Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Рада (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Рада! — терӗ Огнянов, ларнӑ ҫӗртен сиксе тӑрса.

— Рада! — воскликнул Огнянов, вскакивая.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада маншӑн пурӑнать-ҫке, Болгари те ирӗке тухман-ха!

Ведь Рада теперь снова жива в моих глазах, и Болгария еще не освобождена!

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада — ман арӑм.

Рада — моя жена.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эх, Рада, — тесе хучӗ Соколов.

— Бедная Рада, — проговорил Соколов.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чим-ха, юрать, ак тинех аса илтӗм, ак ил-ха Кандов ҫырӑвне, вӑл ӑна апрелӗн вун тӑххӑрмӗшӗнче Рада хыҫҫӑнах Клисурӑна кайнӑ кун ҫырнӑ пулнӑ.

Да, кстати, хорошо, что я вспомнил, возьми вот, почитай письмо, которое он написал девятнадцатого апреля, в тот самый день, когда уехал вслед за нею в Клисуру.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада сана ҫавӑн ҫинчен калама вӑтаннӑ, анчах Кандов ӑна хӑй ӑсӗ тӗллӗн ҫеҫ ӑшшӑн пӑхни ҫинчен Лалкӑна темиҫе хут та ӳпкелешсе кала-кала кӑтартнӑ…

Рада стеснялась сказать тебе об этом, но Лалке она жаловалась на его платоническое ухаживание.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах ун чун хавалӗ Рада сана савса тӑнине сивӗтме пултарайман: Кандов ӑна нимӗнле кӳрентерес сӑмахпа та мӑшкӑл кӑтартман.

Но она ничего не изменила в чувстве Рады к тебе: он не оскорбил ее никаким бесчестным предложением.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада сана чӑннипе юратнӑ, халь те юратать, анчах вӑл ытла телейсӗр.

Рада тебя верно любила и любит, но она очень несчастна.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тинех мана Рада ҫинчен ан асӑнтар та.

Не напоминай мне о ней.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тахҫан эпӗ те Рада таса хӗр тесе шухӑшлаттӑм; кайран мӗн пулса тӑчӗ?.. — Огнянов сывлӑшне тарӑн ҫавӑрчӗ.

Я, брат, тоже думал когда-то, что Рада — это сама невинность; и что же оказалось?.. — Огнянов глубоко вздохнул.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах Рада ҫавӑн пирки асне те илмерӗ.

Но Рада об этом и не подумала.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах Рада ҫак ҫыхха салтса та тӑмарӗ.

Но Рада даже не развязала узла.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада калама ӗлкӗреймерӗ пулин те, вӑл тата мӗн-мӗн кирлӗ пуласса та сиснӗ иккен: ҫыхӑрах пӗр ҫавра ҫӑкӑр пур, сюртук кӗсйине ҫӗр грошӑ укҫа чикнӗ.

Он предусмотрел еще кое-что, о чем Рада в своем смятении позабыла: в узле лежал каравай хлеба, а в карман сюртука было вложено сто грошей.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хапха умӗнче тӑракан Рада чӑтаймасӑр тенӗ пек кӗтсе юлчӗ.

Рада, стоя под навесом ворот, нетерпеливо ждала.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тумтир тупма пулать ун валли, Рада, — терӗ вӑл.

— Одежду достать можно, Рада, — сказал он.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада хӑй епле пӑшӑрханнине ҫапла сыпӑк-сыпӑкӑн пӗлтернӗ хушӑра Колчо май тупма та ӗлкӗрчӗ.

Пока Рада отрывисто и чуть не плача говорила о своих тревогах, Колчо уже нашел выход.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чӑнах-и, Рада? — хӗпӗртесе ыйтрӗ суккӑр.

— Неужели правда, Рада? — взволнованно проговорил слепой.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Сывах, сывах вӑл, Колчо бай! — терӗ Рада та, аран сывлӑш ҫавӑрса.

— Жив, жив, Колчо! — подтвердила Рада, еле переводя дух.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада!

Куҫарса пулӑш

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада тепӗр самантранах ун патне персе ҫитрӗ.

В одно мгновение Рада очутилась возле него.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех