Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ариша (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Ну, ҫитет, ҫитет, Ариша! чарӑн, — калаҫма пуҫларӗ вӑл, ларчӑк ҫинче ларакан мужик пӑрӑнса ларнӑ хушӑра тӑрантас патӗнче хускалмасӑр тӑракан Аркадипе куҫа-куҫӑн пӑхса илнӗ хыҫҫӑн: — ку пачах кирлӗ мар! тархасшӑн чарӑн.
— Ну, полно, полно, Ариша! перестань, — заговорил он, поменявшись взглядом с Аркадием, который стоял неподвижно у тарантаса, между тем как мужик на козлах даже отвернулся: — это совсем не нужно! пожалуйста, перестань.

XX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ӑна Ариша аппа пӑхса ӳстерет.
За ней ухаживает тетя Ариша.

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан крыльца ҫинче тӑсланкӑ обер-лейтенант курӑнчӗ, вӑл шинельпе, ҫухине тӑратнӑ, аллисенче Ариша аппан алсисем, вӗсене эп, хӗрлӗ йӑрӑмӗсем тӑрӑх, тӳрех палларӑм.
Потом на крыльце появился длинный обер-лейтенант в шинели с поднятым воротником; на руках у него были варежки тети Ариши, я их сразу узнала по красным полоскам.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӗҫме-ҫиме тӗлӗшпе пирӗн халь калама ҫук начар — пӗртен-пӗр шӑннӑ ҫӗрулми, вӑл та пулин Ариша аппан кӗскелсех пырать.
А у нас было очень плохо с едой — одна мерзлая картошка, небольшой запас которой еще сохранился у тети Ариши.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вара эпир вӑл хутсене Ариша аппа патӗнче кӑмакана пӑрахатпӑр.
Ну, а мы сожжем их у себя, в печке у тети Ариши.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗр ирхине Игорь, урамран таврӑнса, пирӗн хамӑрӑн пӗчӗк кантӑка кивӗ хаҫатпа асӑрхавлӑн карчӗ (Ариша аппан шалӗ тек ҫук ӗнтӗ, ӑна обер-лейтенант деньщикӗ кашне вырӑнне ҫыхса ҫӳрет), мана, тем калас пек, хӑй патне кӑчӑк туртса илчӗ, унтан, кӗтмен ҫӗртен, арки айӗнчен ҫырнӑ хут кӑларчӗ.
Утром Игорь, придя с улицы, прикрыл наше маленькое окошко старой газетой (шаль тети Ариши уже носил вместо кашне денщик обер-лейтенанта), таинственно отозвал меня в сторонку и вдруг вынул из-под полы бумажку.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗрре Ариша аппа, унта темӗн ҫӑмӑлпа кӗрсе тухнӑ та, йӑлт хӗремесленсе кайса, киле таврӑнчӗ.
За чем-то заходившая туда тетя Ариша вернулась, вся багровая от возмущения.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпир Ариша аппапа пурӑннӑ тирпейлӗ хурал пӳртӗнче халӗ кунӗн-ҫӗрӗн урмӑш кулу, аскӑн ахӑлтату тӑрать.
А из чистенькой сторожки, где мы жили прежде у тети Ариши, доносился грубый хохот.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан вӑл, пусӑ тараси пек малалла ӳпӗнчӗ те икӗ ҫӑм алсана икӗ аллипе хуллен ярса тытрӗ, туртса илчӗ, нимӗн шарламасӑр тӑхӑнса ячӗ, аллисене саркаласа тиркевлӗн пӑхкаларӗ, вара ҫаврӑнчӗ те, Ариша аппа енне эххӗм те тумасӑр, киле кӗрех кайрӗ.
Потом он согнулся, словно переломился, осторожно, двумя пальцами обеих рук, ухватил вязаные варежки, стащил их с тети Ариши, молча надел себе на руки, отставил их чуть в сторону, осмотрел критически и, не глядя на старуху, вернулся в дом.