Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Шӳсе (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акӑ мӗншӗн: губка шыв сӑхнӑ пек, кӗркуннепе хӗлле йывӑҫ нӳр туртса шӳсе каять, ҫӑва тухсан, унӑн нӳрӗ пӑс пулса кайса пӗтет те, вӑл пӗрӗнсе ларать.

Оттого, что осенью и зимою дерево насытится водой, как губка, и его разопрет, а летом вода выйдет паром, и оно съежится.

Нӳр. II // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫапах та ҫывӑрса кайиччен ун пуҫӗнче тепӗр канӑҫсӑр шухӑш вӗлтлетсе иртрӗ: ҫӗре сарнӑ тӑм шӳсе ҫынсем кӗнӗ шӑтӑка хупласа хума пултарать.

Однако перед тем как он заснул, у него мелькнула мысль, что наваленная на полу глина, намокнув, может закрыть вход.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Шултра, хулӑн тирлӗ чӗрчунсен урисем ҫумӑр вӑхӑтӗнче шӳсе кайнӑ ҫӗре пысӑк шӑтӑк туса шӑтарса пӗтернӗ, — нӳрӗ, кӳпшеке вырӑнта пысӑк йӗрсем лайӑх ӳкерӗнсе юлнӑ.

Большие впадины, выбитые ногами колоссальных толстокожих, испещряли землю, размякшую во время дождей, — на сыром рыхлом ее слое легко отпечатывались их огромные следы.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вара, шӑв-шава лӑплантарма, эрехпе шӳсе анкӑ мин-кӗленнӗ яш-кӗрӗме сӑмах тӗксе хурать:

И обернулась к парням, разбирающим свою сваленную на сундуке одежду:

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Трюмри ыраш шӳсе юрӑхсӑра тухнӑ.

Рожь в трюме промокла и попортилась.

Тӑван ҫӗршыв чысӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 37–51 с.

Ҫӑвӑнмалли пӳлӗмре взрыв хумӗпе кантӑксем сирпӗнсе тухса ӳкнӗ, кантӑк вырӑнне лартнӑ фанера нӳрӗпе шӳсе кайнӑ та, сивӗ сывлӑш кӗртнӗ.

В мыльной стекла вылетели от взрывной волны, а фанера, вставленная в рамы, от сырости размокла и пропускала холодный воздух.

11. Мунча // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Лере, юхан-шыв леш енче, сӗткене кӗрсе шӳсе кайнӑ хура уйсем пӑсланаҫҫӗ, йӑсӑрланса тӑракан ҫав ҫӑмӑл ӑрша юххи витӗр, инҫетре-инҫетре, кӑвак тӗтреллӗн курӑнакан вӑрман йӑрӑмӗ, улӑм витнӗ пӳртсем палӑраҫҫӗ.

Дальше за рекой чернели разопревшие нивы и парили, застилая реющею, колеблющеюся дымкой дальние лачуги, крытые соломой, и смутно зарисовавшуюся синюю полоску леса.

VII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Урасем айӗнче йӗпе юр ҫӑрӑнса пырать, шӳсе кайнӑ калушсене кӗрет.

Под ногами месился мокрый снег, набиваясь в разбухшие от сырости калоши.

20 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ак, ҫумӑрӗ те виҫ кун хушши пӗр чарӑнмасӑр лӳшкерӗ, ҫӗр йӗпенсе шӳсе кайрӗ.

Третий день подряд дождь льет, земля смягчилась.

Виҫҫӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Нӳрлӗ ҫӗр хӗвел ӑшшипе типсе мӑкӑрланать, шӳсе кӳпченӗ йывӑҫ тураттисем бархат пек хура курӑнаҫҫӗ.

Влажная земля дымилась под солнцем, бархатно чернели набухшие ветви деревьев.

3. Ҫуркунне // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫав тери шӳсе каяҫҫӗ те ирччен те типсе ҫитеймеҫҫӗ.

Размокнут, раскиснут так, что и до утра не просушишь.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Вӑл яка тӑмлӑ тӑвайккинчен сирпӗнсе ҫеҫ анать, аттисем хӑйӗн, шӳсе кайнӑскерсем, лӑчӑрт та лачӑрт туса ҫеҫ пыраҫҫӗ.

Он катился вниз по глинистому скату, сапоги его хлюпали и чавкали.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫу уйӑхӗнче, пач кӗтмен ҫӗртен, пан улми вӑррисенчен пӗри, чи нӑкӑраххи, шӳсе сарӑлчӗ.

И вот однажды одно семечко яблока, самое крепкое и самое крупное, нежданно-негаданно проклюнулось.

Улмуҫҫи // Юлия Силэм. Юлия Силэм. Улмуҫҫи: юмах, — вырӑсла Зоя РОманова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2006. — 32 с.

Вӑл тем ҫисе шӳсе кайсан та куҫа куйӑнмасть.

Если он даже объестся и станет толстым-пйетолстым, всё йавно его глазами не увидишь.

Самӑр хурт // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 73–78 с.

Пӗр кӗтессинче пӗчӗк валашка пулнӑ, вӑл ун ӑшӗнче йӗпетнӗ пӑрҫа тата шӳсе кайнӑ ҫӑкӑр татӑкӗсем курнӑ.

В одном из углов стояло маленькое корытце, в котором она увидела моченый горох и размокшие ржаные корки.

III. Ҫӗнӗ, питех те кӑмӑллӑ паллашу // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Шӳсе исленнӗ сӑхманӗ ӑна тинӗс тӗпнелле туртрӗ.

Намокший чекмень тянул книзу.

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таҫта, ҫул айккинче, ялсем хуран курӑнса, аран ҫеҫ палӑрса ларнӑ — унта кунӗпе ӗҫлесе ывӑннӑ ҫынсем ҫывӑрнӑ, анчах акӑ сӗмлӗхре пӗр ҫутӑ, тепӗр ҫутӑ, виҫҫӗмӗш ҫутӑ чӗлтӗртетме тытӑннӑ — те итем ҫинче ӗҫленӗ, те тимӗрҫӗ лаҫҫинче мӗн те пулин туптаса пӗтерме васканӑ; шӳсе кайнӑ сухаланӑ ҫӗр ҫийӗн темӗнле ҫутӑ шуса кайнӑ, тӳрех вӑл мӗн иккенне пӗлме те пулман, унтан шӑплӑхра трактор пӗр тикӗс кӗрлени илтӗннӗ — кӗрхи ҫӗртме туса пӗтерме васканӑ пулмалла.

Где-то в стороне, едва угадываемые, чернели деревушки — там спали наработавшиеся за день люди, по вот среди темени начинал мерцать один огонек, другой, третий — то ли там шла работа на току, то ли спешили что-то доковать в кузнице; проплыл над взбухшей пашней светлячок, сразу и не угадать было, что это, пока ухо не уловило в тиши ровный гул трактора — наверное, допахивали пары.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе упӑшкине питрен пӑхсанах пурне те ӑнланса илчӗ, анчах унран нимӗн ҫинчен те ыйтмарӗ — пуҫӗнчи ҫӗлӗкӗпе шӳсе кайнӑ кӑҫаттисене хыврӗ, унтан ҫӑкӑр касса хучӗ те кӑмакаран чукун кӑларчӗ.

Она все поняла, взглянув в лицо мужа, но ни о чем его не спрашивала — сняла с него шапку, стянула разбухшие валенки, нарезала хлеба, достала из печки чугунок.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫак шӑплӑхра пурте — каҫ тӗттӗмӗ те, сасӑсем те, ҫӗрнӗ ҫулҫӑ шӑрши, мӑк шӑрши, шӳсе кайнӑ йывӑҫ хуппипе ҫӗрӗк кӑмпа шӑрши кӗрекен сывлӑш хӑй те — темӗнле сӑрхӑнса, юхса тӑнӑ пек, шӳсе сарӑлнӑ пек туйӑнать…

Все словно сочилось, истекало и разбухало в этой тишине — и темнота, и звуки, и самый воздух, напоенный горьковатым запахом сопревших листьев, мха, отсыревшей коры, грибной гнили…

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӗтӗм шӑрши, шӳсе сарӑлнӑ йывӑҫ шӑрши, пӗрремӗш таса юр шӑрши кӗрет.

Пахло дымом, набухшим от влаги деревом и первой пронзительной свежестью молодого снега.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех