Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Аниҫҫе (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ахалех ухмахлантӑм эпӗ, Аниҫҫе, — пӗлтерчӗ вӑл хуллен.

— Зря я с ума сходил, Аниска, — тихо признался он.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе кунӗпех унсӑр ирттернӗ те, ҫавӑнпа унӑн упӑшкине ачасем ҫинчен, килти ӗҫсем ҫинчен, хӑйӗн шухӑшӗсем ҫинчен каласа памалли пулнах ӗнтӗ.

Она целый день пробыла без него, ей было что порассказать о ребятишках, о домашних делах, обо всем, что она думала сама.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе калаҫрӗ те калаҫрӗ, вара Егор, шӑнса кӳтнӗ хыҫҫӑн ӑшӑнса ҫитнӗ пек, ун еннелле пуҫне сулма пуҫларӗ.

А Анисья все говорила и говорила, пока он, словно отходя после лютого холода, не начал ей кивать.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Егор Аниҫҫе сӑмахне питех хӑлхана чикмерӗ, шӳрпе сыпа-сыпа, хӑйӗннех шухӑшларӗ.

Егор почти не вслушивался в голос Анисьи, думал о своем, черпал ложкой щи.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе упӑшкине питрен пӑхсанах пурне те ӑнланса илчӗ, анчах унран нимӗн ҫинчен те ыйтмарӗ — пуҫӗнчи ҫӗлӗкӗпе шӳсе кайнӑ кӑҫаттисене хыврӗ, унтан ҫӑкӑр касса хучӗ те кӑмакаран чукун кӑларчӗ.

Она все поняла, взглянув в лицо мужа, но ни о чем его не спрашивала — сняла с него шапку, стянула разбухшие валенки, нарезала хлеба, достала из печки чугунок.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шаккасан, вӑл таврӑнасса алӑк патенчех кӗтсе тӑнӑ пек, Аниҫҫе хӑвӑрт уҫрӗ.

Анисья на стук быстро открыла, словно все время стояла за дверью и ждала его возвращения.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Хӑп-ха эсӗ вӗсенчен, Егор! — йынӑшса ячӗ Аниҫҫе упӑшкин хулпуҫҫийӗсенчен тытса.

— Да отцепись ты от них, Егор! — Анисья застонала, повисая на руках мужа.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе ӑна уҫӑлса кайнӑ кӗрӗк пиншакӗнчен ҫатӑртаттарса тытрӗ те, нимӗн те ӑнланмасӑр, ыйтрӗ:

Анисья цепко схватила его за распахнутые полы полушубка, и ничего не понимая, просила:

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе! — кӑшкӑрчӗ вӑл хӑйӑлтатса, арӑмне куричченех, хӑй, йывӑррӑн сывласа, алӑк янаххинчен ярса тытрӗ.

— Анисья! — хрипло закричал он, еще не видя жены, и, тяжело дыша, схватился за косяк.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нимӗн тума пӗлменнипе вӑл Аниҫҫе ҫул ҫине парса янӑ апата пӗтӗмпех ҫирӗ, суханне те чӑмласа ячӗ, ҫӑварне йӳҫенке тутӑ ҫапрӗ.

От нечего делать он съел все, что Анисья дала в дорогу, даже изжевал луковицу, от нее во рту горчило.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе пӳрте хӑвӑрт кӗрсе тухрӗ, Егора аллине сумкӑ тыттарчӗ, унта вӑл пурне те пӑртакшар чикнӗ иккен — ҫӑкӑрне те, пиҫнӗ ҫӗр улмине те, суханне те, тӑварланӑ хӑярне те.

Анисья обернулась быстро, сунула в руки Егора сумку о едой, куда напихала всего понемногу — и хлеба, и вареной картошки, и луковицу, и соленых огурцов.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫамрӑкраххисем ҫук-и вара унта кайма? — кӑшкӑрса ячӗ Аниҫҫе.

— А помоложе-то сослать некого, что ль? — закричала Анисья.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Урама Аниҫҫе сиксе тухрӗ — тӑрмаланчӑк ҫӳҫлӗ, кӑҫаттине чӑлхасӑрах тӑхӑнса янӑ, пичӗ хӗп-хӗрлӗ кӑмака умӗнче аппаланнӑ пулмалла.

На стук выбежала Анисья, простоволосая, в валенках на босу ногу, с красным распаренным лицом — видно, от печки.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Айӑп ан тӑвӑр ӗнтӗ! — терӗ Аниҫҫе, хӑйӗн именчӗк йӑл куллипе тӗлӗнмелле хитреленсе кайса.

Уж вы не обессудьте! — сказала Анисья, удивительно хорошея от застенчивой своей улыбки.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗн эсӗ, Аниҫҫе!

— Будет тебе, Анисья!

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑранасса вӑл сӗтел ҫинче ҫап-ҫутӑ сӑмавар чашкӑрса ларнӑ чухне вӑранчӗ; хӑй ҫине ҫулӑм ҫути ӳкнӗ Аниҫҫе кӑмака умӗнче хыпаланать, хӗп-хӗрлӗ кӑвар ҫинче шурӑ икерчӗллӗ чашкӑракан хура ҫатмана кӗске аврипе вӑр-вар ҫавӑркалать.

Проснулся он, когда на столе уже шумел ярко начищенный самовар, а у печи, озаряемая отблесками пламени, суетилась Анисья, ловко поворачивала сковороду с пышными оладьями.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, мӗн вӑтанатӑр? — ачашшӑн ӳпкелесе ыйтрӗ те Аниҫҫе, пуҫне сӗлтсе, хӗрачана хӑй патне чӗнчӗ.

— Ну чего засовестились? — спросила Анисья и кивком поманила девочку к себе.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени хӑй ҫине ашшӗ, шӑм-шакки йывӑрланнине паҫӑрах сирсе янӑскер, пӗтӗм кӗлеткипе малалла ӳпӗнсе, вӑл кунта мӗн-мӗн каланинчен питӗ вӑтаннӑ пек пӑхнине те асӑрхамарӗ, Аниҫҫе: эпӗ те, Ксени, сан майлӑ тенӗ пек хавхалантарса пуҫне сулнине те курмарӗ, — Аниҫҫе, ырӑ кӑмӑллӑскер, Ксенине хӗрхенчӗ, упӑшкине вара тӑванпа тӑван пек пулманшӑн, хӑйсем патне килнӗ хӑнана кӳрентернӗшӗн кӑмӑлламарӗ.

Ксения не замечала, что отец, давно стряхнув с себя тяжелую усталость, весь подавшись вперед, смотрел на нее, словно стыдился всего, о чем она тут говорила, не видела, как участливо и ободряюще кивала ей Анисья, по доброте сердечной жалея племянницу и не одобряя мужа за то, что он поступал не по-родственному, обижая гостью в собственном доме.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Сас-хура пур, обком секретарӗ килет, тет, тен, тата аслӑраххи, — терӗ Аниҫҫе, пиччӗшӗ еннелле ӑшӑ кулӑпа ҫаврӑнса.

— Да слух прошел, будто секретарь обкома едет, не то кто поболе, — оборачиваясь улыбчивым лицом к брату, ответила Анисья.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе сӗтел хушшинче тавлашу лӑпланма пуҫланӑшӑн савӑнчӗ, вӑл хӗрарӑма ҫеҫ тивӗҫлӗ туйӑмпа калаҫӑва урӑххи ҫине куҫарма шӑп та шай лайӑх самант ҫитнине ӑнланчӗ.

Анисья была довольна, что спор за столом начал затихать, и со свойственной большинству женщин чуткостью поняла, что наступил самый подходящий момент перевести разговор на другое.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех