Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Аниҫҫе (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аниҫҫе ачисене чарса тӑмарӗ, вӗсем хӑвӑрт тумланчӗҫ те пӳртрен тӗпӗр-тӗпӗр тухса вӗҫтерчӗҫ.

И Анисья уже не удерживала детей — они быстро оделись и умчались.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Асра юлнӑ шавлӑ пуху хыҫҫӑн Аниҫҫе Черемшанкӑра вӗсем ҫине пурте урӑхларах пӑхнине асӑрхама пуҫларӗ.

После памятного бурного собрания Анисья стала примечать, что все в Черемшанке будто по-другому начали смотреть на них.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе Корней арӑмӗпе, Пелагейӑпа, питӗ туслӑ пулнӑ, ҫак вӑрҫӑра вӗсем иккӗшӗ те хӑйсен пӗрремӗш ачисене — аслӑ ывӑлӗсене ҫухатнӑ, пӗрле пулнӑ чухне вӗсене асӑнса ерипен йӗрсе илме пултарнӑ…

С женой Корнея, Пелагеей, у Анисьи были очень сердечные отношения, обе они потеряли в эту войну взрослых сыновей, своих, первенцев, и, сойдясь, вспоминая о них, могли тихонько поплакать…

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе кӳршӗри хӗрарӑмсемпе начар пурӑнман, анчах ҫапах та хӑвӑн ҫемьери пӗчӗк савӑнӑҫ е хуйхӑ ҫинчен ют ҫынсене каласа кӑтартаймастӑн вӗт.

С соседками Анисья жила неплохо, но все ж не станешь посвящать чужих людей в свои маленькие семейные горести и восторги.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах аллисем пушӑ мар пулин те, Аниҫҫе тӑванӗсене ӑшӗнче тахҫанах кӗтсе илчӗ ӗнтӗ.

Но как ни заняты были руки, Анисья в мыслях давно приветила родных.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе ӑна та ан пуҫсӑрлан тесе хытӑ вӗрентсе ячӗ, мӗн те пулин пулсан, Ксени патне района шӑнкӑртаттар — вӑл пурне те пӗлме тивӗҫ, терӗ.

Анисья строго наказала, чтобы он не куражился и в случае чего позвонил в район Ксении — она-то уж все должна знать.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Телейлӗ хӗвӗшӳре Аниҫҫе пӗрре пӗр ӗҫ, тепре тепӗр ӗҫ яра-яра тытрӗ, кӑвар туртма вӑхӑт мар-и тесе кӑмакине те пӗрмаях сӑнаса тӑчӗ, — Егор килмест-и, тесе сайра хутра чӳречерен те пӑхкаларӗ — вӑл тӑванӗсем хӑҫан таврӑннине пӗлме кайнӑ.

В счастливой суматохе Анисья хваталась то за одно, то за другое, беспрестанно следила за печкой — не пора ли загребать угли, изредка посматривала в окно — не идет ли Егор, который отправился разузнать, скоро ли приедут родные.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫаплах каларӗ-и? — терӗ Аниҫҫе, хӑй хӗрелсе кайрӗ, куҫӗсенче куҫҫуль курӑнчӗ, вӑл хӗрӗ патнелле пӗшкӗнчӗ те ӑна ҫамкинчен чуп турӗ.

— Так и сказала? — вспыхнув до слез, проговорила Анисья и, наклонясь к дочери, поцеловала ее в лоб.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе каллех ӗҫне пӑрахрӗ, хӗрӗ сӑвӑ каланине тимлесе те пусӑрӑнкӑллӑ итлерӗ, Аленкӑ каласа пӗтерсен, ун ҫине пӑхса ырӑ кӑмӑллӑн йӑл кулчӗ те ыйтрӗ:

Анисья снова перестала стряпать, слушала дочь сосредоточенно и серьезно, а когда Аленка кончила декламировать, благодарно улыбнулась ей и спросила:

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӗҫӗн ывӑлӗ лайӑх мар тунӑ пулин те, Аниҫҫе ӑна ятламарӗ, чӑтаймасӑр кулса ҫеҫ ячӗ.

И хотя то, что сделал младший сын, было нехорошо и надо бы выговорить ему за это, Анисья не вытерпела и рассмеялась.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тӳпелешменни вӑл лайӑх, ачам, — мухтарӗ Аниҫҫе.

— И хорошо, сынок, что не дрался, — похвалила Анисья.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, эсӗ мӗн вара? — ыйтрӗ Аниҫҫе, вӑхӑтлӑха ӗҫне пӑрахсах — кунпа вӑл хӗрне те, хӑйне те ытларах савӑнтарасшӑн пулчӗ.

— Ну и что же ты? — продлевая и свое и дочерино удовольствие, живо подхватила Анисья, даже оставив на время стряпню.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗншӗн лартса пачӗ-ха вӑл сана? — ыйтрӗ Аниҫҫе, хӗрелсе кайнӑ хӗрне таса куҫӗнчен пӑхса.

— Это за что же она тебе? — спросила Анисья, глядя на зардевшееся, с лучистыми глазами лицо дочери.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗҫленӗ май хуллен, ҫурма сасӑпа юрланинчен Аниҫҫе хӑй те тӗлӗнчӗ.

Анисья и сама удивилась, обнаружив, что в самом деле тихо, вполголоса напевает.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫак хӗвеллӗ, уяв чухнехи пек ир пур ӗҫ те кал-кал пулса пычӗ, Аниҫҫе чуста сарнӑ май темскер ҫинчен шухӑшласа йӑл-йӑл кула-кула илчӗ.

Все спорилось в этот солнечный праздничный день, и Анисья, раскатывая тесто, не переставала чему-то улыбаться.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе ман кӗтсе те ывӑнчӗ пулӗ ӗнтӗ…

Анисья моя, наверное, все глаза проглядела…

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Куҫӗсем ашшӗн, пӑхасса Аниҫҫе пек пӑхать!»

«Глаза отцовы, а смотрит, как Анисья!»

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе хӑвӑн хӗрӳ.

Анисья, никак, дочерью тебе приходится.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫитет сана, — вӑтанса алне сулчӗ Аниҫҫе, ун куҫӗсенчен кӗтмен ҫӗртен куҫҫуль тапса тухрӗ, кӗре тӗслӗ пит ҫӑмартисем хӗрелсе кайрӗҫ.

— Да будет тебе, — смущенно отмахнулась Анисья, и на глазах ее нежданно проступили слезы, а смуглые щеки окрасил румянец.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Егор лайӑх ӑнланчӗ: халӗ Аниҫҫе унран кая мар асапланать, анчах талайӗ ҫавӑн пек-ҫке унӑн, вӑл хӑйӗн вӑйсӑрлӑхне кӑтартма юратман, нихҫан та хӑйӗн совеҫне хирӗҫ пыман, чи йывӑр ҫулсенче те никама та кайса пуҫ ҫапман.

Егор хорошо понимал, что Анисья страдает сейчас не меньше, чем он, но такой уж был у нее характер, не любила показывать свою слабость никому, не кривила совестью никогда, не шла на поклон ни к кому в самые лихие годы.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех