Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Анохин (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ксени, эсӗ ӳссе ҫитӗннӗ, хӑв пуҫупа шухӑшлама пултаракан ҫын! — терӗ Анохин, хулпуҫҫийӗсене сиктерсе.

— Ксения, ты же взрослый и самостоятельный человек, — пожав плечами, проговорил Анохин.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ман сана хамшӑн савӑнтарас килет! — терӗ Анохин, ӗнсе хыҫне вӗрин сывласа.

— Я хочу, чтобы ты гордилась мной! — знобко и жарко дыша ей в затылок, говорил Анохин.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кутекленсе йӑтса пыриччен ӑна чакарсарах хаклани луччӑ, — ӑнлантарчӗ Анохин, Ксени ҫапла шутланӑшӑн нимӗн чухлӗ те кӳренмесӗр.

Лучше их немного недооценивать, чем брать ношу не по плечам, — нисколько не обидевшись на подозрение Ксении, пояснил Анохин.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иннокентий, Ксенин шухӑш-туйӑмне сиссе пулас, ӑна хӑйӗн ытамӗнчен ячӗ те, Ксени, арпашӑннӑ ҫӳҫ-пуҫне тӳрлеткелесе, чӳрече патне кайса тӑчӗ, ҫурӑмӗ хыҫӗнче Анохин хӑвӑрт-хӑвӑрт сывланине илтрӗ, вӑл калаҫма пуҫласса кӗтрӗ: ӑна хӑйне калаҫма пуҫлама темшӗн намӑс пулчӗ…

Видимо угадав ее состояние, Иннокентий наконец отпустил ее, и Ксения, поправляя растрепанные волосы, отошла к окну, она слышала за спиной прерывистое дыхание Анохина и ждала, когда он заговорит, начать говорить первой ей почему-то было стыдно…

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коридор вӗҫне ҫитсен, Анохин аллипе сулчӗ те, Ксени ун патнелле ыткӑнчӗ.

Дойдя до конца коридора, Анохин помахал ей рукой, и Ксения рванулась к нему.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тӑр-ха! — чарчӗ ӑна Анохин.

— Постой! — остановил ее Анохин.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хумханнипе Анохин та хумханса кайрӗ, анчах Ксени хӑй лӑпланнӑҫем лӑпланса пычӗ.

Анохину передавалось ее волнение, а Ксения становилась все спокойнее и ровнее.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗррехинче ҫапла, вӑл ахӑлтатса кулса кӗрт ӑшӗнчен йӑраланса тухнӑ чухне, Анохин ӑна йӗлтӗр ҫине тӑма пулӑшнӑ, унтан хӗрелсе, ӗшенсе кайнӑскерне сасартӑк ытамласа илнӗ, унӑн кулакан тутисене хӑйӗн тутисемпе хупланӑ.

На одной из прогулок, когда она, хохоча, с трудом выбиралась из сугроба, Анохин помог ей встать на лыжи и вдруг обнял ее, раскрасневшуюся, усталую, и закрыл губами смеющийся рот.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах малтанхи тӗл пулурах хӑйне Анохин нимӗн те пулман пек тыткаланӑ та, Ксени лӑпланнӑ.

Однако при первой же встрече он держал себя так, как будто ничего не случилось, и Ксения успокоилась.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени хӑйне унпа ҫителӗклӗ таран хытӑ тытманшӑн айӑпланӑ, Анохин ҫине тӑрсах ҫулӑхасран, хӑй юратни ҫинчен каласа, тупа туса йӑлӑхтарасран хӑранӑ.

Она винила себя в том, что держалась с ним недостаточно строго, боялась, что Анохин станет настойчив, навязчив, будет докучать своими объяснениями и клятвами.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коридор вӗҫӗнче алӑк халтлатнӑ, Анохин урӑх пӗр сӑмах та чӗнмен, ҫаврӑннӑ та Ксени патӗнчен кайнӑ.

В конце коридора хлопнула дверь, и Анохин, не сказав больше ни слова, повернулся и пошел от нее.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохин вӑрӑм та пушӑ коридора куҫ хӳрипе пӑхса илнӗ.

Анохин мельком оглянулся по сторонам длинного пустого коридора.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗр тӑватӑ ҫул каялла, шӑпах Ксени кунта килес умӗн, Анохин Ксени тантӑшне, унпа шкулта пӗрле вӗреннӗ Лизӑна хытах юратса пӑрахнӑ, тен, вӑл хӑйӗн пурнӑҫне унпа пӗрлештернӗччӗ те пулӗ, анчах Лизӑ, янтӑ колхоз пуянлӑхне ӑмсанса, суд тенкелӗ ҫине лекнӗ.

Что года четыре тому назад, перед самым ее приездом сюда, Анохин сильно увлекся ее бывшей школьной подругой Лизой и, возможно, связал бы с нею свою жизнь, да Лиза в чем-то проштрафилась и попала на скамью подсудимых.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохин хӑйне пуринпе те пӗр пек тыткаланӑ, яланах лайӑх йышӑннӑ, ӑшӑ кӑмӑллӑн калаҫнӑ, Ксение райкомра ӗҫлекен ытти хӗрарӑмсенчен нимӗнпе те уйӑрман.

Он со всеми был ровен, неизменно внимателен, никогда ничем не выделял ее среди других женщин, сотрудников райкома.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохин ун ҫине тӳрех юлташла пӑхнӑ, ӗҫре туслӑ канашсем панӑ, Ксени унран хӑш-пӗр арҫынсем питӗ юратакан килӗшӳсӗр шӳтлӗ сӑмахсем те, анекдотсем те илтмен, вӑл пулӑшма тӑрӑшнине тав туса йышӑннӑ.

Он сразу стал относиться к ней как к товарищу, давал дружеские советы по работе, она не слышала от него ни пошлых шуток, ни анекдотов, на которые так охочи некоторые мужчины, а его покровительство воспринимала с благодарностью.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, ӗнер мар, виҫӗм кун Анохин унпа пӗрле ашшӗне шырама каясшӑн пулнине аса илсе, йӑл кулчӗ.

Она улыбнулась, вспомнив, как Анохин позавчера хотел отправиться вместе с нею на поиски отца.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кӑнтӑр апачӗ умӗн, — хӑйӗн аллисене сӑнаса пӑхса, салхуллӑн каларӗ Анохин малалла, — эпир парткабинет заведующийӗпе хулана тухрӑмӑр, лозунг-плакатсемпе, стендсемпе агитацилес ӗҫ мӗнле пынине пӑхрӑмӑр…

— Перед самым обедом, — уже несколько уныло и монотонно рассказывал Анохин, разглядывая свои руки, — мы с заведующей парткабинетом прошлись по городу, посмотрели, как обстоит дело с наглядной агитацией…

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗнле калас, — Анохин аптраса тӑчӗ.

— Видите ли… — Анохин замялся.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Пысӑк ӗҫ ҫинчен сӑмах пынӑ чух: тӗрӗссине кӑнттамрах калани ун ҫинчен шарламаннинчен лайӑхрах, тесе вӗрентнӗ Владимир Ильич, — терӗ Пробатов, тавлашӑва тараса ҫинче шайлаштарнӑ пек, каллех Анохин еннелле ҫаврӑнса.

— Владимир Ильич говорил, что лучше неудачно сказать правду, чем умолчать о ней, если дело серьезное, — как бы уравнивая на весах чашу спора, сказал Пробатов и опять повернулся к Анохину.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохин, обком секретарьне мӗнлерех каласан лайӑххине пӗлмесӗр, хӑйне каллех лайӑх мар пулнӑ пек туйса илчӗ.

— Анохин, видимо, снова почувствовал себя неловко, неуверенный в том, насколько он может быть откровенным с секретарем обкома.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех