Чӑваш чӗлхин икчӗлхеллӗ ҫӳпҫи

Вӑл, ҫак ҫын ӑшне, унӑн юррине кӗрсе, унпа юнашарах ларса, ҫак ҫынсемпе тулнӑ вагонрах, малалла ыткӑнса пырать.

Куҫарса пулӑш

11. «Путарман хум» // .

Василий вӗҫнӗ пек малти пӳлӗме ыткӑнса кӗчӗ, тӗксӗмрех уйӑх ҫутинче Авдотьйӑна курчӗ.

Василий стремительно прошел в горницу и в призрачном лунном свете увидел Авдотью.

1. Виҫҫӗн // .

Ҫав тери хытӑ чупнипе пуш витрисем ыткӑнса кӑна пынӑ, ҫурӑм хыҫӗнчи вӑлта хуллисем силленнӗ.

Так припустились, что только пустое ведро брякало да удочки за плечами тряслись.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // .

Пӗрре тыттарса ярсан, кӑлтӑрмач пек ыткӑнса кайӑн!

Вот как дам — полетишь вверх тормашками!

Вуниккӗмӗш сыпӑк // .

Хапха патӗнче вӑл, пӗрин ӳчӗ ҫине такӑнса, кӗҫех персе анмарӗ, унтан ашшӗ хыҫӗнчен картишне ыткӑнса кӗчӗ.

У ворот чуть не упал, споткнувшись о чье-то тело, и ринулся за отцом во двор.

Саккӑрмӗш сыпӑк // .

Амӑшӗ вӗсем вӑрманта, шурлӑхра пухусем тунине пӗлет, вӑл слободка тавра ҫӗрле утлӑ полици ыткӑнса ҫӳренине те, сыщиксем, йӑпшӑнса ҫӳресе, уйрӑм рабочисене тыта-тыта ухтарнине, ушкӑнсене хӑваласа салатса, хушӑран пӗрине е теприне арестленине те пӗлет.

Мать знала, что они устраивают собрания в лесу, на болоте, ей было известно, что вокруг слободы по ночам рыскают разъезды конной полиции, ползают сыщики, хватая и обыскивая отдельных рабочих, разгоняя группы и порою арестуя того или другого.

XXVI // .

Пирӗннисем те чунӗсене хытара-хытарах пынӑ ун хыҫҫӑн, мӗншӗн тесен йӗри-тавра юпасем чӗтренӗ, урамӗ кӗрленӗ, ҫӳлте тимӗр чӑнкӑртаттарнӑ, ҫӳлте, пирӗн хӑвалӑхсен пуҫӗ тӗлӗнчех поезд ыткӑнса иртнӗ.

Пошли и наши, скрепя сердцем, потому что столбы кругом дрожали, улица гудела, вверху лязгало железо о железо, а прямо над головами лозищан по настилке на всех парах летел поезд.

VI // .

Лешӗ мечкӗ пек стена ҫумнелле ыткӑнса кайнӑ, ҫӳҫӗ унӑн вирелле тӑнӑ, тути чӗтренӗ, пичӗ стена пек шуралнӑ.

Тот мячиком отлетал к стене, волосенки на нем становились дыбом, губы дрожали, лицо — белее стены.

Шӑпчӑк Ванюшӗ // .

Манӑн чӗре вар-хырӑмалла анса кайса, пыршӑсем хушшине хӗсӗнсе ларнӑнах туйӑнчӗ, маис пашалӑвӗн татӑкӗ те пыра урлӑ ларчӗ; эпӗ ӳсӗрме тытӑнтӑм, татӑк каялла пӗрхӗнсе тухрӗ, вара сӗтел урлӑ ыткӑнса пӗр ачин куҫне лекрӗ, ачи вӑлта ҫинчи ӑман евӗр авкаланса илчӗ те пырӗ ҫурӑласла кӑшкӑрса ячӗ; Том хӑранипе йӑлт кӑвакарса кайрӗ.

Сердце у меня упало и запуталось в кишках, и кусок маисовой лепешки стал поперек горла; я закашлялся, кусок у меня выскочил, полетел через стол и угодил в глаз одному из ребятишек, так что он завертелся, как червяк на крючке, и заорал во все горло; а Том даже весь посинел от страха.

Вӑтӑр ҫиччӗмӗш сыпӑк // .

Тӑпра муклашкисем ыткӑнса кӑна тӑраҫҫӗ.

Так что только комья летели.

Вӑтӑр улттӑмӗш сыпӑк // .

Хӗре пӗррех пуҫӗнчен ҫатлаттартӑм — вӑл урайне ыткӑнса кайрӗ.

Да как шлепнул ее по голове, так она у меня и полетела на пол.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // .

Акӑ Бак пӑшалӗ манӑн хӑлха тӗлӗнчех кӗрӗслетрӗ; Гарни пуҫӗнчи шлепке ыткӑнса кайрӗ.

Вдруг ружье Бака выстрелило над самым моим ухом, и с головы Гарни слетела шляпа.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // .

Малта Адриатика хӑйӗн пӑтранчӑк хумӗсене хӑвалать; хумсем кӑпӑкланаҫҫӗ, малалла ыткӑнса килеҫҫӗ те, хӑйӑр ҫине вӗтӗ шапа хуранӗсемпе тинӗс курӑкӗ хӑварса, каялла чакаҫҫӗ.

Адриатика катила перед ними свои мутно-синие волны; они пенились, шипели, набегали и, скатываясь назад, оставляли на песке мелкие раковины и обрывки морских трав.

XXXIII // .

Аллисем унӑн ҫинҫе, шупка-хӗрлӗ, вӑрӑм пӳрнеллӗ, урисем те ҫинҫе; вӑл кӑштах малалла ӳпӗнсе хӑвӑрт, ыткӑнса чупнӑ пекех, утса ҫӳрет.

Руки у ней были узкие, розовые, с длинными пальцами, ноги тоже узкие: она ходила быстро, почти стремительно, немного наклоняясь вперед.

VI // .

Мейн готт, От-то! — ҫихӗрчӗ вӑл, мӑнтӑрскер; пысӑк кӑкӑрлӑскер, эп пырса тӑрӑннӑ-тӑрӑнман кантӑк уҫнипе ҫутӑрах сӑн кӗнӗ пӳлӗмелле ыткӑнса.

Майн готт, От-то! — закричала полная, грудастая женщина, с которой я столкнулся в темном коридоре, и бросилась в комнату — более светлую от распахнутого окна.

1945-мӗш ҫул // .

Эпир ун патне ыткӑнса пытӑмӑр, унта пӗр нимӗҫ кӑна мар-мӗн — виҫҫӗ.

Мы подбежали к нему — перед ним не один, а трое немцев.

1945-мӗш ҫул // .

Анне ман пата ыткӑнса пычӗ те, ыталаса илсе, тӳрех макӑрса ячӗ:

Мать бросилась ко мне и заплакала:

1941-мӗш ҫул // .

Эпӗ лифтпа ыткӑнса хӑпартӑм та хам паллакан алӑка уҫрӑм.

Я поднялся на лифте и приоткрыл знакомую дверь.

1961-мӗш ҫул // .

Ҫӗр патне ҫитме вӑтӑр мильрен ытла юлмарӗ пулин те, яхта сехетре вунултӑ узел туса малалла ыткӑнса пырать.

До земли оставалось всего миль тридцать, а яхта шла со скоростью шестнадцати узлов.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // .

Ӳкӗте кӗмен вӑхӑт — кунсене, уйӑхсене шутласа пырать, ҫак хушӑрах ыткӑнса пыракан тем тӗрлӗ те тем тӗслӗ пурӑнӑҫ вӑл кунсене, ҫиелтен пӑхсан пӗр майлӑ курӑнан кунсене, яланах темле ҫӗнӗ, ӗнерхи пек мар япалапа тултарса пырать.

Беспристрастное время отсчитывало дни, месяцы, а жизнь, стремительная, многокрасочная, заполняла эти дни (с виду однообразные) всегда чем-то новым, не похожим на вчерашнее.

Улттӑмӗш сыпӑк // .