Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

апата (тĕпĕ: апат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫак сӗтел ҫинчи апата манӑн юлташ штурман Билли валли лартнӑ-и? — ыйтрӗ вӑл, кулса.

— Этот стол накрыт для моего товарища, штурмана Билли? — спросил он ухмыляясь.

II сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Вӑл чирлӗ ҫынна пӑхрӗ, унтан хӑйне анне панӑ апата васкаса ҫирӗ, кайран хӑйӗн лавӗ ҫитессине кӗтнӗ май чӗлӗм туртас тесе, пӗрлехи пӳлӗме анчӗ.

Он осмотрел пациента, наскоро съел обед, которым угостила его моя мать, и спустился в общую комнату выкурить трубку, поджидая, когда приведут ему лошадь.

I сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Ҫуртсенче балконсен алӑкӗсем уҫӑлаҫҫӗ, амӑшӗсем хӑйсен Колисене, Танисемпе Аликӗсене, хыттӑн кӑшкӑрса, каҫхи апата чӗнеҫҫӗ.

В домах открываются балконные двери, и матери пронзительно зовут ужинать своих Колек, Танечек, Аликов.

Иккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

— Эпӗ ку япаласене пытарман пулсан, — председатель пекех, кулса ответ пачӗ Ашак Ли, — эсир «пиҫсе ҫитмен» апата мӗнле пӗҫернӗ пулӑттӑр?

— А не спрятал бы я этих вещей, — улыбнулся, в свою очередь, Осел Ли, — как бы вы стали тогда доваривать «недоваренный обед»?

XVII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Мӗнле апата?..

— На какой?..

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эсӗ апата каятӑн-и? — ыйтнӑ юлашкинчен Любовь.

— Ты на обед пойдешь? — спросила наконец Любовь.

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякинсем апата кайнӑ хушӑра, Фома Любӑна кӑшт ҫеҫ ҫанӑран туртнӑ, лешӗ Фомапа юлса, васкавлӑн: — Мӗн эсӗ? — тесе ыйтнӑ.

Когда Маякины пошли туда, Фома незаметно дернул Любовь за рукав, и она осталась вдвоем с ним, торопливо спрашивая его: — Ты что?

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Апата лапша хатӗрленӗ.

На завтрак была лапша.

IV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӑл начальникпе Суня хӑй патне ирхи апата чӗнчӗ.

И пригласил начальника и Суня к себе завтракать.

IV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Татах тем каласа тӑкатчӗ пулӗ те хӗремесленнӗ хӗрарӑм — калаттармарӗ ӑна тек ҫилли-пӑшши палкаса хӑпарнӑ упӑшки Куля, ку самантчен мӑкӑл та таптарман Куля, талт-талт пусса тӗпелелле хӑвӑрт иртрӗ те чӑмӑрӗпе сӗтеле шан-н тутарчӗ; чӑн-чан, лӑк-лак сасӑ пачӗ каҫхи апата лартнӑ савӑт-сапа.

Куҫарса пулӑш

10 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Икӗ кашӑк пек хыпса пӑхрӗ те вӑл сӗтеклӗ апата — хыҫҫӑн сӗнсен те ҫисӗмерӗ: йышӑнмарӗ хавшаса ҫитнӗ вар-хырӑм ӗмӗтленнӗ сӑя…

Куҫарса пулӑш

8 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Мӗнле, каҫхи апата каяс мар-и пирӗн?

А не пойти ли нам поужинать?

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хирте ӗҫленӗ чухне вӑл кӑнтӑрлахи апата кӗтсе илеймен, апат хыҫҫӑн катмак тытма васкаман.

Работая в поле, он не мог дождаться обеда, а пообедав, не спешил браться за мотыгу.

IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Фома, унӑн сӳпӗлтетӗвне итлесе, полицмейстерпа тӑрӑшуллӑн калаҫса ларакан патронесса ҫине пӑха-пӑха илнӗ, вӑл, апата пикенсех ҫиенҫи пулса, Ухтищев сӑмахӗсем ҫине ӗнерлесе ҫеҫ ответленӗ тата апат часрах иртсе каясса кӗтнӗ.

Фома слушал его болтовню, посматривал на патронессу, озабоченно разговаривавшую о чем-то с полицмейстером, мычал в ответ своему собеседнику, притворяясь занятым едой, и желал, чтоб всё это скорее кончилось.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома ҫӳҫенсе илнӗ, анчах Маякин ӗнтӗ ун патне ҫитсе те тӑнӑ, вӑл, ӑна ҫанӑран туртса: — Апата каятӑн-и? — тесе ыйтнӑ.

Фома вздрогнул, но Маякин был уже около него и, дергая его за рукав, спрашивал: — Обедать едешь?

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Апата ларма ыйтатӑп! — кӑшкӑрнӑ Маякин ушкӑн хушшинче, кӗл ӑшӗнчи хӗлхем пек, вӗлтлетсе ҫӳресе.

— За стол прошу! — кричал Маякин, мелькая в толпе людей, как искра в пепле.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Сӗтел ҫине малтан — хура сухари тураса янӑ ҫуллӑ купӑста яшки чашӑкпа пырса лартнӑ, ку яшка ашсӑр пулнӑ, унтан, ҫав яшканах вӗттӗн туранӑ аш ярса илсе пынӑ, кун хыҫҫӑн ӑшаланӑ ҫимӗҫ — сысна ҫури, хур, пӑру какайӗ е кӗрпе тултармӑшӗ лартнӑ, унтан татах выльӑх ӑшчиккипе пӗҫернӗ шӳрпе е лапша панӑ, юлашкинчен апата тутлӑ ҫимӗҫпе вӗҫленӗ.

Сначала на стол ставили большую чашку жирных щей с ржаными сухарями в них, но без мяса, потом те же щи ели с мясом, нарезанным мелкими кусками, потом жареное — поросенка, гуся, телятину или сычуг с кашей, — потом снова подавали чашку похлебки с потрохами или лапши, и заключалось всё это чем-нибудь сладким и сдобным.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Апата хытӑрах ҫи, икӗ ҫыншӑн ҫи, ӑна та ҫиттӗр… — тенӗ вӑл тата хӑш чухне.

А ты еще больше, на двоих ешь, чтобы ему хватало… — говорил он еще иногда.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑхӑт кӑнтӑрлахи апата ҫывхарчӗ.

Время приближалось к обеду.

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Каҫхи апата хӑяр, сухан тата ҫыпӑҫакан фасоль пачӗҫ.

На ужин были огурцы, лук и клейкая фасоль.

IV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех