Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Нюшкӑ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Нюшкӑ урӑх пӗр сӑмах та каламарӗ, алӑк патне пычӗ те ӑна уҫса ячӗ.

Ни слова больше не говоря, Нюшка подошла к двери, распахнула ее.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Сутрӑн-и мана, йытӑ? — кӑшкӑрса ячӗ Лузгин, Мажаров каланӑ сӑмахсем мӗне пӗлтернине ӑнланса илнӗ-илменех, унтан, Нюшкӑ патне чупса пырса, ӑна хулпуҫҫинчен силлеме пуҫларӗ.

— Продала меня, шкура? — заорал он, едва до него дошел смысл сказанных Мажаровым слов, и, подбежав к Нюшке, затряс ее за плечи.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ну, эпӗ кайрӑм, Анна Тимофеевна, — Мажаров пӳрнипе куҫлӑхне тӳрлетрӗ те Нюшкӑ ҫине пӑхса шанӑҫлӑн та ырӑ кӑмӑллӑн йӑл кулчӗ:

Ну, я пойду, Анна Тимофеевна, — Мажаров поправил согнутым пальцем дужку очков и улыбнулся хозяйке доверчиво и добродушно.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ ытлашши ӑн кӑшкӑр-ха, Аникей, — терӗ Нюшкӑ, тӑрук Лузгин патне пырса тӑрса.

— А ты бы потише разорялся-то, Аникей, — неожиданно, подходя к Лузгииу, сказала Нюшка.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫитмесен тепӗр сӑмавар лартатӑп! — терӗ Нюшкӑ, хӑна ҫине вылянчӑклӑн йӑл кулса пӑхса.

Не хватит — еще самоварчик поставлю! — сказала Нюшка и взглянула на гостя с игривой улыбкой.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл сӗтел патне ларчӗ те Нюшкӑ панӑ пӗр стакан чее тытрӗ, ӑна пӗчӗк кашӑкпа пӑтраштарма пуҫларӗ.

И, присев к столику, Лузгин принял от Нюшки стакан чаю, машинально стал помешивать ложечкой.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах ют ҫын Нюшкӑ паллаштарасса кӗтсе тӑмарӗ.

Но незнакомец не стал дожидаться, когда Нюшка представит его.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ, Аникей Ермолаевич, чирленӗ хыҫҫӑн мӑнтӑрланнӑ пек курӑнатӑн, — терӗ Нюшкӑ ҫаплах чарӑнма пӗлмесӗр.

— А ты, Аникей Ермолаевич, вроде после болезни круглее стал, — не унимаясь, несла свое Нюшка.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗн пӑрикмахерскинчи пек шӑршӑ кӗрет сан? — ыйтрӗ Лузгин, кӗрӗкне Нюшкӑ алли ҫине хывса пӑрахса, сӑмсине нӑш-нӑш туртса.

— Чего это у тебя пахнет, как в парикмахерской? — сбрасывая на руки Нюшки полушубок и поводя носом, спросил Лузгин.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӑт кӗтменччӗ сире, Аникей Ермолаевич! — терӗ Нюшкӑ, йӑл кулса ун патнелле пырса.

— Вот не ждали вас, Аникей Ермолаевич! — подходя и улыбаясь, сказала Нюшка.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл кӗрсенех кӑшт каялла чакрӗ — апат лартса тултарнӑ пӗчӗк сӗтел хушшинче куҫлӑхлӑ, пачах палламан ҫамрӑк ҫын, ылтӑн тӗслӗрех хӗрлӗ сухалне пӗтӗркелесе, Нюшкӑ каласа кӑтартнине итлесе ларать.

То, что он увидел, заставило его чуть попятиться — за маленьким, заставленным едой столиком сидел совсем незнакомый молодой мужчина в очках и, теребя рыжевато-золотистую бородку, слушал Нюшку.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Питӗрмен пирӗн!.. — илтрӗ Лузгин Нюшкӑ сассине.

У нас не заперто!.. — Лузгин услышал голос Нюшки.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тен, сан кӗтмелли нумаях юлман пуль, масар ҫине кайса пӑрахма ӗлкӗрӗн-ха, халлӗхе вара йывӑр чухне Нюшкӑ мана питӗ кирлӗ.

— Может, недолго тебе осталось ждать, успеешь еще на кладбище оттащить, а пока в моем положении Нюшка мне позарез нужна.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нюшкӑ сиксе тухнӑ-тухманах малти пӳлӗме Серафимӑ чупса кӗчӗ те сӗтел ҫинчен савӑт-сапана йӑтӑрлама пуҫларӗ.

Не успела выскочить Нюшка, как в горенку вбежала Серафима, начала хватать посуду со стола.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ийя! — пӗрӗхтерсе кулса ячӗ те Нюшкӑ кравать ҫинчен йӑштӑр шуса анчӗ.

— Ну дык! — фыркнула Нюшка и легко соскользнула с кровати.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мӗн тутлипе пӗлеҫҫӗ, — Нюшкӑ кулса ячӗ.

А язык не лопатка, знает, где сладко! — Нюшка засмеялась.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Куратӑн-и, — Лузгин хуллен пӑшӑлтатса ҫӑварне Нюшкӑ хӑлхи патнех илсе пычӗ.

— Видишь ли, — понизил голос Лузгин и почти придвинулся к самому уху Нюшки.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ан хӑра! — терӗ Нюшкӑ, аллине кӑкӑрӗ ҫине тытса.

— Будь в надеже! — пообещала Нюшка и приложила руку к груди.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах та ҫав «секретсене» Нюшкӑ нумайччен тытса тӑма пултарайман, вӗсене кама лекнӗ ҫавна: ҫӑвара та уҫмӑп тесе тупа тутарсах, каласа кӑтартнӑ.

Однако Нюшка долго не могла носить в себе эти «секреты» и, сгорая от нетерпения, под страшными клятвами поведывала их кому попало.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кам кам та, Нюшкӑ тӗрлӗ «секретсемпе» «вӑрттӑнлӑхсене» тӗнчере пуринчен ытла юратнине Аникей питӗ лайӑх пӗлет.

Уж кто-кто, а он превосходно знал, что больше всего на свете она любила всякие «секреты» и «тайны».

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех