Шырав

Шырав ĕçĕ:

Сергейӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Сергейӑн сасси чӗтӗрерӗ.
Голос Сергея дрогнул.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Шахтӑра, эпӗ Сергейӑн тӳрлетекен врачӗ иккенне пӗлсен, пӗтӗм сменипех кӗпӗрленсе пухӑнчӗҫ.
На шахте узнали, что я лечащий врач Сергея, сбежались всей сменой.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

«Операци вӑхӑтӗнче Сергейӑн клиникӑлла вилӗм пулса иртнине каланӑ-ши ӑна, ҫук-ши?»
«Сказали ей или нет, что во время операции у Сергея фиксировалась клиническая смерть?»

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Унта вара Сергейӑн нихҫанхинчен те тӳсӗмлӗрех пулмалла.
Сергею это даст силы духа, необходимые ему там.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Антон Андреевича, Таньӑпа пӗрле, Сергейӑн Донецкра пурӑнакан иккӗмӗш сыпӑкри тӑванӗ — Михаил ӑсатрӗ.
Вместе с Таней Антона Андреевича провожал Михаил, двоюродный брат Сергея, живший в Донецке.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Чирлӗ ҫыннине ҫиелтен кӑна пӑхрӗ пулин те, Кузнецов — Сергейӑн ҫӗнӗ врачӗ — ним вӑрахлами, халех хирурги операцийӗ кирлине лайӑх ӑнланса илчӗ.
Даже самый беглый осмотр больного убедил Кузнецова — нового лечащего врача Сергея — в срочной необходимости хирургического вмешательства.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑхӑт-вӑхӑтпа Сергейӑн пурнӑҫӗ пӗтсе ларас патнех ҫитрӗ.
Порой казалось, что минуты жизни Сергея сочтены.

10 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сергейӑн сывлӑхӗ сехетрен сехете чакса, начарланса пычӗ.
Состояние Сергея час от часу становилось все хуже и хуже.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Шур тутӑрлӑ хӗрарӑм Сергейӑн сулахай аллине ҫыхнӑ бинта вӑрахчен салтать.
Женщина в белой косынке долго разбинтовывает левую руку Сергея.

Таня ҫилӗллӗ: «Каллех пӗр-пӗр лару ӗнтӗ Сергейӑн!»
Таня сердится: «Опять, у Сергея какое-нибудь заседание!»

Сергейӑн Иринӑна тупса, ӑна пӗрле илсе каймалла пулнӑ.
Сергею нужно было отыскать Ирину и увезти ее с собой.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Авӑ мӗн, Федор Лукич, Сергейӑн тӗллевӗ ҫавӑнта пулнӑ та ӗнтӗ!
Вот оно, Федор Лукич, какая была у Сергея цель!

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пиччен Сашӑн — ывӑлпа хӗр, Юрккан — виҫӗ ывӑлпа икӗ хӗр, Сергейӑн — икӗ ывӑл, манӑн — пӗр ывӑл, йӑмӑкӑн Надьӑн — пӗр ывӑл, шӑллӑмӑн хӗрпе ывӑл кун ҫути курнӑ.
Куҫарса пулӑш

«Иринӑна хисеплесе сӑнарсем калӑплатӑп» // Альбина ЮРАТУ. «Ҫамрӑксен хаҫачӗ», 2016.03.17, 10 (6103) №

Сергейӑн амӑшӗ Елена Ивановна — ӗне комплексӗн ертӳҫи.
Куҫарса пулӑш

Ҫамрӑксем тислӗк шӑршинчен йӗрӗнмеҫҫӗ // Алина ИЗМАН. «Ҫамрӑксен хаҫачӗ», 2016.03.17, 10 (6103) №

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика