Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Христоня (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Христоня — таса та шап-шур сӑнлӑ, чисти кӑпӑк пек!

Христоня — чистый и белы-белый, прямо кипенный!

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Казакӗ мӗнлескер тӗреклӗччӗ… — хуйхӑллӑн каларӗ вӑл Христоня ҫинчен шухӑшланӑ май, нумай пулмасть иккӗшӗ пӗрле Татарски хуторӗнчен службӑна пухӑнмалли пункта кайнине аса илсе.

Какой казачина-то был… — горестно проговорил он, думая о Христоне, вспоминая, как вместе с ним они недавно отправлялись из Татарского на сборный пункт.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсенчен инҫех мар тӑракан Христоня ачасене чӑртмаххӑн хӑтӑрса тӑкрӗ: «Ну-ккӑ, марш халех кунтан!»

Стоявший неподалеку Христоня грубо прикрикнул на ребят: «А ну, марш отседова!»

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Христоня кулса илчӗ.

Христоня улыбнулся, сказал:

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каласа кӑтартнӑ хушӑра Христоня френчӑн кӗске ҫаннисене турткаларӗ, хӑйӗн куҫӗсене хӑй те ӗненмен пек, ҫийӗнчи акӑлчан шӑлаварӗн кӑштӑрка та ҫирӗп пуставне тӗлӗнсе пӑхкаларӗ, чӗркуҫҫийӗсем тӗлне аллипе якаткаласа илчӗ.

Христоня, рассказывая, натягивал короткие рукава френча и, словно не веря своим глазам, удивленно рассматривал и гладил на коленях добротное ворсистое сукно английских штанов.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна шеллесе сӑмахлани кирлӗ маррине кӑштах тавҫӑрма Христоня ӑс ҫитерчӗ-ҫитерчех, вара Балашова мӗнле илни, хӑй суранланни ҫинчен питӗ майӗпен, еккине ярсах каласа кӑтартма тытӑнчӗ.

Христоня проявил некоторую сообразительность, догадавшись, что в его сочувствии Григорий не нуждается, и стал охотно, но медлительно рассказывать о взятии Балашова, о своем ранении.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл киле ҫитрӗ ҫеҫ — шӑрӑха кура мар акӑлчансен пустав френчӗпе шалпар шӑлавар тӑхӑннӑ, салху сӑнлӑ Христоня пырса кӗчӗ.

Как только он приехал домой — явился Христоня, мрачный с виду и одетый, несмотря на жару, в суконный английский френч и широкие бриджи.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Христоня маткине пушатнӑ ҫӗре ҫитсенех каялла янӑ, сана ҫук апла?

— Христонину бабу с перевалочного пустили, а тебя нет?

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Христоня, вӗҫнӗ пек ҫӗкленсе илсе, йӗр хӑварман мулкач евӗр тӗлӗнмелле аякка сиксе ӳкрӗ, ҫӗр ҫине кайса ларса, ҫурӑмне ерипен те тимлӗн хыпашла пуҫларӗ.

Христоня взвился от удара, сделал чудовищный скачок в сторону, нечто вроде заячьей «скидки», сел на землю и начал неторопливо и тщательно ощупывать спину.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах Христоня чупма чарӑнма шутламарӗ те.

Но Христоня и не думал останавливаться.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лаша тӗпӗртеттерсе ҫывхарнӑ сасса илтсе, Христоня каялла пӑхса илчӗ те сисӗнмеллех хӑвӑрт тара пуҫларӗ.

Заслышав конский топот, Христоня оглянулся и заметно наддал ходу.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пуринчен те хыҫалта, урисемпе путишлерех те темле ташланӑ майлӑ ҫӑрхаласа, Христоня уксахласа тӑнкӑлтатать.

Позади всех, прихрамывая, диковинной, танцующей иноходью трусил Христоня.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тупнӑ кампа пуплеме… — ҫилленнӗ Христоня ура ҫине тӑчӗ те ҫара урисене тӗпӗ чалӑшнӑ кивӗ атӑ тӑхӑнса ячӗ, алӑк янаххине пуҫӗпе ыратмаллах ҫапӑнса, ҫӗрпӳртрен тухрӗ.

— Нашел с кем гутарить… — Недовольный Христоня встал, надел на босые ноги стоптанные чирики, вышел, больно стукнувшись о дверную перекладину.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ыйхӑран вӑраннӑ Христоня, мӑкӑль-шакӑллӗ кукӑр ури пӳрнисене выляткаласа, алӑк патӗнче ларать, Степанпа хӑпа пӗлмесӗр калаҫать, анчах лешӗ, кутӑна персе, Христоня ыйтӑвӗсем ҫине нимӗн те тавӑрса каламасть, кӗҫҫе ҫинче чӗмсӗррӗн чӗлӗм туртса выртать.

Проснувшийся Христоня сидел около выхода, шевелил узловатыми, искривленными пальцами ног, настойчиво заговаривал со Степаном, а тот, лежа на полсти, молча курил, упорно не отвечая на Христонины вопросы.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Христоня килчӗ те тӳрех ҫывӑрма выртрӗ.

Пришел Христоня и тут же расположился спать.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Христоня хӑй ӑсталаса тунӑ ҫӗҫҫине йӗм пӗҫҫи ҫумне шӑлчӗ, Аникушкӑн тарӑхнӑ сӑнлӑ кӳсе пичӗ ҫине вӑрахчен шухӑша кайса пӑхса ларчӗ те лӑпкӑн каларӗ:

Христоня вытирал самодельный нож о штанину, раздумчиво и долго смотрел на безусое возмущенное лицо Аникушки, спокойно говорил:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ирхине, пулӑран таврӑннӑ хыҫҫӑн, Христоня сапӑррӑн та мӑнкӑмӑллӑн ҫӗрпӳрт алӑкӗ умне пырса ларчӗ, унтан каллех тин тытнӑ карассене кӑтӑрт-кӑтӑрт хырса тасата пуҫларӗ, пырши-пакартине кӑларчӗ.

А утром Христоня, возвратясь с ловли, невозмутимый и важный, садился у входа в землянку и снова чистил и потрошил принесенных карасей.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Христоня унпа кирек хӑҫан та «тӑрӑн енчен» сӗрсе ҫӳрерӗ, ҫаранлӑхра хӑй утса тухман кӳлӗ те юлман тесе мухтанчӗ.

Христоня на ловле постоянно ходил «от глуби», выхваляясь, будто нет такого озера в лугу, которого он не перебрел бы.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пулӑ енӗпе Христоня аслӑраххи вырӑнне шутланса пурӑнчӗ.

Христоня числился главным по рыбному делу.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таҫта сулахай флангра Христоня кӑшкӑрчӗ:

Где-то далеко на левом фланге Христоня крикнул:

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех