Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аннем (тĕпĕ: анне) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Аннеҫӗм, аннем, эпир сана шыратпӑр.

— Маманя, маманя, мы тебя ищем!

1. «Пирӗн колхозшӑн чи кирли» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Амӑшне унӑнне «аннем» тесе чӗннӗ.

А мать его зовут «мамка».

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

«Эй, аннем, аннем!

«Милая, родная мама!

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Тавтапуҫ, тӑван аннем!

— Спасибо, родная!

XXII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Ун пек ан калӑр, ырӑ аннем, турӑ парсан, пӗр-пӗрне курӑпӑр-ха.

— Не говорите этого, добрая мамаша, мы еще увидимся, бог даст.

XXXI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Аннемҫӗм, юратнӑ аннем! — тет вӑл яланах, унӑн аллине чуптуса: — мӗн тумаллаччӗ-ха ӗнтӗ?

— Мамаша, милая мамаша! — твердила она, целуя ее руки, — что же было делать?

XXXI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Ҫапла, аннем

— Да, мамаша…

XXX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ырӑ аннем!

Добрая мамаша!

XVI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Маттур эсӗ манӑн аннем.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Эпӗ ҫак ҫатанра выртатӑп пек те ман патӑма аттепе аннем килчӗҫ пек, мана пилӗкрен пуҫ таяҫҫӗ, анчах хӑйсем нимӗн те шарламаҫҫӗ.

Почудилось мне, будто я в самой этой плетушке лежу и приходят ко мне мои покойные родители — батюшка да матушка — и кланяются мне низко, а сами ничего не говорят.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Аннем патӗнче Майданов ларать; вӑл мана хӑй поэмине килсе пачӗ, эпӗ пур ӑна пӗччен тӑратса хӑвартӑм.

У мамаши сидит Майданов; он мне принес свою поэму, а я его оставила.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Уринчен кӑкарнӑ нӑрӑ евӗр, пӗрмай юратнӑ пӗчӗк флигель тавра явӑнтӑм; ӗмӗрлӗхех унта юлассӑм пек те туйӑнатчӗ мана… анчах ку пулас ҫук япалаччӗ, мана аннем вӑрҫатчӗ, тепӗр чух Зинаида хӑй хӑваласа яратчӗ.

Как привязанный за ножку жук, я кружился постоянно вокруг любимого флигелька: казалось, остался бы там навсегда… но это было невозможно; матушка ворчала на меня, иногда сама Зинаида меня прогоняла.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

 — Аннем! хӗрхенсем хӑвӑн чирлӗ ачуна?..

Матушка! пожалей о своем больном дитятке!..

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 75–95 с.

Аннем, хӑтар хӑвӑн мӗскӗн ачуна! унӑн чирлӗ пуҫӗ ҫине куҫҫульне ӳкерсем!

Матушка, спаси твоего бедного сына! урони слезинку на его больную головушку!

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 75–95 с.

Чӳрече умӗнче лараканни ман аннем мар-ши?

Мать ли моя сидит перед окном?

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 75–95 с.

— Эпӗ сакӑр ҫул Петербургра пурӑнатӑп, Швабра манӑн аннем пур, кукка Нюрнбергра, эпӗ мӑйракаллӑ выльӑх мар!

— Я восемь лет живу в Петербурге, у меня в Швабии мать моя, и дядя мой в Нюренберге; я немец, а не рогатая говядина!

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Ӗненетӗн-и, аннем, мӗнпур таврана ҫиҫӗм ялтӑраса илнӗ пек — пӗтӗмпе ҫап-ҫутӑ ҫуталса кайрӗ…

Веришь, маманя, будто молниями всю землю охватило, — все белое…

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Аннем, ывӑнтӑн-им? — шӑппӑн ыйтрӗ Клавдия.

— Устала, маманя? — тихо спросила Клавдия.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӑҫан ҫамрӑкланма пуҫлатӑн-ха эсӗ, аннем? —

Когда же ты будешь, молодеть, мамка?

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ун чухне, аннем, Федя тесе чӗнетчӗҫ, халь те пурте Федя тесех чӗнеҫҫӗ.

Тогда, мамаша, Федей звали, и теперь все Федей зовут.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех