Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫинине (тĕпĕ: ҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лёня Белкин ҫавӑнтах Мазин, начар паллӑ илсен, буфета кайса пӗр харӑсах вунӑ котлет ҫинине аса илтерчӗ.

Леня Белкин припомнил, как Мазин, получив плохую отметку, пошел в буфет и сразу десять котлет съел.

3 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сӗтел ҫине лартнӑ апата мӗнле ҫимеллине пӗлместӗр пулсан, малтан ытти ҫынсем мӗнле ҫинине сӑнаса пӑхӑр.

Если вы точно не знаете, как его нужно есть, самое правильное посмотреть, как будут вести себя окружающие.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Анчах 19-мӗш ӗмӗрте: «Апат-ҫимӗҫе май пур таран алпа ан тӗкӗн», — тесе ҫырни халӗ те йӑла-йӗркере, ҫавӑнпа кайӑксен ашне вилкӑпа тытса, ҫӗҫӗпе касса ҫинине тӗрӗс тесе шутламалла.

Если уже в XIX веке писали: «Старайся, сколько возможно, не брать кушанье рукой», то и теперь считают правильным даже самых мелких птиц есть ножом и вилкой.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кам мӗн чухлӗ ҫинине сӑнаса лармаҫҫӗ.

Не следят за тем, кто сколько ест.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

«Ушпурла ҫинине ҫынна курӑнакан сиен кӳменнипе ҫеҫ ҫылӑх тесе шутламаҫҫӗ, анчах вӑл ҫынна ҫынлӑхран кӑларакан япала», — тесе ҫырнӑ Лев Толстой.

«Обжорство не считают за грех только лишь потому, что оно не приносит заметного вреда другим, но оно является грехом против достоинства человека» — писал Лев Толстой.

8. Сӗтел хушшинче // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫын мӗнле ҫинине тимлесе пӑхса лармалла мар.

Фиксировать внимание на том, как человек ест, не следует, даже если это и не очень эстетическое зрелище.

Ҫула тухсан // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ильяс юлашки вӑхӑтра сӗтел хушшине ларса апат та савӑнса ҫиеймен, астумасть вӑл сӑмахсӑр апат ҫинине.

А вообще Ильяс не помнит, чтобы в последнее время отец не попрекнул его за столом куском хлеба.

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Эсир хӑвӑр ҫинине те курмарӑм-ха эпӗ.

— Я не заметила, чтобы вы ели.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вӑл хӑйӗн ачисем епле ҫинине, сак ҫинчен кашни тӗпренчӗке пуҫтарса хыпнине пӑхса ларчӗ.

Она смотрела, как дети едят, старательно подбирая со скамьи каждый кусочек, каждую крошку.

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Пӗлет кушак — кам ашне ҫинине!

Знает кошка, чье мясо съела!

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Вӑрманти темӗн тӗрлӗ курӑк хушшинче йытӑ хӑйне вилӗмрен ҫӑлма пултараканнине суйласа ҫинине ҫав ҫынсенчен нихӑшӗ те тавҫӑрса илеймен.

Кто бы мог из них подумать, что среди множества лесных трав собака отыскивала те именно, какие только и могли спасти ее от погибели!

Вӑрман сыхлавҫи // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Апла-и, капла-и, пӗрер сехетренех вӗсем хӑйсем патак ҫинине манса каятчӗҫ те, каллех тӗл пулса, черетпе камӑн садне е пахчине тустарма каясси ҫинчен калаҫатчӗҫ.

Во всяком случае, через какой-нибудь час они начисто забывали о полученной взбучке и, встретившись, уже планировали очередной набег на чей-нибудь сад или бахчу.

Самонька // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Эпир ҫинине эсир те ҫийӗр…

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Эп халь анне ют диван ҫинче ҫывӑрнине, ют сӗтел ҫинче апат ҫинине, ют стена ҫинче ҫакӑнса тӑракан ют сӑнӳкерчӗксем ҫине епле пӑхнине аван чухлатӑп.

Я знал теперь, как мать ложится на чужой диван, ест на чужом столе, смотрит на чужие вещи и стены с чужими фотографиями.

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫынна ҫын ҫинине теори тӗлӗшӗпе ҫирӗплетсе пани

Теоретическое обоснование людоедства

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫынна ҫын ҫинине пӗр сӑмахсӑр кӑтартса паракан япаласене отряд пурне те пуҫтарса илнӗ.

Отряд собрал неопровержимые доказательства людоедства.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ирлемӑн туземецсем ҫине ӳпкелешесси пулман, анчах вӑл кунта ҫынна ҫинине пӗрре кӑна мар курнӑ.

Лично у Ирля не было оснований жаловаться на туземцев.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Хӑйсем мӗнле вӗт, вӗсем эпир мӗн ҫинине ҫиме килӗшеҫҫӗ пулсан, илетпӗр.

— Смотря каких, и если они согласятся лопать то, что мы лопаем.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Анчах ҫак хӑрушӑ катастрофа миҫе ҫыннӑн пуҫне ҫинине шута илекенсем никам та ҫук.

И никто не решался подсчитать, сколько жертв унесла эта страшная катастрофа.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хӑраса ӳкнӗ Хветя виҫӗ панулми, икӗ груша ҫине ҫинчен каласа пачӗ, иҫӗм ҫырлине мӗн чухлӗ ҫинине пӗлместӗп, мӗншӗн тесен ун чухне тӗттӗм пулнӑ, терӗ.

А перепуганный Федька громко сознался, что съел три яблока, две груши, а сколько винограду, не знает, потому что было темно.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех