Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Нюшкӑ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пӗтӗм ӗҫе пирӗн колхоз ҫинче шутланса тӑракан ҫӗр чарса тӑрать, теҫҫӗ, — юлашкинчен мӗн илтнине пӗлтерчӗ Нюшкӑ.

— Все, дескать, дело в землю уперлось, что за нашим колхозом числится, — доложила последнее, что слышала, Нюшка.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Чирлӗ-тӗк вырт, кирлӗ мар ҫӗрте ан хыпашла, — терӗ Нюшкӑ вӗрентсе, ҫав вӑхӑтрах куллине пытарса — мӗнле-ха эсир, арҫынсем, ҫав тери ӑссӑр — вилӗмрен виҫӗ утӑмра пулса курнӑ ӗнтӗ темелле, ҫук, ҫапах тӳсеймест, типӗ апатран какай патнелле туртӑнать…

— Раз больной, то и лежи, нечего шариться где не след, наставительно сказала она, тая улыбку на губах, готовая прыснуть от смеха, — и чего вы, мужики, такие неуемные — уж, кажись, от смерти в трех шагах побывал, ан нет, все ему неймется, с постного на скоромное тянет…

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей Нюшкӑ ҫумнелле шуса аннӑҫемӗн ӑна ҫурӑмӗнчен ывӑҫ тупанӗпе ачашларӗ, унтан аллине унӑн чӗтренсе тӑракан тулли кӑкӑрӗ ҫине хучӗ, анчах Нюшкӑ ҫӳхе куҫ харшисене сӑмса кӑкӗ патнелле туртӑнтарчӗ те Аникей аллине, вӑл темскерле чӗрӗ мар япала пулнӑ пӗк, кӑкӑрӗ ҫинчен илсе пӑрахрӗ.

Он гладил Нюшку ладонью по спине, все ближе сползая к ней, потом опустил руку на ее полную дрожкую грудь, но Нюшка строго спела к переносью топкие брови, убрала руку, словно это была по рука, а что-то неживое.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нюшкӑ ҫапла турӗ те — алӑка ҫаклатрӗ, симӗс пӑнчӑллӑ-пӑнчӑллӑ хура тутӑрне салтса, йӗтӗн пек хумлӑ-хумлӑ ҫӳҫне хулпуҫҫисем тӑрӑх сапаларӗ, кравать хӗррине ларчӗ те, пӗҫҫисемпе тӗксе, Аникее стена патнелле шутарчӗ.

Нюшка так и сделала — закрыла дверь на крючок, развязала темный в синюю горошину платок, пустив по плечам волнистые льняные волосы, села на край кровати и, двигая бедрами, оттеснила Аникея к стене.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шалымов хӑйӗн портфельне йӑтса тухса кайрӗ, тепӗр икӗ минутран малти пӳлӗме Нюшкӑ сумлӑн кӗрсе тӑчӗ.

Шалимов забрал свой портфель и тоже удалился, а минуты через две в горенку степенно вошла Нюшка.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нюшкӑ пуш алпа чупса килмест.

Нюшка с пустыми руками не прибежит.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нюшкӑ сан пата кӗресшӗн, — терӗ вӑл, куҫне хӗссе.

— Нютка к тебе рвется, — подмигивая, сказал он.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Эсӗ, Нюшкӑ, хӑвӑрт пул — чупса ҫаврӑн кирлӗ ҫӗре…

А ты, Нюшка, навостряй лыжи — обежишь кого надо…

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Юрӗ, Нюшкӑ, пӗтер хӑвӑн юмӑҫна-пуҫна!

Ладно, Нюшка, кончай свою барахолку!

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Чӗрӳнте мӗн сан? — терӗ Нюшкӑ юрланӑ пек, картсене чӑвӑшлаттарса.

— Что на сердце у тебя? — шелестя картами, говорила нараспев Нюшка.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ан калаҫ, — Нюшкӑ аллине сулчӗ.

— Не скажи, — Нюшка отмахнулась.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шухӑша кайнӑ Аникее чӑрмантармасӑр, Нюшкӑ хӗвӗнчен карт кулати туртса кӑларчӗ те шурӑ ҫи витти ҫине сарса хума пуҫларӗ.

Нюшка вынула из-за пазухи колоду карт и стала раскладывать их на белой скатерти.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, вӑт! — пуҫне мӑнаҫлӑн ывӑтрӗ Нюшкӑ.

— Ну дык! — горделиво вскинула голову Нюшка.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Паян-ыран хӗл персе ҫитет, анчах вутӑ никамӑн та ҫукпа пӗрех, теҫҫӗ, — хӑвӑрт пакӑлтатрӗ Нюшкӑ.

— Болтают, мол, зима нынче-завтра, а дров почти ни у кого нету, — тараторила Нюшка.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Пурне те астума та ҫук, — терӗ Нюшкӑ.

— Всего и не упомнишь, — сказала Нюшка.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нюшкӑ пӗр самантрах йӑлт улшӑнчӗ, тутисем ҫинчи кулли ҫухалчӗ, куҫӗсем тӗтреленнӗ пек пулчӗҫ.

Нюшка мгновенно преобразилась, улыбка пропала с ее губ, глаза как бы затуманились.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нюшкӑ хӗрхенсе ассӑн сывласа илчӗ.

Нюшка сочувственно вздохнула.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫапах та, Аникей, арӑмунтан хӑратӑн эсӗ, — терӗ Нюшкӑ, хӑй савӑннине пытармасӑр.

— А все же ты, Аникей, жены боишься, — не скрывая своего торжества, сказала Нюшка.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Нимех те мар, эсӗ уншӑн пӗтместӗн вӗт, Нюшкӑ вара мана тепӗр чух ай-ӑй епле пулӑшать — кашни ун пек пулӑшсан!

— Ничего, с тебя не убудет, а Нюшка меня иной раз так выручает — дай бог каждому!

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Паллах! — килӗшрӗ Нюшкӑ.

— Знамо! — согласилась Нюшка.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех