Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Нюшкӑ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗн сӗретӗн эсӗ, чиперккем? — интересленчӗ Нюшкӑ, йӑпӑлтилле йӑл кулса.

— А чем это ты мажешься, милушка? — медоточиво улыбаясь, поинтересовалась Нюшка.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Серафимӑ Нюшкӑ ҫине мӑн кӑмӑллӑраххӑн пӑхса илчӗ, хуралҫӑ ыйтӑвӗ ӑна хытах пырса тиврӗ пулин те, аптраса тӑмарӗ, хӑйне ҫын умӗнче ӳкермесӗр хуравларӗ:

Серафима посмотрела на Нюшку чуть свысока, не выказывая ни малейшей растерянности, и, как ни была уязвлена вопросом сторожихи, ответила с достоинством:

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах Нюшкӑ сиввӗн пӑхнипе именекен ҫын пулман, вӑл хӑйне пур ҫӗрте те килти пек туйма хӑнӑхнӑ.

Но Нюшка была не из тех, кого можно смутить недобрым взглядом, она везде привыкла чувствовать себя как дома.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ар-ра! — лӗхлетсе кулса ячӗ Нюшкӑ.

— Ну дык! — фыркнула Нюшка.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нюшкӑ, шӑршланӑ пек, сӑмсине нӑш-нӑш туртса илчӗ, ун ыйхи пичӗ ҫинчен самантрах ҫухалчӗ, аскӑн куҫӗсенче асамлӑ хӗлхемсем ялкӑшса кайрӗҫ.

Нюшка повела кончиком носа, как бы принюхиваясь, сонливость мигом исчезла с ее лица, а в блудливых глазах заиграли колдовские искорки.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кала ӑҫта каймаллине, — терӗ те Нюшкӑ, Аникей ачашланине парӑнмасӑр, ун ытамӗнчен вӗҫерӗнсе тухса, пуҫне тутӑр уртса ячӗ.

— Сказывай, куда идти, — не отвечая на ласки Аникея, сказала Нюшка и, освободившись от его объятий, набросила на голову платок.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Пӑрӑва ҫеҫ ахаль ачашлама юрать, — терӗ Нюшкӑ, айккинелле пӑрӑнса.

— Без толку можно гладить одну телку, — отстраняясь, проговорила Нюшка.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Акӑ халӗ те Нюшкӑ чӳречесем ҫинчи ҫитсӑ каррисене сирнипе пӳлӗмре ҫуталса кайсан, вӑл тӳсеймерӗ — ӑна урисене тӑсса ҫаклатрӗ те, хӑй патнелле туртса илсе, аллисене унӑн тӗреклӗ хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ.

Вот и сейчас, когда после того, как Нюшка раздвинула ситцевые занавески на окне и в комнате посветлело, он не удержался — протянув ноги захватил ее, после чего притянул к себе, опустил руку на ее тугое плечо.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нюшкӑ Аникейшӗн пуҫа анратакан эмелех пулнӑ, кӑшт унпа пӗрле пулсанах, Аникей хӑйне хӑй пӗлмен, ачаш туйӑмсемпе ҫемҫелсе кайнӑ, пӗтӗм ҫут тӗнчене манма хатӗр пулнӑ.

Она действовала на Аникея как дурман, и, стоило ему побыть с нею немного, как он становился сам не свой, размякал от нежных чувств, готов был забыть обо всем на свете.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нюшкӑ патне ӑна мӗн туртнине вӑл хӑй те лайӑх ӑнланман; сӑнран та хитрех мар, пичӗ пӗтӗмпех шатраллӑ, сӑмси те тӳме пек.

Он и сам толком не понимал, что привлекало его к ней: и лицом не очень удалась, все оно изрыто мелкими оспинами, и нос пуговкой.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей мӗн пӗлнӗренпех Нюшкӑ ҫакӑн пек алхасма юратакан, ҫивӗч чӗлхеллӗ хӗр пулнӑ.

С тех пор как он знал Нюшку, она всегда была вот такая озорная, дерзкая па язык.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Манӑн ыйхӑшӑн укҫа тӳлемелле мар, — терӗ те Нюшкӑ, тутлӑн анасласа, пукана кӗмсӗртеттерсе кровать ҫинчен анчӗ.

— Мне за сон не платить, — сладко раздирая в зевоте рот, сказала Нюшка и, громыхнув стулом, слезла с кровати.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нюшкӑ, килте-и эсӗ?

— Нюшка, ты дома?

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех