Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫакна илтсен, манӑн, савӑннипе, куҫҫулӗм юхса тухрӗ.

Я, помню, что была сильно растрогана этим.

«Ан кулян, анне» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Ҫапах та йӗме чарӑнмарӑм, куҫҫулӗм хам туйӑм-сисӗмлӗ пулнине палӑртать текен шухӑш мана ыррӑн туйӑнчӗ, кӑмӑлӑма пусарчӗ.

Я продолжал плакать, и мысль, что слезы мои доказывают мою чувствительность, доставляла мне удовольствие и отраду.

XIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Манӑн куҫҫулӗм юхать.

Меня душили слёзы.

Эпир — совет ҫыннисем // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 127–144 с.

Хамӑн куҫҫулӗм те, кӑшкӑрнӑшӑн вӑтаннӑ туйӑмлӑх та мана тӑна кӗртрӗ.

Стыд за свои слезы, за крик привел меня в чувство.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Йӑр-р юхать куҫҫулӗм пит ҫӑмарти тӑрӑх.

По моим щекам потекли слёзы.

Симӗс тус // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 3–8 с.

Куҫҫулӗм тухса кайрӗ, ҫул ҫинчех ӑна эп ҫывӑх тӑван пек ыталаса илтӗм.

Я не удержался от слез и посреди дороги обнял его, как родного брата.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эпӗ йӗретӗп те куҫҫулӗм тӳрех унӑн хӗвелпе пиҫӗхсе хӑйпӑнкаланӑ сӑмси ҫине тумлать.

Я плачу, и слёзы падают прямо на его загорелый, облупившийся нос.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗскӗн хӗрӗн аллине тытрӑм та ӑна чуптурӑм, алли ҫине куҫҫулӗм тумланса анчӗ.

Я взял руку бедной девушки и поцеловал ее, орошая слезами.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк. Уйӑрӑлни // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

12. Эхер те эсӗ мана: «ман куҫҫулӗм ҫӗр куҫҫулӗ пек мар, мӗншӗн тесессӗн эпӗ хамӑн варта хурланса йӑтса ҫӳренӗ, асапланса ҫуратнӑ чуна ҫухатрӑм, 13. ҫӗрӗн вара йӗрки ҫапла: ун ҫинче хальхи йыш ҫухалать те, ҫавӑн чухлех ҫӗнӗ йыш килсе тӑрать» тесессӗн, 14. калӑп сана: эсӗ асапланса ҫуратнӑ пекех, ҫӗр те хӑйне Пултаракана хӑйӗн ҫимӗҫне — этеме — асаппа парать.

12. Если ты скажешь мне: «плач мой не подобен плачу земли, ибо я лишилась плода чрева моего, который я носила с печалью и родила с болезнью; 13. а земля - по свойству земли; на ней настоящее множество как отходит, так и приходит»: 14. и я скажу тебе, что как ты с трудом родила, так и земля дает плод свой человеку, который от начала возделывает ее.

3 Езд 10 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

49-50. Вӗҫӗмсӗр куҫҫулӗм юхать, чарӑнмасть: Ҫӳлхуҫа пирӗн ҫине тӳперен хӗрхенсе пӑхиччен ҫӑмӑллӑх килмӗ.

49. Око мое изливается и не перестает, ибо нет облегчения, 50. доколе не призрит и не увидит Господь с небес.

Хӳх 3 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Манӑн куҫҫулӗм Турӑ умне тӑкӑнать.

К Богу слезит око мое.

Иов 16 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.