Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Розалия (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
…Госпитале кайма та вӑхӑт ҫитнӗччӗ, хваттер алӑкӗн уҫҫине Розалия Наумовнӑна панине маннӑ кайнӑ, хам ҫапах темшӗн килелле май сулӑнтӑм.

…Пора было ехать в госпиталь, но я зачем-то побрела домой, совсем забыв, что отдала Розалии Наумовне ключ от квартиры.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Розалия Наумовна, — терӗм эпӗ ҫепӗҫҫӗн, — киле часах таврӑнмастӑр-и-ха эсир?

— Розалия Наумовна, — спросила я робко, — вы ещё не скоро вернётесь домой?

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Госпитальте мар, килтех каҫ выртрӑм эпӗ, ирпе ирех Розалия Наумовнӑна шырама тухса кайрӑм, мӗншӗн тесен хваттер пушах тӑрса юлатчӗ.

Я ночевала дома, не в госпитале, и рано утром пошла разыскивать Розалию Наумовну, потому что квартира оставалась пустая.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Розалия Наумовна мана чӗнсе тухрӗ те, Петя, телефонпа калаҫса, кӗрсе тухма чӗнчӗ, терӗ; май килсен — халех, епле пулсан та вара кӑнтӑрлахи вӑхӑтчен кая мар, терӗ.

Розалия Наумовна вызвала меня и сказала, что Петя звонил домой, просил зайти; если можно — немедленно, но, во всяком случае, не позже полудня.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир Розалия Наумовнӑпа иксӗмӗр унӑн мӗнпур кӗпи-йӗмне ҫуса юсаса патӑмӑр, анчах вӑл, батальонран илнӗ кӗпи начарччӗ пулин те, нимӗн те илсе каймарӗ.

Мы с Розалией Наумовной перечинили ему всё бельё, но он ничего не взял, хотя бельё, которое он получил в батальоне, было гораздо хуже.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Розалия Наумовна мана хулпуҫҫирен силлет.

Розалия Наумовна трясла меня за плечо:

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саня патне ик-виҫӗ сӑмахлӑ ҫыру ҫыртӑм та Лурие патӑм, вӑл кӑштах «пушӑ вӑхӑт пулмалла пулсан» кӗрсе тухма сӑмах пачӗ, унтан алӑк патӗнче Розалия Наумовнӑпа ҫапӑнчӗ те тухса кайрӗ.

Я написала Сане несколько слов, и Лури ушёл, столкнувшись на пороге с Розалией Наумовной и пообещав ещё раз зайти, «если это будет возможно».

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Лури хӑйӗн пушӑ вӑхӑчӗ вунпилӗк минутран та ытла мар тесе «тупа турӗ» пулин те Розалия Наумовна кофе лартма чупрӗ; иксӗмӗр ҫеҫ тӑрса юлсан, эп унтан аран хӑшпӗр хыпарсем пӗлкелерӗм: таҫта — ӑҫта иккенӗ паллӑ мар — хӑйне уйрӑм ӗҫсем тумалли полк пулать иккен, унта пуринчен ытла ГВФ летчикӗсене илеҫҫӗ имӗш, халиччен пин ҫурӑ та икӗ пин сехет хушши вӗҫнисене, тет, вӗсене халь ҫӗнӗ машинӑсемпе вӗҫме вӗрентеҫҫӗ пулать.

Розалия Наумовна побежала ставить кофе, хотя Лури повторил и даже «поклялся честью, что у него ровно пятнадцать минут». Мы остались одни, и я выудила у него, что где-то, неизвестно где, организуется полк особого назначения, что в основном лётный состав ГВФ, по полторы — две тысячи часов налёта, и что сейчас все переучиваются на новых машинах.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Розалия Наумовнӑна та вӑл маттурӑн чыс турӗ.

И так же лихо Лури откозырял Розалии Наумовне.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫуртӑн иккӗмӗш хутне хӑпарсан эпир чарӑнса тӑтӑмӑр, мӗншӗн тесен Розалия Наумовна ӗҫ мӗнле пулнине кӑтарта-кӑтарта калама тытӑнчӗ.

На площадке второго этажа мы остановились, потому что Розалия Наумовна стала изображать, как это случилось.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӑнтӑрла ҫитсен киле таврӑнтӑм та хапха умӗнчех Розалия Наумовнӑна тӗл пултӑм, хӑраса ӳкнӗ вӑл тата: Невскинче халӗ ҫеҫ шпиона тытнине куртӑм, тет.

В полдень я вернулась домой и у подъезда встретила взволнованную Розалию Наумовну, которая объявила, что только что видела, как на Невском задержали шпиона.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Елӗк «Элит» ятлӑ пулнӑ кинотеатр конторинче Розалия Наумовна санитарсен посчӗ турӗ, райсоветан сыхлӑх тройки мана сестрара ӗҫлеме хушрӗ, мӗншӗн тесен Розалия Наумовна ман ҫинчен: чирлисене пӑхас ӗҫре вӑл ӑсталанса ҫитнӗ ҫын, терӗ.

В конторе бывшего кино «Элит» Розалия Наумовна устроила санитарный пост, и оборонная тройка райсовета предложила мне работать сестрой, потому что Розалия Наумовна сказала, что у меня «большой опыт ухода за больными».

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Розалия Наумовна мана Саня ҫыравӗсене тыттарчӗ те, эпӗ вара ӑна текех сумккӑран кӑлара-кӑлара вуларӑм:

Розалия Наумовна передала мне Санину записку, и я всё вынимала её из сумочки и читала.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ Саня таврӑнать те — ытла каҫа юлнӑ пулсан та Мускавран телефонпа шӑнкӑртаттарать, хӑраса ӳкнӗ Розалия Наумовна мана вӑратать, эпӗ телефон патне чупатӑп…

Он возвращается… Поздней ночью звонит Москва. Испуганная Розалия Наумовна будит меня — я бегу к телефону…

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл кунсерен улшӑнса пырать, хӑй майӗпе епле вӑл мана, е Розалия Наумовнӑна, е няньӑна уйӑрса илекен пулнине асӑрхаса пыма ытла та лайӑх-ҫке; унӑн нимӗне пӗлтереймӗн пӗчӗкле куҫӗсем сасартӑк тӗлӗнсе е итленӗ пек пӑхаҫҫӗ.

Он менялся с каждым днём, и так интересно было наблюдать, как он постепенно начинает различать меня, и Розалию Наумовну, и няню; как в бессмысленных, ещё младенческих глазах вдруг мелькают удивление, внимание.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сапунӗпе чепчикне тӑхӑнса та ячӗ, фотографине вара Петя пӗркун арҫын ачи ҫуралнӑ ятпа Розалия Наумовнӑна панӑ картини ҫакӑнса тӑнӑ вырӑна ҫакрӗ.

Передник и чепчик она надела, а фотографию повесила на место портрета, который Петя подарил Розалии Наумовне в честь рождения сына.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тепӗр кунхине Розалия Наумовнӑна мӗн-мӗн тумаллине, пӗчӗккине хӑш вӑхӑтра ҫитермеллине, хӑҫан сӗт илме каймаллине пӗтӗмпех каласа, ҫырса хӑварнӑ хыҫҫӑн эпӗ Саня патне «Асторие» кайрӑм, унтах каҫ выртрӑм, тепӗр куна та юлтӑм, мӗншӗн тесен вӑл чӑнах та мансӑр, хӑй пӗччен ҫеҫ, туса пӗтерейместчӗ, номертен урӑх ҫӗре пӑрӑнма та ҫук — кашни пилӗк минутран телефонпа шӑнкӑртаттарсах тӑраҫҫӗ.

На другой день, оставив Розалии Наумовне тысячу наставлений, расписав по часам, когда нужно кормить маленького, когда идти за молоком и так далее, я поехала к Сане в «Асторию» и осталась на ночь и на другой день, потому что он действительно не мог справиться без меня и нельзя было даже отлучиться из номера — каждые пять минут звонили по телефону.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тинех акӑ часах ҫак каҫхи шыва кӗртессисем пулмӗҫ тесе шухӑшлама та темле йывӑр пек пула пуҫларӗ, ачи шыва кӗме питӗ юратать, валашкара выртнӑ чух вӑл хӑйне пӗчӗк король пек иртӗхмесӗр тыткалать, Розалия Наумовнӑпа та ӗмкӗч памалла-и ӑна, памалла мар-и, — ҫавӑн пирки тавлашасси те малашне пулас ҫук тесе куляна пуҫларӑмӑр.

Но странно, с каждым днём мне было всё труднее представить себе, что скоро не будет этих вечерних купаний, когда мальчик, который очень любил купаться, важный, как маленький король, лежал в корыте, и не будет бесконечных споров с Розалией Наумовной о соске — нужно её давать или нет.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Розалия Наумовнӑна — фотограф-художникӑн мӑшӑрне ҫапла каласа пачӗ, унӑн йӑмӑкӗ Берта ҫӗрӗшен плевритпа чирлет те, ҫав чирпе танлаштарсан Саша чирӗ нимӗн те мар терӗ.

Розалия Наумовна — так звали супругу фотографа-художника — рассказывала, что она тоже болела воспалением лёгких и что эта болезнь просто пустяки в сравнении с гнойным плевритом, которым болела её сестра Берта.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех