Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Аннесем (тĕпĕ: анне) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аннесем вӗсем яланах ҫапла.

— Они, матери, всегда такие.

IV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Юратнӑ хӗрарӑмсем, хаклӑ аннесем тата асаннесемпе кукамайсем!

Милые женщины, дорогие мамы и бабушки!

Михаил Игнатьев Анне кунӗ ячӗпе саламлани (2019) // Михаил Игнатьев. https://cap.ru/news/2019/11/23/glava-chu ... yaet-s-dne

Пирӗн спектакле курма ваттисем, аттесемпе аннесем пухӑнчӗҫ.

На спектакль пришли деды, отцы и матери.

6. Ялти ҫӗнӗ пурнӑҫ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Пирӗн аннесем чирлӗ Васька патне ҫӳрерӗҫ, анчах пире, вӗт-шаксене, унта темшӗн кӗртмеҫҫӗ.

Наши матери навещали больного Васю, а нас, ребятишек, почему-то не пускали.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Пирӗн аттесемпе аннесем пури вара? — терӗ тӗксӗмленнӗ сӑнлӑ Брезовир.

— Разве есть у нас теперь отцы и матери? — мрачно ответил Брезовир, лицо которого потемнело и приобрело страшное выражение.

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Ун пек пулма сунса ӳстермен пире аннесем.

Не для этого они нас растили.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пирӗн аннесем туслӑ пулнӑ.

Наши матери были друзьями.

IV // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Аннесем вӗсем пурте хӑш енчен те пулин пӗр евӗрлӗ пуль, — терӗ кӑмӑллӑн Мария Александровна.

— Наверно, все мамы чем-то похожи друг на друга, — ласково отозвалась Мария Александровна.

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Аннесем патне — терӗ Мазин татӑклӑн.

К маме, — решительно ответил Мазин.

57 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Юханшывӑн анат вӗҫӗнче эпӗ, пирӗн аннесем хамӑра пӗчӗккӗ чухне юрласа ҫывратнӑ евӗрлӗ, пӗр хӗрарӑм финсен сӑпка юррине хурлӑхлӑ сасӑпа юрланине илтрӗм.

Но вскоре я услышал внизу по реке женский голос, напевавший заунывную финскую колыбельную песню, такую, какой убаюкивали нас наши матери в раннем детстве.

Улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

— Пӑрӑнӑр, хӗрарӑмсем, пӑрӑнӑр, пирӗн аннесем.

 — Отойдите, женщины, отойдите, матери наши.

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Кӑкӑр парса ӳстернӗ аннесем.

Нас вскормили русские матери.

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Садиков капитан унта темӗн ятлаҫать, команда пӗтӗмпех ӗҫлеме тытӑнчӗ, сехрисем хӑпнӑ аннесем те темӗн кӑшкӑрашрӗҫ.

Там ругался капитан Садиков, отчаянно суетилась команда и что-то кричали две испуганные мамы.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Унта аннесем пӗтӗмпех каласа кӑтартнӑ пуль ӗнтӗ.

Наверное, мамы объяснили там, в чем дело.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Пирӗн аннесем малтан кулмасӑрах итлерӗҫ, унтан кулма тытӑнчӗҫ.

Мамы наши сначала слушали серьезно, а потом стали смеяться.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Пуҫтармалла та… аннесем патне тухса каймалла, — пӑшӑлтатнӑ пек каларӗ Миша та.

— Вещи… и — к мамам, — почти прошептал Миша.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

— Япаласене пуҫтармалла та… аннесем патне каймалла, — шӑппӑн каласа хучӗ Слава.

— Собрать вещи… и ехать к мамам, — тихо сказал Слава.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Шкултан ансан та унтан-кунтан апатланкаланӑ хыҫҫӑн сӑрт енне чупаттӑмӑр, аннесем вара пӳрт умӗнче ятлаҫса юлатчӗҫ.

Как только приходили с школы, быстро перекусив что-то, сразу бежали в сторону гору, а родители около дома стояли и ругали нас.

Туслӑх ҫирӗпленсе пырать // Владимир ИЛЬИН. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 8 стр.

Ачасене илетӗп те аннесем патне каятӑп.

Заберу детей и уйду к своим.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем ун умӗнче хапхине уҫнӑ та ӑна хуларан кӑларса янӑ, вара вӑл хӑй ывӑлӗ пирки юхтарнӑ юнпа шӑвӑннӑ тӑван ҫӗр тӑрӑх утса кайнине стена ҫинчен вӑрахчен пӑхса тӑнӑ: вӑл ҫав ҫӗр ҫинчен урине аран-аран илсе, ерипен утса пынӑ, хулана сыхласа вилнисем умӗнчен пуҫ тайса иртнӗ, хуҫӑк хӗҫпӑшалсене, тӗренсе, урипе тапса хӑварнӑ — пӗр пӗрин ҫине тапӑнма кирлӗ хӗҫпӑшала аннесем кураймаҫҫӗ, вӗсем пурнӑҫа сыхлама кирлине кӑна сума сӑваҫҫӗ.

Они открыли ворота пред нею, выпустили ее из города и долго смотрели со стены, как она шла по родной земле, густо насыщенной кровью, пролитой ее сыном: шла она медленно, с великим трудом отрывая ноги от этой земли, кланяясь трупам защитников города, брезгливо отталкивая ногою поломанное оружие, — матери ненавидят оружие нападения, признавая только то, которым защищается жизнь.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех