Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Анохина (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Е эпӗ Анохина та тахҫан, тепӗр ҫынна, ман чӗрене сурса хӑварнӑскере, ӑнланман пекех ӑнланмастӑп.

Или я не разбираюсь в Анохине, так же как в свое время не разобралась в другом человеке, который наплевал мне в душу.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шухӑшласа утнипе Ксени Анохина чутах асӑрхамасӑр ирттерсе яратчӗ.

Задумавшись, Ксения чуть не упустила Анохина.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохина пурте — Лизӑ пӳрнисене мӗнле хуҫкаланисем те, тутисем ҫинчен кайма пӗлмен, тем каласшӑн пулнӑ кулли те кӑмӑла каймарӗ, анчах вӑл ун хӑтланӑвӗсене тӳсӗмлӗн чӑтрӗ, хыпӑнса ӳксе, унран харкашусӑр мӗнле уйрӑлма пулать-ши тесе шухӑшларӗ.

Все вызывало в Анохине внутренний протест — и ее жесты, и не сходившая с губ двусмысленная усмешка, но он терпеливо сносил ее выходки, лихорадочно думая о том, как бы освободиться от нее без скандала.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑйӑлтатса кулса ячӗ, унӑн ҫак куллипе сӑмахӗсене илтсен, Анохина лайӑх мар пулса кайрӗ.

Она хрипло рассмеялась, и этот смех и слова ее покоробили Анохина.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коробинӑн ыттисем пачах пӗлмен пӗр-пӗр ӗҫе сивлес йӑла пулнӑ, ҫак йӑла Анохина яланах тарӑхтарнӑ.

Эта манера Коробина осуждать то, о чем другие еще не имели никакого понятия, всегда раздражала Анохина.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӑл питӗ кӑшкӑрашрӗ те, эпӗ хам ята та манса кайрӑм ун чухне, — хуравларӗ Варенькӑ, Анохина хулпуҫҫинчен тӗртсе, — кӗр, кӗр, тен, пӗр сана ҫеҫ кӗтеҫҫӗ пуль унта!

— Он так кричал, что я просто забыла, как меня зовут, — ответила Варенька и толкнула Анохина в плечо, — иди, иди, там, может быть, одного тебя и не хватает!

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫакӑнсӑр пуҫне тата, пӗрлешме питех васкатман тепӗр пысӑк сӑлтав та пур: Анохина хваттер пама пулнӑ ҫӗнӗ ҫурта тепӗр икӗ эрнерен туса пӗтереҫҫӗ иккен, ҫапла вӗсем, туя унта ирттерсе, пӗр харӑсах икӗ савӑнӑҫа паллӑ тума пултараҫҫӗ.

Была и еще причина, заставлявшая его не настаивать: новый дом, где ему обещали дать квартиру, через неделю-другую заканчивали отделывать, и они могли сыграть свадьбу там, сразу отметив два радостных события.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗрин ҫинчен теприн ҫине куҫа-куҫа, хӑй мӗншӗн пӑлханса кайни ҫинчен астумасӑр персе ярасран хӑранӑ пек, Ксени Анохина Пробатовпа тӗл пулни ҫинчен такӑна-такӑна каласа кӑтартрӗ.

Перескакивая с одного на другое, Ксения сбивчиво, словно все время опасаясь проговориться о том главном, что вывело ее из себя, рассказала Анохину о встрече с Пробатовым.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Халӗ ӗнтӗ вӑл Анохина тӳрех куҫран пӑхса калама пултарчӗ.

Она уже могла говорить, открыто глядя ему в глаза.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксенин туйӑмӗсем Иннокентий Анохина юратнинчен ытларах ӑна чунтан хисепленине, ӑна хӑнӑхнине палӑртнӑ темелле.

Чувство Ксении к Иннокентию Анохину походило больше на глубокую признательность и привычку, чем на любовь.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Епле айван вӑл ҫын тени хӑйӗн пек мар курӑнас тенӗ чухне, — шухӑшларӗ Вершинин, Анохина сивлессинчен ытларах хӗрхенсе.

«До чего же глупеет человек, когда изменяет самому себе, — не столько осуждая, сколько жалея Анохина, подумал Вершинин.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ агитаципе пропагандӑ пайӗн заведующийӗ Иннокентий Павлович Анохина уйрӑмах йӳпсӗнме ыйтнӑ ҫеҫ пулӑттӑм.

— Я бы только просил обратить особое внимание на Иннокентия Павловича Анохина, заведующего отделом агитации и пропаганды.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех