Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Розалия (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Еврейсен масарне ҫитме ытла инҫе, Розалия Наумовна вара хӑй аппӑшне Смоленск масарӗнче пытарма шутларӗ.

До еврейского кладбища было далеко, не добраться, и Розалия Наумовна решила похоронить сестру на Смоленском.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Розалия Наумовна та ӑнран кайрӗ пулмалла, мӗншӗн тесен вӑл: йӑла тӑрӑх тупӑксӑрах пытармалла ҫав, терӗ.

И Розалия Наумовна, должно быть, сошла с ума, потому что сказала, что по обряду так и нужно — без гроба.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Розалия Наумовна мана чӗнетчӗ.

Розалия Наумовна звала меня.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах мансӑр Розалия Наумовна ҫул ҫинче ӳкесрен хӑрарӑм эпӗ.

Но я боялась, что без меня Розалия Наумовна свалится по дороге.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗншӗн вӑл ҫӑкӑрне шинельне хунӑ — пӗлейместӗп, — те Розалия Наумовнӑран, те паҫӑрхи еврейрен пытарнӑ.

Не знаю, почему он положил хлеб в шинель, — должно быть, спрятал от Розалии Наумовны или давешнего еврея.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ Ромашова хуса кӑлартӑм, Розалия Наумовна хӑй мӗнле тӑвас тет ҫавӑн пек пулать, терӗм.

Я прогнала его и сказала Розалии Наумовне, что всё будет так, как она хочет.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӗрсе ӗҫе тытӑннӑ Ромашов картишне вунӑ хут та чупса тухрӗ пуль, комендантпа темӗн ҫинчен пӑшӑлтатрӗ, Розалия Наумовнӑна хулпуҫҫинчен лӑпкаса илчӗ, каярахпа Бертӑна ҫӗлетмен тӳшек виттисемпех чӗркесе пытарасшӑн пулнӑшӑн Ромашов Розалия Наумовнӑна ҫиленсе мӑкӑртаткаларӗ те.

Очень оживлённый, он десять раз бегал вниз во двор, шептался о чём-то с комендантом, похлопывал Розалию Наумовну по плечу и в конце концов рассердился на неё за то, что она настаивала, чтобы Берту так и похоронили — в саване из несшитых простынь.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашов вара Розалия Наумовна тахҫан сӑрлама вӗрентнӗ ачасене тара тытрӗ.

Он нанял мальчиков — тех самых, которых Розалия Наумовна учила красить.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Выҫӑхнипе вилмерӗ вӑл — выҫлӑх ним чухлӗ те айӑплӑ мар тесе вунӑ хут та каларӗ пуль мӗскӗн Розалия Наумовна.

Она умерла не от голода — бедная Розалия Наумовна десять раз повторила, что голод тут ни при чём.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл сӗтел ҫинчи бутылкӑна стакансене илчӗ, Розалия Наумовнӑна тав турӗ те ман хыҫҫӑн утрӗ.

Он взял со стола бутылку, стаканы и, поблагодарив Розалию Наумовну, прошёл за мной.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗскӗн Розалия Наумовна чӗтрекен аллисемпе бутербродсем турӗ те, вӗсене хӗрес хура-хура ҫирӗ.

Бедная Розалия Наумовна дрожащими руками готовила бутерброды и ела их с религиозным выражением.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Миша, — терӗм эпӗ хыттӑн, — акӑ Розалия Наумовна мана хӑй аппӑшне, Бертӑна, кунта чӗнме юрать-и тесе ыйтса пӗлме сӗнет.

— Миша, — сказала я громко, — вот Розалия Наумовна просит меня выяснить, может ли она пригласить к столу свою сестру Берту.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Телейлӗ Розалия Наумовна тирпейленсе ҫитмесӗрех ҫывӑрмалли пӳлӗмрен тухрӗ.

Растрёпанная, счастливая Розалия Наумовна вышла из спальни.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Телефонпа шӑнкӑртаттартӑм та манпа калаҫма Розалия Наумовна мар, вӑлах пычӗ.

Я позвонила — и не Розалия Наумовна, а он подошёл к аппарату.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир кайнӑ чух вӑл ҫывӑрмастчӗ-ха, — Розалия Наумовна ӑна столовӑйра вырӑн сарса панӑччӗ.

Он ещё спал, когда мы уходили, — Розалия Наумовна постелила ему в столовой.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кофе ӗҫрӗмӗр — хамӑр киле ҫитсенех питӗ вырӑнлӑччӗ-ха ку, Ромашова эпир Розалия Наумовнӑна патӑмӑр та, кухньӑна кӗрсе, шуйттансем пек, вараланса пӗтнӗскерсем, сӑнран кайнӑскерсем, крават ҫине ӳкрӗмӗр.

Кофе — это было очень кстати, когда мы доплелись и, сдав Ромашова Розалии Наумовне, повалились в кухне на кровать, грязные и растрёпанные, как черти.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Малтанхине эпир пӳртре ларсах ирттертӗмӗр, Розалия Наумовна телефонпа калаҫса хамӑр сыхланмалли ушкӑн ячӗпе хистесех анма хушрӗ пулин те, эпир вырӑнтан хускалмарӑмӑр.

Первую мы пересидели, хотя Розалия Наумовна звонила по телефону и от имени группы самозащиты приказывала спуститься.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах Розалия Наумовна ӑна пӗр-пӗччен яма хӑрарӗ, хӑй кунтан тухса каясси ҫинчен илтесшӗн те пулмарӗ.

Но Розалия Наумовна боялась отпустить её одну, а сама об отъезде не хотела и слышать.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ Розалия Наумовнӑна халех Бертӑна Ленинградран илсе кайма канаш патӑм.

и я советовала Розалии Наумовне немедленно увезти её из Ленинграда.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Госпитальте эпӗ час-часах каҫ выртма юлкаларӑм, уйтан ик-виҫ кунлӑха та, пыра-киле Розалия Наумовна чӗнсен кӑна киле таврӑнакан пултӑм.

Всё чаще я оставалась в госпитале на ночь, потом на двое — трое суток и наконец стала приходить домой только тогда, когда Розалия Наумовна просила меня об этом.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех