Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шупка сенкер пӗлӗт айӗнчи айлам хӗвелӗн савӑнӑҫлӑ ҫутипе ҫав тери илемлӗн те савӑнӑҫлӑн курӑнать — чӑн та ҫӗр ҫинчи ҫӑтмах ӗнтӗ!

Под лазоревым небом долина, залитая радостным светом солнца, была необычайно приветлива и прекрасна — сущий рай земной!

XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗвелӗн ирхи ҫути ун пӳлӗмне кӗчӗ, шӑпах ун ҫине ӳкрӗ.

Первые лучи солнца, проникнув в комнату, упали на него.

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл питӗ кӑмӑлласа, ҫӗрпе хӗвелӗн техӗмлӗ шӑрши кӗрекен икӗ хӑяр ҫисе ячӗ, ун хыҫҫӑн пӗр кружка чей ӗҫрӗ те сӗтел хушшинчен тухрӗ.

Он с удовольствием съел два огурца, так вкусно пахнущих землей и солнцем, запил кружкой взвара и встал из-за стола.

IX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хӗвелӗн типӗ пайӑрки, чӳрече хуппи ҫурӑкӗ витӗр кӗрсе, пӳлӗм урлах каҫса кайнӑ.

Сухой луч солнца, пробившийся в щель ставня, пересекал комнату.

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫак мӗскӗн хире мӗнле туйӑмпа пӑхнине епле каласа парам-ши, вӑл хир тем пысӑкӑш ҫурма ункӑсемпе каскаланнӑ та, ирпеле ӑна Ленинград хӗвелӗн васкаман ҫути сӳрӗккӗн ҫутатать.

Не знаю, как объяснить чувство, с которым я смотрела на бедное поле, разрезанное огромными полукружиями и освещённое неярким, медленным светом ленинградского солнца.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катара, хула ҫинче, тухма ӗлкӗреймен хӗвелӗн ярӑмӗ тӗлӗнче хула тӳпине пӳлсе тӑракан кӗмӗл тӗслӗ аэростатсем, тем пысӑкӑш шампа пулӑсем пек, ҫакӑнса тӑраканскерсем, курӑнчӗҫ те пытанчӗҫ.

Вдали, над городом, поднялись и скрылись в лучах ещё невидимого солнца серебристые, похожие на огромных добродушных рыб аэростаты воздушного заграждения.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кайӑк-кӗшӗксем хӗвелӗн малтанхи пайӑркисем ӳкме ӗлкӗрнӗ йывӑҫ тӗмӗсем ҫине вӗҫсе хӑпарчӗҫ, утрав ҫийӗн ҫаврӑна пуҫларӗҫ.

Птицы всполошились на верхушках деревьев, уже освещенных солнцем, и стали кружить над островком.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950