Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗттӗмне (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тарье малтанах пӳрте кӗчӗ, унта нумай та тӑмарӗ, тӳрех лавккана тухрӗ, кунта нӳхрепри пекех пӑч тӗттӗмне курса, пӗр хушӑ ним ӑнланмасӑр тӗлӗнсе тӑчӗ..

Куҫарса пулӑш

Тарье таврӑнсан // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Ҫак сӑмахсене илтен Гент кавир ҫинчен асӑрханса ҫӗкленчӗ, карӑ хыҫнелле, пусман ҫурма тӗттӗмне, чакрӗ те ерипен анма пуҫларӗ.

Услышав эти слова, Гент осторожно встал с ковра и отступил за занавеску, в полутьму лестницы, где стал тихо спускаться.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Сыхлӑха хытарсах ҫитереймен самантпа усӑ курса, ҫӗр тӗттӗмне тухса чӑммалла-и?

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Хутран-ситрен, вут хытӑрах ҫунсан, вут ҫути ҫӗр тӗттӗмне шӑтарса, инҫетерех кайса ӳкет.

Пламя, вспыхивая, изредка забрасывало за черту того круга быстрые отблески.

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

«Ашхабад», ҫӗр тӗттӗмне хӑратса ярасран шикленнӗ пек, хуллен те кӗскен кӑшкӑрса илет, унӑн урапи малтан ерипен, унтан хӑвӑртрах та хӑвӑртрах ҫаврӑнма пуҫлать, пӑрахут кимӗ ҫумӗнчен иртсе каять, часах унӑн мӗлки тӗттӗмлӗхре ирӗлсе ҫухалать, хӳрери каюта ҫутисем ҫеҫ курӑнаҫҫӗ.

«Ашхабад» негромко и коротко, словно боясь спугнуть ночь, гудит, колесо медленно поворачивается, потом все быстрее и быстрее, пароход проходит мимо лодки, и скоро контуры его расплываются в темноте, лишь светятся окна кормовой каюты.

Ҫыран хӗрринчи пӳрт // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл йывӑҫ тӗмӗсене сирнӗ, шӑтӑка кӗнӗ те ҫӗр айӗнче пысӑках мар хӑвӑл тӗттӗмне курнӑ.

Он отогнул кусты, пролез в отверстие и очутился в полутьме небольшого подземного грота.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Ирхи шурӑмпуҫӗ тин ҫеҫ-ха Сапун-ту тӗлӗнчи пӗлӗте хӗретме пуҫларӗ; тӗксӗм-кӑвак тинӗс ӗнтӗ хӑй ҫийӗнчи ҫӗр тӗттӗмне хывса пӑрахрӗ те, савӑнӑҫлӑн йӑлкӑшса выляс тесе, ирхи хӗвелӗн пирвайхи пайӑркине кӗтет; бухта енчен сивӗ сывлӑшпа тӗтре шӑвӑнса килет; юр ҫук, йӑлт хура, анчах ирхи сивӗ пите чӗпӗтет, ура айӗнче кӑчӑртатать.

Утренняя заря только что начинает окрашивать небосклон над Сапун-горою; темно-синяя поверхность моря сбросила с себя уже сумрак ночи и ждет первого луча, чтобы заиграть веселым блеском; с бухты несет холодом и туманом; снега нет — все черно, но утренний резкий мороз хватает за лицо и трещит под ногами.

Севастополь декабрь уйӑхӗнче // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Каҫ сулхӑнӗ пуссан, пӗр урам хӗрринчи лаштра йывӑҫ айне кукленсе ларнипех, ҫӗр тӗттӗмне сирӗлтерсе, ир ҫутине кӗтсе илчӗ.

Отчаявшись, он присел под раскидистым вязом на окраине города и так и скоротал летнюю ночь.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӗвел анса ларнӑ; тӗттӗмленнӗ хирпе коляска пырать, каҫ тӗттӗмне кайса ҫухалса, пӗр тикӗс те салху янӑракан чан сасси илтӗнет.

Солнце село, коляска катилась по потемневшим полям, провожаемая ровными меланхолическими ударами, замиравшими в синих сумерках вечера.

III // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Каҫ тӗттӗмне ҫиҫӗм шӑр та шар ҫура-ҫура ярать.

Темноту за окном рвала молния.

10 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӗсем пӗр самантрах каменоломньӑн пӑчӑ тӗттӗмне хумхантарнӑ.

Они мгновенно насыщали душную тьму каменоломен острой тревогой.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Стара-планинан тӗксӗм катрамӗсем ҫӑлтӑрсем патнелле шӑппӑн кармашаҫҫӗ, каҫ тӗттӗмне пула вӗсем ҫывӑхра пек туйӑнаҫҫӗ.

Темные громады Стара-планины безмолвно вздымались к звездам и во мраке ночи казались близкими.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав хӑрушӑ, сенкер хӗҫ каллех тинӗс тӗпӗнчен ҫӳлелле йӑлтӑртатса хӑпарать, хӑпарать те, каҫ тӗттӗмне тепӗр хут касса, ҫӗнӗрен, анчах та халӗ ӗнтӗ тепӗр еннелле тӑсӑлса выртать.

И он опять поднялся кверху из глубин моря, этот страшный голубой меч, поднялся, сверкая, снова рассек ночь и снова лег уже в другом направлении.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Чӗпкуҫ ҫути каҫ тӗттӗмне шӗветет, амӑшӗ, шӑнасран витӗнкӗҫпе витӗнсе вырӑн ҫинче выртать, кӳршӗ арӑмӗ унӑн ури вӗҫӗнче, Татьяна Родионовнӑна элеклесе ларать.

Острый коготок коптилки царапал темноту, мать лежала в постели, зябко кутаясь в одеяло, соседка сидела у нее в ногах и жаловалась на Татьяну Родионовну.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

19. Израиль [ывӑлӗсен] тапӑрӗ умӗнчен пыракан Турӑ Ангелӗ тапранса кайнӑ та вӗсен хыҫӗнчен пыра пуҫланӑ; пӗлӗт юпа та, вӗсен умӗнчен тапранса, вӗсен хыҫне пырса тӑнӑ; 20. Египет тапӑрӗпе Израиль [ывӑлӗсен] тапӑрӗ хушшине тӑнӑ: пӗрисемшӗн хура пӗлӗт те сӗм тӗттӗмлӗх пулнӑ, тепӗрисемшӗн каҫ тӗттӗмне ҫутатса тӑнӑ, вара пӗрисем тепӗрисем патне ҫӗр каҫичченех ҫывӑхарайман.

19. И двинулся Ангел Божий, шедший пред станом [сынов] Израилевых, и пошел позади их; двинулся и столп облачный от лица их и стал позади их; 20. и вошел в средину между станом Египетским и между станом [сынов] Израилевых, и был облаком и мраком для одних и освещал ночь для других, и не сблизились одни с другими во всю ночь.

Тух 14 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех