сам не зная куда, и в ту же секунду, изловчась, ударил его наотмашь прикладом винтовки.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хӑш вӑхӑтра тухса кайнӑ вӑл, никам та асӑрхаман.

Когда он скрылся, никто не заметил в толкучке.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Тен, ку чӑнах та тӗрӗсех пулнӑ пулӗ, анчах эпӗ, тахҫантанпах Пекинта пурӑнаканскер, ӑна-кӑна асӑрхаман.

Он, пожалуй, был прав, однако я, старый житель Пекина, этого не замечал.

Кӑвакал мыскари // Степан Апаш. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 71–75 стр.

Вӑл яланах ларнӑ пирки унӑн урисем циркуль евӗр пулнине эпӗ асӑрхаман.

Кроме того, в лавке она обычно сидела, поэтому мне и в голову не могло прийти, что она похожа на циркуль.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Ҫак тӗлӗнмелле япаласене хатӗрленипе Нина Ковалевӑпа Надьӑна Пекерман аякри штольнӑна чӗнсе тухнине Володя асӑрхаман та.

Занятый всеми этими чудесными приготовлениями, Володя и не заметил, как Пекерман вызвал в боковую штольню Нину Ковалеву, а она крикнула туда же Надю.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех