Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Государь (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Кӑтартма юрать те, государь, анчах вӑл сан умна тӑрса тухаймасть.

— Изволь, государь; только девка-то не сможет встать и прийти к твоей милости.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

«Ҫамрӑк-и-ха вӑл?» — Ҫамрӑк, государь.

«А молода твоя племянница?» — Молода, государь.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ вара пуҫ тайса: — Ман йӑмӑкӑн хӗрӗ вӑл, государь, иккӗмӗш эрне ӗнтӗ чирлӗ выртать, тетӗп.

Я вору в пояс: — Племянница моя, государь; захворала, лежит, вот уж другая неделя.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Эсӗ пирӗн государь мар, — терӗ Иван Игнатьич, хӑй капитанӗн сӑмаххисене асра тытса, — эсӗ, дядюшка, вӑрӑ тата самозванец!

— Ты нам не государь, — отвечал Иван Игнатьич, повторяя слова своего капитана, — ты, дядюшка, вор и самозванец!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Комендант, суранланнипе халран кайнӑскер, юлашки вӑйне пухрӗ те ҫирӗп сасӑпа: — Эсӗ маншӑн государь мар, эсӗ вӑрӑ та ултавҫӑ, илтетне! — тесе хучӗ.

Комендант, изнемогая от раны, собрал последние силы и отвечал твердым голосом: — Ты мне не государь, ты вор и самозванец, слышь ты!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Сасартӑк, тыткӑна илнисене государь плошадьре кӗтет тата присяга йышӑнать, тесе кӑшкӑрса пӗлтерчӗҫ.

Вдруг закричали в толпе, что государь на площади ожидает пленных и принимает присягу.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

«Ан перӗр, государь патне тухӑр. Государь кунта!» — тесе кӑшкӑраҫҫӗ сутӑннӑ ҫынсем.

Изменники кричали: «Не стреляйте; выходите вон к государю. Государь здесь!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Государь Андрей Петрович, ырӑ кӑмӑллӑ аттемӗр!

Государь Андрей Петрович, отец наш милостивый!

Пиллӗкмӗш сыпӑк. Юрату // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ырӑ кӑмӑллӑ С. Н. государь.

Милостливый государь С. Н.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫавӑнти «Юратнӑ юлташӑм», «Ырӑ кӑмӑллӑ А. государь» тенӗ сӑмахсенче темскер пытанса тӑнӑ пек туйӑнатчӗ пирӗншӗн.

Что—то таинственное было в этих обращениях: «Любезный друг» или «Милостивый государь А.Ф.».

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Ырӑ кӑмӑллӑ государь Андрей Карлович, ваше превосходительствӑна эпӗ шанатӑп»…

— Милостивый государь Андрей Карлович, надеюсь, что ваше превосходительство…

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Милостивӑй государь, эпӗ мӗн те пулин калатӑп пулсан, эпӗ ӑна шухӑшласа калатӑп, ҫавӑнпа тепӗр хут каласа пама та хатӗр…

— Милостивый государь, когда я что говорю, так я это думаю и готов повторить…

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ан хӑрӑр, государь ырӑ кӑмӑллӑ, эпӗ хута кӗме ыйтӑп.

Не бойтесь, государь милостив, я буду просить его.

V сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Аттемӗр эсӗ пирӗн, — тесе кӑшкӑраҫҫӗ весем, унӑн аллине чуптуса, — санран пуҫне пире урӑххи кирлӗ мар; хуш, государь, сучӗпе мӗн тумаллине эпир пӗлӗпӗр.

– Отец ты наш, – кричали они, целуя ему руки, – не хотим другого барина, кроме тебя, прикажи, осударь, с судом мы управимся.

V сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хурав парас вырӑнне ӑна виҫӗ кӗтессӗн хутланӑ ҫыру тыттараҫҫӗ; Кирила Петрович хӑй писарьне ҫырӑва сасӑпа вулама хушать те ҫак сӑмахсене илтет: Ырӑ кӑмӑллӑ государь!

Вместо ответа ему подали письмо, сложенное треугольником; Кирила Петрович приказал своему писарю читать его вслух и услышал следующее. «Государь мой премилостивый.

I сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех