Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

анас сăмах пирĕн базăра пур.
анас (тĕпĕ: анас) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Аяла анас пулать.

— Вниз спустимся.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Нимӗҫсем Ожерелкине хӗвел анас умӗн пырса кӗчӗҫ; Симӗс френчпа каска тӑхӑннӑ мотоциклистсем пылчӑк сирпӗтсе урама персе ҫитрӗҫ.

В Ожерелках немцы появились перед заходом солнца; Группа мотоциклистов, в касках и зеленых френчах, разбрызгивая грязь, влетела на улицу.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хире тухнӑ хыҫҫӑн тепӗр кунне, хӗвел анас умӗн, Аксинья вӑкӑрсене шыв хӗррине хӑваласа кайрӗ.

На другой день после выезда в поле, перед закатом солнца, Аксинья погнала к пруду быков.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйне уйрӑм резервуар пур, леш, чӑн-чӑн… ну, шыв айӗн ҫӳрекен кимӗсенни пек эппин: анас тесен шала шыв кӗртеҫҫӗ; ҫӳле тухас тесен, шала сывлӑш тултараҫҫӗ те шывне пушатаҫҫӗ.

— Специальный резервуар, как в наст… ну, как в обыкновенной подводной лодке: чтобы опуститься, в него пускают воду; чтобы подняться, накачивают туда воздух и выдавливают воду обратно.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Ҫапла вӗсем вӑрман тӑрӑх ҫаврӑнса ҫӳрерӗҫ-ҫӳрерӗҫ те каҫ турӗҫ, йӑлӑмри сар чечексем те хӗвелӗн анас умӗнхи ҫуттинче хӗрлӗн курӑна пуҫларӗҫ, чӑрӑшсен хушшинчи пӗчӗк-пӗчӗк уҫланкӑсем те тӗксӗмленчӗҫ.

Так они петляли по лесу, пока не заметили, что одуванчики на больших лужайках стали красными от лучей заходящего солнца, а на маленьких лужайках, окруженных елями, сделалось тускло и серо.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Ку тарӑн шӑтӑка анас тесен чикмекпе анмалла.

В глубокую яму вела приставная лестница.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Ӑна ӗнер шӑпах хӗвел анас умӗн вӗҫтерсе янӑччӗ, вӑл инҫете вӗҫсе кайӗ тесе те шутламанччӗ.

Её вчера запустили на закате солнца, не рассчитывая, что она улетит далеко.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

«Ӑмӑрткайӑкӑн» вара пуҫӗ ҫаврӑнать, куҫӗ умӗ хурала-хурала килет, урисем халь-халь тӗшӗрӗлсе анас пек тайӑла-тайӑла каяҫҫӗ, ҫавна пула айри ҫирӗп урай, хумсем ҫинче чӳхенекен пӗчӗк карап евӗр, таҫта тухса тарасшӑн талпӑнать.

А у «орла» кружилась голова, черными пятнами застилало глаза, подкашивались ноги, и крепкий деревянный пол норовил ускользнуть из-под него, словно качающийся на волнах утлый плотишко.

12 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хӗвел анас умӗн Григорий ӗҫ пӑрахса пӳрте кӗчӗ.

Пред закатом солнца Григорий бросил работу, пошел в дом.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Парторгран тепӗр енче, пукан ҫинче, шуса анас патнех ҫитнӗ, пӑчӑ сывлӑшпа аптранӑ Аникей саркаланса ларать; уй хыҫӗнче чӳрече янаххи ҫинче Никитӑ Ворожнев вырнаҫнӑ.

По другую сторону от парторга, развалясь на стуле, почти сползая с него, восседал утомленный духотой Аникей; за его спиной на подоконнике устроился Никита Ворожнев.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней чарӑнчӗ, ассӑн сывласа илчӗ, хӗрне ҫаннинчен тытрӗ те, унӑн кӗҫ-вӗҫ куҫҫуль юхса анас пек ҫиллес хитре куҫӗсенчен пӑхса, салхуллӑн ӳпкелесе илчӗ.

Корней остановился, вздохнул, тронул дочь за рукав и, глядя в ее влажные, гневно-красивые глаза, сказал с грустным укором.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫӗр ҫине каҫ ӗнтрӗкӗ анчӗ ӗнтӗ, анчах аялти ту аяккисенчи хурӑн ращисенче ҫаплах хӗвел анас умӗнхи ылтӑн ҫутӑ тӑрать-ха, анчах, хӗвел ҫеҫен хирте курӑнми пулсан, ращасем те тӗттӗмленчӗҫ.

На земле уже хозяйничали сумерки, а березовые рощицы были еще полны золотого предзакатного света; но вот и они погасли, как только солнце затонуло в глубине степи.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗвел анас умӗнхи тӳлек сехетре Корней Яранцев тӑван Черемшанкӑ патне ҫитрӗ.

В тихий предзакатный час Корней Яранцев подошел к родной Черемшанке.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗвел анас умӗнхи тӳлек сехетре Корней Яранцев тӑван Черемшанкӑ патне ҫитрӗ.

В тихий час перед закатом солнца Корней Яранцев добрался до Черемшанки.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хыҫалти лавсем пӑрӑнса тухма май пур вырӑнсенче каялла ҫаврӑнчӗҫ, Дон патне Базкинче анас шутпа каллех аслӑ ҫул ҫине улӑхрӗҫ.

Задние подводы, там, где можно было разминуться, повернули назад, снова поднялись на шлях, с тем чтобы спуститься к Дону на Базках.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Халӗ ӗнтӗ кашнин пуҫӗнчех пӗр шухӑш — епле пулсан та харпӑр хӑйне ҫӗнтерес, ҫӗре тирӗнсе анас мар текен асаплӑ шухӑш пулчӗ, мӗншӗн тесен эхер те ҫӗре ӳкрӗн пулсан, тек ӗнтӗ нихҫан та ура ҫине тӑраймастӑн.

И у каждого было лишь одно мучительное желание: превозмочь себя, не упасть, ибо упавший встать уже не смог бы.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ӗнер хӗвел анас умӗн.

— Вчера перед закатом солнца.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑшӗ-пӗри ҫакӑн пек те чееленсе хӑтланчӗ: хӗвел анас чух, ут ҫине утланса, сотня тӑракан вырӑнтан сикӗпе тухса вӗҫтерчӗ те, вӑтӑр е тата хӗрӗх ҫухрӑмах тӗпӗртеттерсе кайса, каҫхи шуҫӑм сӳннӗ тӗле килне ҫитсе те ӗлкӗрчӗ.

Но кое-кто ухитрялся и так: солнце на закате — выезжал с места стоянки сотни, придавливал коня наметом и, отмахав верст тридцать, а то и сорок, на исходе вечерней зари был уже дома.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чукаринпа Кружилин ҫулӗсем юпленнӗ тӗлте, сенкер ҫутӑ тӳпе айӗнче, часавай юпин тӗтреллӗ мӗлки курӑнчӗ; ун тӗлӗнче кирпӗч тӗслӗ хӑмӑр кӑтра пӗлӗтсен пӗр ҫӗре капланса тулнӑ пысӑк катрамӗ кӗҫ-вӗҫ татӑлса анас пек тӳп-тӳрӗ усӑнса тӑрать.

На развилке чукаринской и кружилинской дорог виднелся на фоне сиреневого неба увядший силуэт часовни; над ним отвесно ниспадала скопившаяся громада кирпично-бурых кучевых облаков.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Марьяновскинчи хисеплӗ тӗлпулу хыҫҫӑн ҫав кунах, хӗвел анас умӗн, исполком председателӗ Кривцовпа, ҫамрӑк курӑнакан, хӗрлӗ питлӗ ҫынпа пӗрле, Сергей Марьяновски районӗнчи станицӑсем тӑрӑх тухса кайрӗ.

После встречи в Марьяновской в тот же день на закате солнца Сергей, в сопровождении председателя исполкома Кривцова, моложавого и краснощекого мужчины, выехал по станицам.

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех