Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Аникушка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл кун каҫипех лӑш курмасӑр хатӗрленчӗ: Аникушка арӑмӗ пулӑшнипе вӑрлӑхлӑх тырра алласа тасатрӗ, аранах сӳресене юсакаларӗ, урапа кустӑрмисене тикӗт сӗрчӗ, сеялкӑна майларӗ.

Весь день она деятельно готовилась к выезду: с помощью Аникушкиной вдовы подсеяла зерно, кое-как подправила бороны, смазала колеса арбы, наладила сеялку.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аникушка арӑмӗпе калаҫса татӑлнӑ, пӗр-ик теҫеттин та пулин тулӑ акса хӑварас тетпӗр.

Спряглись с Аникушкиной бабой, хотим хоть десятины две пшеницы посеять.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юнашар чӑлха ҫыхса ларакан Аникушка арӑмӗ ӑна темскер каласа кӑтартма тытӑннӑ.

Около нее сидела Аникушкина вдова, вязала чулок, что-то рассказывала.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аникушка тата… мӗнешкел савӑк чунлӑччӗ, ӗҫме-ҫиме, шӑл йӗрме юрататчӗ, халӗ ав ҫук та ӗнтӗ — вилнӗ…» —

И Аникушка… какой веселый был, любил выпить, посмеяться, а зараз уж все — покойничек…» —

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аникушка арӑмӗ пусса пӑрахнӑ пек чуна ҫурса ӳленипе Пантелей Прокофьевичӑн чӗри патне темскер капланса тулчӗ.

Аникушкина жена ревела как резаная и так причитала, что у Пантелея Прокофьевича подкатывало под сердце.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Пирӗннисем чылаййӑн унта: Ҫӑмартасӑр Аникушка, Бесхлебнов, Коловейдин Аким, Мирошников Семка, Горбачов Тихон.

— Наших там много: Аникушка-скопец, Бесхлебнов, Коловейдин Аким, Мирошников Семка, Горбачев Тихон.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл унта Аникушка арӑмӗпе пӗрле утӑ ҫулчӗ, Дуняшкӑпа иккӗшне ҫеҫенхирте хӑварса, хутора шыв патне тата апат-ҫимӗҫ илме килчӗ.

Он косил в супряге с Аникушкиной женой и, оставив ее и Дуняшку в степи, приехал в хутор за водой и харчами.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич Аникушка арӑмӗн сӑмахӗсене ниҫта кайса кӗрейми тӑвӑнса итлесе пӗтерчӗ те, ним шарламасӑр, тӳрех ҫенӗке тухрӗ.

Пантелей Прокофьевич в страшном волнении выслушал рассказ и, не сказав ни слова, сейчас же вышел в сени.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗнӗ хыпарпа чупса ҫитнӗ Аникушка арӑмӗ такӑна-такӑна каласа кӑтартма пуҫларӗ:

Аникушкина жена, прибежавшая с новостями, сбиваясь, начала рассказывать:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична куҫӗпе Аникушка арӑмӗ ҫинелле кӑтартрӗ, кӑкӑртан тухакан сасӑпа ыйтрӗ:

Ильинична указала глазами на Аникушкину жену, глухо спросила:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Илтетӗп — леш енчен Аникушка кӑшкӑрать: «Сывӑ-и, кинеми! Старикӗнтен салам!» — тет.

Слышу — из-за Дона Аникушка шумит: «Здорово, бабушка! Поклон от старика!»

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тыт вӗсене!.. — хӑлхана ҫурас пек илтӗнсе тӑчӗ Аникушка сасси.

Бери!.. — слышался болью в ушах голос Аникушки.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑн чухне вӑл йывӑҫ тӗмӗ патӗнче чарӑнса тӑчӗ, сасӑ кӑлармасӑр кулакан Степана куҫ хӳрипе курчӗ; Аникушка, куллине чараймасӑр куклене-куклене ларса, ывӑҫ тупанӗсене тути патне рупор пек тытса, хӗрарӑм сассипе вичкӗннӗн ҫухӑрнине курчӗ:

На скаку он мельком видел остановившегося возле куста, молчаливо улыбавшегося Степана Астахова; видел, как Аникушка, приседая от смеха и сложив ладони рупором, пронзительным, бабьим голосом визжал:

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Шыраса пӑхнӑ-и эс? — тӗртсе илчӗ ӑна Аникушка, вырӑнлӑ астутарса.

На что Аникушка ему резонно заметил: — А ты пробовал искать-то?

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна ним сӑмах та каламарӗҫ, анчах хыҫалтан утса килекен Степан казаксемпе танлашсан, Аникушка, ура ҫине тӑрса, выртакансен ушкӑнӗнчен уйрӑлчӗ те Степана икӗпитлӗн саламласа пилӗк таран пуҫ тайрӗ, хыттӑн каласа хучӗ:

Ее пропустили молча, но, едва лишь шедший позади Степан поравнялся с казаками, встал и отделился от группы лежавших Аникушка, он с лицемерным почтением в пояс поклонился Степану, громко сказал:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аникушка ӑна Степан сӑмахӗсене ҫаплах пӗлтерчӗ, анчах витӗрӳллӗрех тухтӑр тесе хӑйӗнчен: эсӗ сотньӑна пымасан, Степан хӑй Вешенскине килме пулчӗ, тесе хушса хучӗ.

Аникушка добросовестно передал сказанное ему Степаном, но для вящей внушительности добавил от себя, что Степан грозил сам прийти в Вешенскую, в случае если Аксинья не явится в сотню.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аникушка Вешенскине ҫӗрле ҫитрӗ.

Ночью Аникушка приехал в Вешенскую.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аникушка, сура-сура ятлаҫса, аяккалла пӑрӑнса кайрӗ.

Отплевываясь и ругаясь, Аникушка уходил.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан Аникушка хашкаса чупса ҫитрӗ, аякранах кӑшкӑрса ятлаҫрӗ:

Потом, запыхавшись, прибегал Аникушка, орал еще издали:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑнтанпа Аникушка, вӑрӑмтуна ҫыртнине пӑхмасӑр, ҫӗрпӳрт айккинче выртса-тӑрса пурӑнчӗ.

С той поры Аникушка, не глядя на комаров, спал возле землянки.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех